در مورد فرشاد، اما هیچکدام از این توجیهات نمی‌توانست وجود داشته باشد. او فیکس بود، بیش از شایستگی فنی‌اش مورد توجه سرمربی قرار داشت، هواداران تحویلش می‌گرفتند و سن و سالش هم طوری نبود که بخواهد لژیونر شدن در اروپا را از جایی مثل لهستان شروع کند. جالب است که ارزش قرارداد احمدزاده با شلاسک وروتسواف فقط صد هزار یورو بود؛ یعنی به اقرار خودش، کمتر از نصف رقمی که آن زمان می‌توانست از پرسپولیس بگیرد. همه این‌ها نشان می‌دهد چرا کوچ احمدزاده تا این حد باعث عصبانیت مردم شد و چرا الان بازگشت او با این حجم از انتقادات مواجه شده است.
همه داستان، اما فقط همین نیست. با ثبت قرارداد فرشاد، در حقیقت ظرفیت لیست ۱۸ نفره بازیکنان بزرگسال باشگاه پرسپولیس هم پر شد تا این تیم برای خرید‌های جدید با مشکل جدی مواجه شود. الان برای خالی کردن لیست، چاره‌ای غیر از جدا شدن یکی مثل ربیع‌خواه و یا موافقت با جدایی بیرانوند، انصاری و علیپور وجود ندارد. این در حالی است که جذب احمدزاده از نظر فنی هم توجیه چندانی نداشت؛ چه اینکه پرسپولیس در پست او یعنی وینگر، مهره‌های کلیدی پرشماری مثل مهدی ترابی، سیامک نعمتی، امید عالیشاه و حتی احمد نوراللهی را در اختیار دارد. با این همه باگ منطقی و حرفه‌ای در یک قرارداد، اصلا عجیب نیست که ایرج عرب تا این حد تحت فشار قرار گرفته باشد.
منبع: بانک ورزش
انتهای پیام/