به نام خدا پاسدار خون شهیدان
سلام آقای ترامپ
گفتید منتظر تماس ما ایرانی‌ها هستید. ترجیح دادم نامه بنویسم که مستند باشد و به دست همگان برسد.
من یک زن ایرانی هستم. شاید همسن دختر شما. پدری داشتم که همانطور که شما دخترتان را دوست دارید ما هم شدید و عمیق هم را دوست داشتیم. اگر او زنده بود همسن شما بود اما نظام شما صدام را مسلح کرد و به جنگ ملت ما فرستاد و با همه دوستان اروپایی خود او را حمایت کردید و حتی به او سلاح شیمیایی دادید تا پدران و برادران و فرزندان ما را شهید کند و شهرهای ما را ویران کند.
ما هرگز آن روزها را از یاد نمی بریم که وقتی عراق به کویت حمله کرد، فورا وارد معرکه شدید و جنگ را تمام کردید. مگر ما و کویتی‌ها چه فرقی داشتیم که در مورد ملت ما شما هر روز سلاح بیشتری به صدام دادید؟ چگونه تصور می‌کنید ما آن روزها را فراموش می‌کنیم و عزیزانمان را از یاد می‌بریم و باور کنیم که شما فکر منافع ما هستید؟ شاید کشتن شما پدر مرا زنده نکند اما اگر همچنان بخواهید فرزندان وطنم را بکشید، مقاومت خواهیم کرد و شما هستید که مجبور به عقب‌نشینی می‌شوید. همانطور که در ویتنام این اتفاق افتاد.
ملت‌ها بیدار شده‌اند چگونه شما تصور می‌کنید همچنان با ابزار تبلیغات می‌توانید انسان‌های هوشیار هزاره‌سوم را بفریبید و با ابزار دروغین حقوق بشر، در پی مقاصد سودجویانه خود باشید. من با احترام به مردم فهمیده و بیدار آمریکا و فرانسه که با روشنگری‌های خود دست نظام سرمایه‌داری را برای ما رو می‌کنند؛ به آنها می‌گویم که بدانند ما تروریسمت نیستیم و ملت فرهیخته و متمدن ایران در زمان کوروش هم به اقلیت‌ها (یهودی‌ها) احترام می‌گذاشتند و انسان‌ها را برابر می‌دانستند.
بدانید برای ملتی که اگر در مبارزه کشته شود، رستگار شده و به سعادت ابدی رسیده و اگر پیروز شود هم وعده نصرت الهی است که محقق شده است، گزینه شکست وجود ندارد.
پیروزی‌های اسلام در گذشته با اسلحه ایمان به خدا بوده است و آن اسلحه همچنان وجود دارد. آن اسلحه، سلاح هسته‌ای نیست. ما افغانستان و عراق نیستیم که شما به بهانه طالبان و سلاح شیمیایی آنها را نابود کردید. به حافظه تاریخی ملت‌ها احترام بگذاریم. در نزد ملت‌ها یک مادر یمنی با یک فرزند سوریه‌ای و یک شهروند پاریسی با یک تبعه امریکایی تفاوتی ندارد.
انتهای پیام/
درود خدابر همه شهدا و فرزندان شهدا
درود خدابر همه شهدا و فرزندان شهدا