به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، با شنیدن نام بیماری روانی، عموماً تصوری که در ذهن افراد شکل می گیرد بیماری هایی مانند اسکیزوفرنیا، افسردگی حاد و غیره می باشد. در این میان، بیماری های روانی بسیار نادری وجود دارد که شاید بسیار کم به گوشمان خورده ولی در حقیقت وجود دارند. برای هریک از این اختلالات درمان هایی وجود دارد .
بیشتر بخوانید: 10 بیماری عجیب و نادر در جهان/ از سندرم زیبای خفته تا آلیس در سرزمین عجایب+ تصاویر
در ادامه بدترین درمان‌های روانپزشکی در طول تاریخ را با هم مرور می‌کنیم.
۱- لوبوتومی
لوبوتومی به معنی برش بخشی از مغز است. برای اولین بار دهه ۱۸۸۰ میلادی پزشکان تلاش کردند تا با دستکاری مغز، قسمتی از درد را کاهش دهند. لوبوتومی یک از وحشیانه‌ترین فرآیند‌های درمانی است که برای افراد دارای بیماری‌های مغزی و روانی به کار رفته است. متاسفانه لوبوتومی به طور گسترده در دو دهه بر روی بیماران روانی (اسکیزوفرنی)، افراد دارای افسردگی شدید و بیماران دو قطبی و بقیه افرادی که دچار بیماری ذهنی و روحی بودند، انجام می‌شده است.
پروسه خطرناک لوبوتومی که بر پایه ایجاد برش و آسیب تعمّدی به لوب پیشانی مغز استوار بود، معمولاً نتیجه معکوس و مخرب داشت و در بهترین حالت بیمار را در حالت بی تفاوتی حسی، شناختی و عاطفی نسبت به دنیای پیرامون قرار می‌داد. این جراحی امروزه غیرعلمی و غیراخلاقی شناخته می‌شود.
۲- سوراخ کردن جمجمه
سوراخ کردن جمجمه، شاید یکی از ابتدایی‌ترین روش‌های درمان بیماری‌های روانی و مغزی بوده است. در این روش درمانی به وسیله یک مته، چاقو و یا حتی اره سوراخی در جمجمه ایجاد و یا قسمتی از آن برداشته می‌شود. طبق برخی ارزیابی‌ها این روش درمانی قدمتی بیش از ۷ هزار سال دارد. در این روش درمانی با حذف قسمتی از جمجمه، هدف در کاهش سردردها، بیماری‌های روانی و حتی خروج فرد از تصرف شیطان داشته اند!
۳- قفس یوتیکا
یکی از ظالمانه‌ترین ابزار‌های نگه داری از بیماران روانی، قفس یوتیکا بود. این قفس اندازه‌ای مانند تابوت داشت و بیماران روانی ناآرام و خشن را تا زمانی که آرام شوند و به خود و دیگران آسیب نرسانند، در درون آن قرار می‌دادند. این قفس‌ها از چوب ساخته می‌شد و بیمار را برای مدت زمان طولانی در درون آن‌ها نگه می‌داشتند.
۴- انسولین کما تراپی: بازسازی مغز
روش درمانی ناخوشایند و سخت انسولین کما تراپی نوعی از درمان مخصوص بیماران روانی بود که به طور گسترده در بیمارستان‌ها در سال‌های بین ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۰ میلادی استفاده می‌شد. این روش شامل تزریق دز بالایی از انسولین به بدن بیمار بود که هدف از آن ایجاد کمای روزانه در شخص به مدت چندین هفته بود. پزشکان در آن زمان بر این باور بودند که تغییر سطح انسولین بدن موجب بازسازی مغز می‌شود.
این روش درمانی به طور ویژه برای درمان بیماران اسکیزوفرنی استفاده می‌شد. در طول یک دوره درمان، انسولین به مدت دو ماه و شش روز در هفته به بدن بیمار تزریق می‌شد. اگر چه مواردی تا دو سال درمان نیز گزارش شده است.
۵- آیین‌های جنگیری و دعا
به علت سوء تفاهم در زمینه بیماری‌های روانی، علائمی همچون نشانه‌های اختلالات خلقی، اسکیزوفرنیا، افسردگی و سایر امراض روحی، به عنوان نشانه‌های ورود جن و تسخیر فرد توسط شیطان، در برخی از فرهنگ‌ها دیده می‌شد.
در نتیجه مراسمات عرفانی مثل جن گیری، دعا و سایر مراسمات دینی، گاهی اوقات استفاده می‌شدند تا شیاطین و جن‌ها را از بدن فرد بیمار خارج کنند و درد‌های فرد بیمار کاهش یابد و خانواده و جامعه از این بیماری در امان بمانند.
منبع: برترین ها
انتهای پیام/