به گزارش خبرنگار
گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، وقوع ۵۶
سیل کوچک و بزرگ در مازندران آن هم در ۵ سالی که استان دچار کم آبی بود می‌توانست زنگ خطری جدی باشد تا مردم و مسئولان لایروبی رودخانه‌ها را جدی بگیرند.
رودخانه‌ها به دلیل رسوب‌گذاری طی سالیان گذشته و کشت غیرمجاز در بستر رودخانه ظرفیت واقعی خود را از دست دادند.
این‌ها را یکی از اهالی روستای رکن کلا می‌گوید: شرکت آب منطقه‌ای باید لایروبی رودخانه‌ها را در دستور کار قرار دهد تا ظرفیت واقعی رودخانه‌ها، تالاب‌ها، انهار و کانال‌های کشاورزی استان، نمایان شود و مردم دیگر شاهد سیل‌های این چنینی نباشند.
با وجود وقوع سیلاب‌های ویرانگر در دهه‌های اخیر در استان متأسفانه موضوع لایروبی رودخانه‌ها، انهار و کانال‌های کشاورزی در این استان مورد توجه جدی مسئولان قرار نگرفته و فقط زمانی که سیلاب مخربی جاری می‌شود و فاجعه‌ای رخ می‌دهد، توجه به آن جلب شده و اقدامات روبنایی انجام می‌دهند.
رازجویان معاون عمرانی استاندار مازندران در این باره می‌گوید: ۹ هزار کیلومتر مسافت و طول رودخانه‌ها و انهار مازندران است که شامل ۷ هزار کیلومتر طول رودخانه‌ها و ۲ هزار کیلومتر انهار است، در ۳ سال گذشته شرکت آب منطقه‌ای استان فقط ۵۰۰ کیلومتر آن را لایروبی کرده که با توجه به ۹ هزار کیلومتر مسافت این میزان لایروبی نمی تواند درصدی از آن را پاسخگو باشد.
وی افزود: مازندران از استان‌هایی است که در طول سال احتمال وقوع
سیل در آن وجود دارد و نیازمند این است که نگاه ویژه‌ای به صورت ملی به اعتبارات استانی داشته باشیم تا با لایروبی رودخانه‌ها و انهار بتوانیم از مشکلاتی که در سیل ۲۷ اسفند ۹۷ رخ داد. پیشگیری کنیم.
بازگشایی و لایروبی بستر رودخانه‌ها به ویژه در دهانه پل‌ها، ساحل بندی و دیوار کشی حریم رودخانه‌ها و ایجاد بند‌های تاخیری در مسیر‌های حادثه خیز از راهکار‌های موثر کنترل سیلاب است.
ضرورت لایروبی رودخانه‌ها در سال‌های خشک
معمولاً اقدامات پیشگیرانه در فصول غیرزراعی انجام می‌شود تا با آینده نگری از بروز خسارت در فصول پر بارش جلوگیری شود.
با توجه به وقوع سیلاب‌های متناوب در استان مازندران و خسارت‌های کلان وارده ناشی از آن در بخش‌های مختلف، تهیه و تدوین نظام نامه مدیریت لایروبی رودخانه‌ها و نهر‌های کشاورزی در این استان ضرورتی اجتناب ناپذیر است.
داوودیان معاون طرح و توسعه شرکت آب منطقه‌ای مازندران در این باره می‌گوید: شرکت آب منطقه‌ای سالانه با توجه به برنامه‌هایی که دارد اعتباراتی را جهت لایروبی رودخانه‌ها از دستگاه‌های ذیربط درخواست میکند، اما متاسفانه به دلیل کمبود اعتبار دستگاه‌های ذیربط این اعتبارات را اختصاص نمی‌دهند و ما نیز به دلیل کمبود بودجه و کمبود امکانات نمی‌توانیم مصافت زیادی را لایروبی کنیم.
توزیع نامناسب آب، دسترسی مشکل آب در پایین دست‌ها، به هم خوردن ساختار رودخانه‌ها، تصرف حریم، کندی جریان آب به علت موانع مختلف از جمله مشکلات لایروبی نشدن رودخانه‌ها و نهر‌های کشاورزی است که باید برای آن تمهیدات جدی اندیشیده شود.
بدون شک هرگونه دستکاری غیر اصولی در حریم و بستر رودخانه و همچنین بی توجهی به لایروبی به موقع باعث تشدید خسارات ناشی از سیلاب در استان خواهد شد. قبل از آنکه شاهد وقوع سیل‌های سهمگین‌تر با خسارات وسیع باشیم، لازم است مردم به ویژه دستگاه‌های اجرایی و نظارتی به وظایف خود در قبال رودخانه‌های بیمار استان عمل کنند.
در کنار دلایلی مانند تخریب پوشش گیاهی و سرازیری سیلاب در کوهپایه‌ها، پر شدن بستر رودخانه‌ها، ایجاد سازه‌های غیر اصولی، وجود خانه‌های روستایی و مزارع متعدد در حاشیه رودخانه‌ها نیز از جمله عوامل تشدید سیل و خسارات ناشی از آن است.
بی توجهی به لایروبی رودخانه‌ها، زمینه ساز سیل‌های فاجعه بار
طرح جامع کنترل سیلاب با هدف پیشگیری و کاهش خسارت سیل، با اجرای طرح‌هایی مانند ساخت و خاکریز، ساماندهی رودخانه‌ها و ایجاد سیستم‌های هشدار سیلاب تهیه شده و برای اجرایی شدن به بیش از ۳ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد.
به طور قطع لایروبی رودخانه‌ها و نهر‌ها می‌تواند در پیشگیری از خسارت‌های احتمالی سیل بسیار موثر باشد، حال پرسش این است که چرا نهاد‌های متولی تاکنون برای لایروبی رودخانه‌ها و انهار این مناطق اقدام اساسی انجام نداده و دست روی دست گذاشته تا سیل هراز چندگاهی گریبانگیر این دیار شود.
موسوی معاون بهره برداری شرکت آب منطقه‌ای مازندران در این باره می‌گوید: واحد مهندسی رودخانه در شرکت آب منطقه‌ای مسئول لایروبی رودخانه‌ها است و باید به صورت مداوم به شرایط سالم سازی رودخانه‌ها بپردازد که به دلیل کمبود نیرو و امکانات مشکلاتی نیز وجود دارد که باعث قصور در رسیدگی و ساماندهی رودخانه‌ها می‌شود.
ایجاد کانال و آبراهه‌ها برای هدایت آب‌های سطحی از جمله نکات ضروری در جلوگیری از بروز سیل است که باید جدی گرفته شود و بسیاری از مردم خسارت دیده در سیل بیان داشتند اگر آبراهه‌هایی وجود داشت خسارت کمتری به منازل و زمین‌های آنان وارد می‌شد.
گزارش از سارا فرهمندراد
انتهای پیام/آ