وی افزود: علائم بیماری آبله در گله‌های گوسفند و بز بسته به سن حیوان، نژاد، ایمنی و دیگر عوامل از ملایم تا شدید متفاوت است، بعلت حساسیت بره‌ها و بزغاله‌ها شدت بیماری در این گروه سنی نسبت به بالغین شدیدتر است و بعضی از آن‌ها ممکن است قبل از نشان دادن علائم تلف شوند.
بماندشتی گفت: آبله گوسفندی و آبله بزی به وسیله ویروس‌های آبله گوسفندی و آبله بزی از کاپری پاکس ویروس به وجود می‌آید و در بین آبله دام‌ها آبله گوسفند از همه خطرناک‌تر است. این ویروس نسبت به تغییرات محیط مقاوم می‌باشد، اما محلول ۲ درصد فنل در ظرف ۱۵ دقیقه آن را بی اثر می‌کند.
وی افزود: از علائم این بیماری در دام‌های مبتلا می‌توان به تب بالا، توررم پلک، ضایعات پوستی به صورت برجستگی‌هایی بخصوص در ناحیه کشاله ران، زیر بغل، زیر دنبه و اطراف گوش و لب‌ها اشاره کرد.
بماندشتی گفت: استفاده از واکسن راهی مناسب به منظور پیشگیری از بیماری آبله می‌باشد. برای این منظور واکسن زنده آبله که به صورت لیوفیلیزه است پس از یکنواخت نمودن با حلال مخصوص به میزان نیم میلی لیتر به صورت زیر جلدی در ناحیه کتف تزریق می‌شود.
بماندشتی بیان داشت: پیشگیری از شیوع این نوع بیماری‌ها در سطح گسترده مستلزم همکاری بیشتر دامداران روستایی است، دامداران باید علاوه بر قرنطینه دام‌های جدید خریداری شده، در ماه‌های نخست ورود دام به دامداری در هر سال تمامی گله‌های خود را با واکسیناسیون علیه بیماری آبله ایمن کنند.
انتهای پیام/س