آیت‌الله نوری همدانی گفت:فرمایشات امیرالمؤمنین (ع) در نهج‌البلاغه باید همواره مورد توجه ما باشد آن حضرت در پنج سالی که در مصدر حکومت بودند نمونه واضح و کاملی را از حکومت اسلامی عرضه کردند.
به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان ازقم؛متن پیام آیت‌الله نوری همدانی به مناسبت یک‌هزار و چهارصدمین سال شهادت امیرالمؤمنین (ع) به این شرح است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
«یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ» (سورة مائده، آیة ۶۷)
فرا رسیدن یک‌هزار و چهارصدمین سال شهادت عمودالدین، سیدالوصیین امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب علیه السلام فرصتی است برای بازگویی فضائل و مناقب آن حضرت گر چه شناخت کامل و جامع هیچگاه میسر نیست چنانکه پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «یَا عَلِیُّ مَا عَرَفَ اللَّهَ حَقَّ مَعْرِفَتِهِ غَیْرِی وَ غَیْرُکَ وَ مَا عَرَفَکَ حَقَّ مَعْرِفَتِکَ غَیْرُ اللَّهِ وَ غَیْرِی»ای علی کسی خدا را نشناخت به حقیقت معرفتش جز من و تو و کسی تو را نشناخت آن گونه که حق معرفت توست جز خدا و من. (مناقب ابن شهرآشوب، ج ۳، ص ۲۶۸)
و در فرازی دیگر فرموده است «یا علی لایعرف اللّه تعالی الّا انا و انت و لایعرفنی الّا اللّه و انت و لا یعرفک الّا اللّه و انا»ای علی کسی خدا را نشناخت جز من و تو و کسی مرا نشناخت جز خدا و تو و کسی تو را نشناخت جز خدا و من. (روضة المتقین، محمد تقی مجلسی، ج ۱۳، ص ۲۷۳)
آیات فراوانی توسط مفسرین بزرگ عامه و خاصه در شأن حضرت امام علی (ع) تفسیر شده است بطوری که بسیاری از علمای اهل سنت مانند ابن عساکر، ابن حجر، سیوطی، خطیب بغدادی، گنجی شافعی و دیگران از ابن عباس روایت کرده‌اند گفته است: «نزلت فی علی ثلاث مائه آیه» یعنی سیصد آیه از قرآن کریم در شأن حضرت امام علی (ع) نازل شده است و در جایی دیگر از ابن عباس از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است که آن حضرت فرمودند: «ما انزل آیة فی‌ها یا ای‌ها الذین آمنوا و علی رأس‌ها و امیرها» یعنی هر آیه‌ای که در آن «یا ای‌ها الذین آمنو» آمده است، حضرت علی (ع) را در رأس آن و امیر آن قرار داده است.
حال گر چه شناخت واقعی آن حضرت ممکن نیست و در بیان نورانی پیامبر اکر (ص) هم آمده است: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى جَعَلَ لِأَخِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ فَضَائِلَ لَا یُحْصِی عَدَدَهَا غَیْرُهُ فَمَنْ ذَکَرَ فَضِیلَةً مِنْ فَضَائِلِهِ مُقِرّاً بِهَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ لَوْ وَافَى الْقِیَامَةَ بِذُنُوبِ الثَّقَلَیْنِ وَ مَنْ کَتَبَ فَضِیلَةً مِنْ فَضَائِلِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع لَمْ تَزَلِ الْمَلَائِکَةُ تَسْتَغْفِرُ لَهُ مَا بَقِیَ لِتِلْکَ الْکِتَابَةِ رَسْمٌ وَ مَنِ اسْتَمَعَ إِلَى فَضِیلَةٍ مِنْ فَضَائِلِهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ الذُّنُوبَ الَّتِی اکْتَسَبَهَا بِالاسْتِمَاعِ وَ مَنْ نَظَرَ إِلَى کِتَابَةٍ فِی فَضَائِلِهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ الذُّنُوبَ الَّتِی اکْتَسَبَهَا بِالنَّظَ (الامالی شیخ صدق، ص ۱۳۸)
رسول مکرم اسلام فرمودند: حقیقتاً خدای تبارک و تعالی برای برادرم علی ابن ابیطالب (ع) چنان فضیلت‌هایی قرار داده که شماره آن‌ها را خود پروردگار می‌تواند احصا فرماید، پس هر کس یک فضیلت از این فضیلت‌ها را بر زبان جاری سازد، در حالی که در دل به آن‌ها اقرار دارد، خدای متعال نیز جملگی گناهان گذشته و آینده او را بیامرزد، هر چند در روز قیامت همه گناهان جن و انس در کارنامه‌اش ثبت باشد و هر کس یک فضیلت از فضیلت‌های علی ابن ابیطالب (ع) را بنویسد تا مادامی که از این نوشته اثری باقی باشد، فرشتگان برای او از درگاه الهی آمرزش می‌طلبند و هر کس هنگام بیان فضیلتی از این فضیلت‌ها به آن‌ها گوش سپارد، خدای متعال جملگی گناهانی را که از طریق شنیدن در کارنامه اعمالش ثبت شده، می‌آمرزد و هر کس به نوشته‌ای در باب فضیلت‌های علی (ع) نظر کند خدای متعال جملگی گناهانی که از طریق دیدن در کارنامه اعمالش ثبت شده بیامرزد و ببخشاید.
امام صادق (ع) فرمودند: آنگاه که پیغمبر خدا (ص) در حجة‌الوداع به مکه رفته بودند در مسیر بازگشت جبرئیل بر آن حضرت نازل شده و خطاب به آن حضرت عرض می‌کند: خدای متعال می‌فرماید: «ای رسول ما ابلاغ کن آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل گشته که اگر این کار را نکنی، رسالتت را به انجام نرسانده‌ای و خدا تو را از گزند مردم در امان نگه می‌دارد، پس، چون حضرت این دستور پروردگار را شنید فرمان توقف داد و منبری از زین شتران فراهم ساختند و آن حضرت بر بالای منبر رفتند و علی ابن ابیطالب (ع) را نیز همراه خود بالای منبر بردند و خطبه‌ای بلیغ و مفصل در بیان فضائل و مناقب امیرالمؤمنین (ع) ایراد فرمودند که به خطبه غدیر مشهور است و حدیث غدیر در منابع اهل سنت مکرر آمده است و حدیث متواتر محسوب می‌شود.
آری نبی مکرم اسلام (ص) در روز غدیر با صدای رسا امیرالمؤمنین علی (ع) را به جانشینی خود منصوب فرمودند: «الا من کنت مولاه فهذا علی مولاه، اللهم وال من والاه، وعاد من عاداه، وانصر من نصره، واخذل من خذله» یعنی بهوش باشید هر کس را که من مولای او هستم پس این علی هم مولای اوست، خدایا دوست بدار هر آن کس که او را دوست دارد و دشمن بدار هر آن کس که او را دشمن می‌دارد و یاری کن هر کس که او را یاری کند و خوار و ذلیل کن هر کس که او را خوار و ذلیل می‌شمرد (بحار الانوار مجلسی، ج ۳۷، ص ۱۶۵)
جابر ابن عبدالله انصاری از پیامبر اکرم (ص) نقل می‌کند که آن حضرت فرمودند: جایگاه علی (ع) نسبت به من مانند جایگاه هارون نسبت به موسی (ع) است و فرمودند: علی (ع) از من است و من از او هستم و علی نسبت به من مانند جان من است، اطاعت کردن از او مانند اطاعت کردن از من و نافرمانی از او مانند نافرمانی از من است و باز فرمودند: پیکار با علی (ع) مانند پیکار با خداست و صلح و آشتی با علی (ع) مانند صلح و آتشی با خداست، دوست علی دوست خداست و دشمن علی دشمن خداست، علی (ع) حجت الهی و جانشین پروردگار در میان بندگانش است، دوستی ورزیدن با علی (ع) نشانه ایمان و کینه‌ورزی با علی (ع) نشانه کفر است، آنان که در حزب و گروه علی (ع) هستند، قطعاً در گروه و حزب خدا قرار دارند و آنان که در حزب و دسته دشمنان علی (ع) هستند، حقیقتاً در حزب و گروه شیطان قرار دارند، علی (ع) همواره با حق است و حق نیز همواره همراه علی (ع) است و آن‌ها هرگز از هم جدایی نمی‌پذیرند تا در حوض کوثر بر من درآیند.
همچنین فرمودند: «علی (ع) تقسیم کننده بهشت و دوزخ است و هر کس از علی (ع) خود را جدا کند در واقع خود را از من جدا کرده و که خود را از من جدا کند، در واقع از خدای عزوجلّ جدا کرده است و تأکید فرمودند: شیعیان علی (ع) همان رستگاران روز قیامت هستند (خصال شیخ صدوق، ج ۲، ص ۴۹۶)
رسول خدا (ص) فرمودند خدای متعال می‌فرماید: ولایت علی (ع) دژ و پناهگاه استوار من است و هر کس به این دژ و پناهگاه استوار من درآید از عذاب من ایمن خواهد بود. (جواهر السنیة شیخ حر عاملی، ص ۲۶۷)
انس بن مالک از رسول خدا (ص) نقل کرده که آن حضرت فرمودند: اگر جملگی مردم بر پذیرش محبت علی ابن ابیطالب (ع) یکدل و یک رأی می‌شدند، خدای عزوجل هرگز آتش دوزخ را نمی‌آفرید و نیز فرمودند: خدای متعال از روشنایی رخسار علی (ع) هفتاد هزار فرشته آفریده است که برای او و دوستدارانش تا روز قیامت از درگاه الهی آمرزش می‌طلبند. (بحار الانوار ج ۳۹، ص ۲۴۸، و ج ۲۳، ص ۳۲۰)
همچنین فرمودند: «من زار علیاً بعد وفاته فله الجنة» هر کس پس از دنیا رفتن علی (ع) به زیارت او (مرقد مطهرش) برود پاداشش بهشت خواهد بود. (جامع الاخبار، ص ۲۲)
همچنین آن حضرت فرمودند: من مانند خورشید هستم و علی (ع) به سان ماه و اهل‌بیتم مانند ستارگان درخشان، به هر یک از ایشان که اقتدا کنید، رهنمون خواهید شد. (عوالی اللئالی، ج ۴، ص ۸)
فرمایشات امیرالمؤمنین (ع) در نهج البلاغه باید همواره مورد توجه ما باشد آن حضرت در پنج سالی که در مصدر حکومت بودند، نمونه واضح و کاملی را از حکومت اسلامی عرضه کردند و نامه‌ها و خطبه‌های ایشان که توسط عالم بزرگوار مرحوم سید رضی در سال ۴۰۰ هجری قمری یعنی حدود هزار و چهل سال پیش در قالب کتاب نهج‌البلاغه گردآوری شده است، راهنمای بسیار ارزشمند و گهرباری برای همه رهپویان طریق حق و حقیقت و عدالت گستران جامعه است.
نامه امیرالمومنین (ع) به مالک اشتر و یا نامه‌هایی که به دیگر کارگزاران حکومت اسلامی صادر فرمودند در نکوهش از سوءاستفاده از بیت‌المال و یا لزوم برخورد قاطع با خیانتکاران و نکوهش کارگزاران خیانتکار و یا ضرورت ساده زیستی کارگزاران در نظام اسلامی و یا مسئولیت فرمانداران در بسط اخلاق و عدالت اجتماعی همگی موضوعاتی هستند که نیاز مبرم امروز جوامع اسلامی است و امیدواریم تا مناسبت یک هزار و چهارصدمین سال شهادت آن امام المتقین و یعسوب الدین والایمان و حجة الله البالغه انگیزه‌ای شود تا به مطالعه و درک هر چه بیشتر فرمایشات آن حضرت و ائمه هدی علیهم‌السلام بپردازیم و عملاً دستورات آن‌ها ار در زندگی خود و اجتماع پیاده کنیم.
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَمِینَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ، وَ حُجَّتَهُ عَلَى عِبَادِهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ.
انتهای پیام/ح