سوگند به خدایی که تمام صدا‌ها را می‌شنود، هر کس دلی را شاد کند، خداوند از آن شادی لطفی برای او قرار دهد که به هنگام مصیبت، چون آب زلالی بر او باریدن گرفته و تلخی مصیبت را بزداید چنان که شتر غریبه را از چراگاه دور سازند.
متن حدیث:
یا کمیل مر اهلک ان بروحوا فی کسب المکارم و یدلجوا فی حاجة من هو نائم فوالذی وسع سمعه الاصوات ما من احد اودع قلبا سرو را الا و خلق الله له من ذلک السرور لطفافاذا انزلت به نائبة جری الی‌ها کالماء فی انجداره حتی یطرد‌ها عنه.
منبع: نهج البلاغه، حکمت ۲۵۷