آیا گاو نر واقعاً از رنگ قرمز متنفر است؟
در سال ۲۰۰۷، کانال دیسکاوری یک بار برای همیشه به این سوال پاسخ داد. در یک برنامه به نام MythBusters، سعی شد که با سه تست یک گاو نر را تحریک کرد. در طی تست اول، محققان سه پرچم را در یک فضای بسته محل قرارگیری گاو نر قرار دادند. تنها یکی از این پرچم‌ها قرمز رنگ بود و حیوان به سمت آن حمله برد. اما گاو با همان خشونت به سمت پرچم‌های سفید و آبی نیز حمله کرد. در تست دوم، سه آدمک در وسط میدان قرار داده شدند که یکی سفید، دیگری آبی و سومی نیز قرمز رنگ بود. گاو نر به سمت هر سه این آدمک‌ها هجوم برد، اما ابتدا آدمک‌های سفید و آبی را مورد حمله قرار داد.
در طی تست آخر، او مردی که با لباس‌های قرمز در وسط میدان انتظار او را می‌کشید را نادیده گرفته و دو مردی که با لباس‌های متفاوت در حال فرار بودند را تعقیب کرد. واقعیت این است که گاو‌ها رنگ قرمز را تشخیص نمی‌دهند و چیزی که باعث عصبانیت گاو می‌شود حرکت اشیاء است. گاوباز‌ها معمولاً در طول نمایش‌های خود از دو نوع شنل استفاده می‌کنند. شنل بزرگ‌تر که در بخش اعظم نمایش مورد استفاده قرار می‌گیرد قرمز رنگ نیست. شنل قرمز رنگ که کوچکتر نیز هست در آخرین دقایق نمایش عیان می‌شود و آن بدین دلیل است که از دیده شدن خون حیوان نگون بخت جلوگیری کند.
چرا مفاصل ما صدا می‌دهند؟
بازی با مفاصل و صدایی که از آن‌ها تولید می‌شود بسیار رایج است و پزشکان از آن با عنوان «crepitus» به معنای صدای مفصل یاد می‌کنند. وقتی که مفاصل از هم جدا می‌شوند، حباب‌هایی از گاز در مایع بین استخوان‌ها ایجاد می‌شود. اولین تحقیق در مورد این پدیده در سال ۱۹۴۷ صورت گرفت و نتیجه این شد که این صدا‌ها در اثر شکل گرفتن حباب‌ها بین مفاصل رخ می‌دهد. گروهی دیگر از محققان بر این باور بودند که این صدا در اثر ترکیدن حباب‌ها رخ می‌دهد. در سال ۲۰۱۵، تحقیقی در این زمینه صورت گرفته و مشخص شد که صدای مذکور در هنگام شکل گرفتن حباب‌های مفصلی ایجاد می‌شود و نه ترکیدن آن ها. مفاصل می‌توانند از هم جده شده و به دلایل مختلف باعث ایجاد حباب‌های گازی شوند.
این دلایل می‌تواند حرکات طبیعی، حرکات عمدی از سوی فرد، شرایطی نیز فعالیت و تحرک بیش از حد یک مفصل، آرتروز یا حتی پیری باشند. سوال مهم دیگری در مورد این صدا وجود دارد و آن این که آیا شکستن انگشتان یا همان قولنج گرفتن از آن‌ها باعث ابتلا به آرتروز می‌شود. پاسخ منفی است و چندین تحقیق این موضوع را تایید کرده اند. در یکی از این موارد، یک محقق متعهد به مدت ۶۰ سال این کار را با تنها یکی از دست‌های خود انجام داد و پس از اسکن مشخص شد که هیچ نشانه‌ای از آرتروز یا بیماری‌های مفصلی در دست او دیده نمی‌شود.
چرا افراد دچار شوک الکتریسیته ساکن می‌شوند؟
بسیاری از افراد با شوک الکتریسیته ساکن آشنا هستند. این ترس‌های ناخوشایند از تماس دست با دستگیره در، دیگر اشیاء فلزی و حتی از تماس انگشتان دو فرد نیز ایجاد می‌شود. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که تعداد این شوک‌ها در فصل زمستان بیشتر است. در بطن این نیش بی خطر الکتریسیته ساکن قرار دارد. این نوع از انرژی الکتریسیته روی سطح اشیایی مانند فرش ایجاد می‌شود. وقتی که فردی روی یک فرش راه می‌رود، این جریان الکتریسیته توسط او برداشته می‌شود. در واقع میلیون‌ها الکترون اضافی جذب بدن فرد شده و وقتی او با شیئی رسانا تماس برقرار می‌کند، این الکترون‌ها به شیء مذکور منتقل شده و حسی شوک آور را به فرد منتقل می‌کنند. گاهی اوقات این فرآیند به ترتیبی عکس رخ می‌دهد.
بیشتر بخوانید:۱۳ پاسخ علمی به سوالاتی مهم که از پرسیدن آن ها خجالت می کشید
در این مورد الکترون‌های اضافی آن شیء به انگشت‌های فرد منتقل می‌شوند و به دلیل خشکی هوا در فصل سرد، شوک الکتریسیته در زمستان بیشتر رخ می‌دهد. در فصل تابستان، رطوبت جوی مانند یک رسانا عمل می‌کند و این رطوبت مانند یک کانال، الکترون‌های بدن را به شکل انفجار‌هایی کوچک که قابل درک و مشاهده نیستند از بدن خارج می‌کند. از آنجایی که در فصل زمستان رطوبت کمتر است، الکترون‌ها به جای منتقل شدن، روی هم جمع شده و انفجار‌هایی بزرگ و قابل حس را ایجاد می‌کنند که از آن‌ها با عنوان شوک الکتریسیته ساکن یاد می‌کنیم.
چرا برخی افراد پشه‌ها را بیشتر به خود جلب می‌کنند؟
بدون شک شما نیز یکی از افراد خانواده یا دوستانتان را دیده اید که بیشتر از شما پشه‌ها را به خود جلب می‌کند. حتی در مواردی که افراد دیگری نیز در کنار این فرد حضور دارند، پشه‌های بیشتری به این فرد خاص جذب می‌شوند. بدین ترتیب محققان به این نتیجه رسیده اند که پشه‌ها برخی افراد را به دیگران ترجیح می‌دهند. عادات غذایی پشه‌ها به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته است به خصوص به این دلیل که این حشرات بیماری‌های زیاد و مهمی را از طریق همین عادات غذایی منتقل می‌کنند. در این تحقیقات مشخص شده که فاکتور‌هایی مانند گروه خونی و رنگ پوست که بسیاری آن‌ها را در جذب شدن پشه‌ها به برخی افراد خاص دخیل می‌دانند هیچ تاثیری در این موضوع ندارند بلکه این حشرات به چیزی که در درون پوست افراد زندگی می‌کند جذب می‌شوند.
در واقع بدن و پوست انسان‌ها میزبان میلیون‌ها قارچ و باکتری مختلف است. تنوع و ترکیب این موجودات به مکانی که شخص این موجودات را از آنجا گرفته وابسته است، مانند چیز‌هایی که به آن‌ها دست می‌زنیم، غذا‌هایی که می‌خوریم و لباس‌هایی که می‌پوشیم. هر یک از این گروه‌های جمعیتی کوچک روی پوست، ترکیباتی ارگانیک از خود ترشح می‌کنند و این بو بر اساس ترکیب این گروه‌های میکروسکوپی نیز متفاوت خواهد بود. بوی برخی از این ترکیبات خاص برای پشه‌ها جذاب است، اما محققان هنوز کشف نکرده اند که چرا پشه‌ها یک بوی خاص را به دیگر بو‌ها ترجیح می‌دهند.
آیا قوم مایا بازندگان مسابقات ورزشی را قربانی می‌کردند؟
مایا‌ها و دیگر تمدن‌های آمریکای مرکزی یک بازی توپی مشترک داشتند. این توپ از لاستیک ساخته شده و دو تیم در یک زمین بازی بلند و باریک به شکل حرف L انگلیسی با هم رقابت می‌کردند. در این بازی، توپ تا حد ممکن باید در هوا نگه داشته می‌شد و افراد حق نداشتند با دست یا پا آن را لمس کنند. رساندن توپ به هر دو انتهای زمین بازی می‌توانست منجر به امتیاز می‌شد و معمولاً هنگام اشتباه هر یک از تیم‌ها رخ می‌داد. این بازی ارتباطاتی سمبلیک با خدایان و جهان هستی نیز داشت. وقتی که اسپانیایی‌ها در دهه ۱٫۵۰۰ میلادی برای اولین بار با این ورزش آشنا شدند، حیرت زده شده، اما خیلی زود تصمیم به از بین بردن آن گرفتند، زیرا ارتباط این بازی با قربانی کردن انسان‌ها و پرستش بت‌ها را غیرقابل قبول دیدند.
در واقع باور بر این بود که در پایان بازی یکی از دو تیم که معمولاً تیم بازنده بود قتل عام می‌شدند. در افسانه‌های بجای مانده از مایا‌ها به گردن زدن یکی از اعضای تیم بازنده توسط تیم برنده خدایان اشاره شده است. با این وجود محققان بر این باورند که بازندگان بازی برای خدایان قربانی نمی‌شده اند. در واقع چیزی که اسپانیایی‌ها مشاهده کردند کشته شدن افراد دشمن بود که در جریان مسابقه صورت گرفت.
منبع:روزیاتو
انتهای پیام/