یکی از محورهایی که طی سالهای اخیر در مورد تحول در مدیریت شهری مطرح شده است، موضوع زیست شبانه است.
برای نگاه تخصصی به این موضوع ما باید ابتدا منظر و انتظار خود را مشخص کنیم و ببنیم آیا مقصود ما از زیست شبانه همان مفهومی است که در کلانشهرهای توسعه یافته وجود دارد؟ آیا این مفهوم با فرهنگ وقوانین ما سازگاری دارد؟ یا اینکه منظور ما از زیست شبانه فروش اجناس و مواد غذایی است در کنار معابر در ساعات انتهایی شب است؟
اگر مقصود ما این است که باید توجه داشتیم در شهرهای توسعه یافته، اینگونه مسایل را حل نمیکنند که به ایجاد اختلال در کسب وکار شهری و فعالیت واحدهای دارای مجوز قانونی است مالیات خود را پرداخت میکنند، منجر شود. در شهر تهران نیز اگر ما میخواهیم فضایی برای فعالیت اقتصادی اقشار فرودست و تامین معیشت آنها فراهم کنیم، بهتر است که با ایجاد زیرساختهای مناسب و رعایت کرامت انسانی ومنزلت اجتماعی آنها این امکان را فراهم کنیم؛ و اگر برای زیست شبانه طرحی متفاوت و بومی را در نظر داریم بهتر است که ابتدا جزییات این طرح کارشناسی شود، اگر میخواهیم که بستر مناسب برای برنامههای فرهنگی، تفریحات سالم و فعالیتهای اجتماعی در قالب زیست شبانه فراهم شود باید ابتدا این برنامهها را طراحی و تدوین کنیم و پس از تایید کارشناسی به مرحله اجرا دراوریم.
تقلیل دادن زیست شبانه به وضعیت فعلی موجب میشود تا این کسب وکار نیز به سرنوشت کسب وکارهای روزانه تبدیل شده وبرای فروشندگان، مانع تامین سرقفلی و حق کسب وپیشه غیررسمی ایجاد شود وبتدریج موجب رانت و افزایش هزینه فروش محصولات به مردم میگردد؛ بنابراین ما باید ابتدا چارچوب وابعاد بحث زیست شبانه را مشخص کنیم و تجربه سایر کلانشهرهای مشابه در جهان را با در نظر گرفتن شرایط بومی فرهنگی واجتماعی خود تطبیق دهیم به نحوی که با یک طرح شتابزده موجب اختلال در سایر فعالیتهای شهر ویا بروز مشکلات جدید نشویم.
سیاسی کردن موضوع و در نظر نگرفتن تمامی ابعاد وجنبههای مختلف آن، بویژه تامین امنیت، بهداشت و جلوگیری از بروز ناهنجاریها بخصوص اعتیاد در حاشیه زیست شبانه، از آسیبهای آن به شمار میرود که از همه کارشناسان وصاحب نظران دعوت میکنیم فارغ از نگاههای سیاسی و هیجانی، در ایجاد فضایی کارشناسی جهت بررسی علمی موضوع و ارائه راهکار مشارکت کنند.
انتهای پیام/