وی در پاسخ به پرسشی درباره اینکه فیلمنامه‌های تلویزیونی چقدر می‌تواند به بازیگران برای بهبود سطح بازیگری‌شان کمک کند، بیان کرد: به نظرم نقش‌هایی مانند این نقشی که من در سریال «دلدار» بازی کردم خیلی کم است؛ یعنی نقش‌هایی که بتواند بازیگر را به چالش بکشد.
بازیگر سریال «در مسیر زاینده رود» افزود: در مصاحبه‌های قبلی خودم هم این نکته را گفته بودم که نوید محمودی کارگردان سریال «دلدار» نقش دیگری را برایم در نظر گرفته بود که به اندازه نقشی که بازی کردم چالشی نبود، اما من خواهش کردم که نقشی را برای من در نظر بگیرد که دارای چالش‌های بیشتری باشد و دلیل آن هم این بود که نقش‌هایی شبیه به این خیلی کم در فیلمنامه‌های دیگر پیدا می‌شود؛ کاراکتر‌هایی که در فیلمنامه دخیل باشد و به نوعی بار قصه هم روی آن باشد.
نائل در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به این موضوع که پیش تولید، در ساخت یک سریال می‌تواند به بالا رفتن کیفیت آن اثر کمک کند، تصریح کرد: به نظرم مهم‌ترین نکته در ساخت سریال‌های تلویزیونی این است که آن‌ها پیش تولید داشته باشند و فیلمنامه هنگام تولید نوشته نشده باشد. البته شاید این مدل کار هم ویژگی‌های خود را داشته باشد، اما اصلی‌ترین موضوع در ساخت یک اثر فیلمنامه آن است که اگر خیلی به آن پرداخته نشود، کیفیت سریال پایین می‌آید.
وی افزود: ما از همین امروز هم می‌توانیم به ساخت یک سریال و مراحل تولید آن برای سه سال آینده فکر کنیم. ما که قرار است در یک پروژه مناسبتی سرمایه‌گذاری کنیم پس چرا از همین حالا فکر چند سال آینده را نکنیم؟ فکر می‌کنم این کار به همه عوامل کمک می‌کند و در مجموع موجب بهبود کیفیت کار می‌شود.
بازیگر سریال «دلدار» در پایان درباره ایفای نقش‌های منفی بیان کرد: من همیشه سعی کردم در نقش‌هایی که جنبه منفی داشتند تا حد ممکن کاملاً منفی نباشم و کمی از این موضوع فاصله بگیرم. اما در سریال «دلدار» خیلی باید این نقش را منفی بازی می‌کردم و با همه به صورت منفی رفتار می‌کردم و نمی‌شد از بد بودن در این سریال فاصله گرفت و فقط سعی کردم که تا آنجایی که می‌شد نقشم را رئال و طبیعی بازی کنم.
منبع:مهر
انتهای پیام/