پس از انفجار مترو لندن در ژوئیه ۲۰۰۵ که شهزاد تنویر فارغ‌التحصیل دانشگاه در آن دست داشت، دانشجویان مسلمان بریتانیا از سوی همکلاسی‌ها و مقامات دانشگاه زیر ذره‌بین بدبینی و سختگیری امنیتی قرار گرفتند.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، تفاوت سبک زندگی زنان مسلمان در همان اولین نگاه توسط سایر شهروندان به چشم می‌آید اما آنچه این تفاوت را به یک زنگ خطر در ذهن اطرافیان تبدیل می‌کند، دو تیغه یک قیچی است که دانشجویان مسلمان بریتانیا را در فشار قرار داده است: وهابیت و سیاست‌های آموزشی لندن.
بیشتربخوانید : وقتی مادر یک داعشی به مبارزه با تروریست بر می‌خیزد+فیلم
فعالیت‌های وهابیت در تأسیس مساجد اروپا و عضوگیری با سوءاستفاده از درآمدهای هنگفت سرمایه‌دارانی از کشورهای حاشیه خلیج فارس بر همه روشن است. تا جایی که بسیاری از اعضای داعش در عراق و سوریه از اروپا خود را به آنجا رسانده بودند که نمونه آن دختری با نام «شمیمه» بود. وی در ماه‌های اخیر تلاش زیادی کرد تا دوباره به انگلیس برگردد، البته این بار با فرزندش از یک مردم اروپایی داعشی که کشته شده بود، اما تا کنون مجوز ورود برای وی صادر نشده است.
اما تیغه دیگر این قیچی، نظام آموزشی لندن است، آنچه تحت‌الشعاع موضوع دیگر یعنی حملات شدید اسلام‌هراسانه از سوی رسانه‌ها قرار گرفته و کمتر بدان توجه شده است.
به اسم «برنامه پیشگیری»، به کام بدبینی و سختگیری
به ویژه بعد از اتفاق تروریستی در ژوئیه ۲۰۰۵ بود که نظارت بیشتری از سوی نهادهای امنیتی بریتانیا بر دانشگاه‌های این کشور صورت گرفت زیرا شهزاد تنویر که گفته شد از عاملان حادثه تروریستی بوده است، یک فارغ‌التحصیل دانشگاهی نیز بود.
پس از آن برخی دیگر از دانشجویان و فارغ‌التحصیلان در بریتانیا به اعمال تروریستی متهم یا محکوم شدند: عمر فاروق عبدالمطلب تلاش کرد در یک هواپیما به مقصد آمریکا بمبگذاری کند؛روشنارا چادری یک نماینده مجلس را به خاطر انتقام از جنگ عراق زخمی کرد و پس از آن نیز پدیده «عروس‌های جهادی» برای درآمدن به نکاح داعشیان برای شرکت در ثواب جهاد شکل گرفت.
اینها نتیجه تبلیغات وهابیت به صورت حضوری و برخط بود و هر چند ارتباط مستقیمی میان دوران دانشجویی این افراد با اعمال تروریستی پیدا نشد، اما به هر حال از سال ۲۰۱۵ میلادی طبق قانون CTSA اساتید و مسئولان دانشگاه‌ها در بریتانیا موظف شده‌اند اگر به تمایل یکی از دانشجویان به افراطی‌گری مشکوک شده‌اند، بلافاصله به مقامات امنیتی کشور اطلاع دهند.
نتیجه عملیِ این قانون، قرارگرفتن همه دانشجویان مسلمان در یک فضای «پیشاجرم» بود، به ویژه بانوان مسلمان که هم تصور می‌شود زودتر از مردان تحت تأثیر تبلیغات گروه‌های تروریستی به اسم اسلام قرار گرفته و فریب بخورند و هم کمتر از مردان، افکار درونی خود را با دیگران به اشتراک می‌گذراند. در نتیجه تعدادی از گروه‌های حامی حقوق مدنی نسبت به پیامدهای این قانون اعتراض کردند.
البته فضای «پیشاجرم» چیز جدیدی نبود و فقط به مسلمانانی که در دانشگاه تحصیل می‌کردند، محدود نمی‌شد اما پس از تصویب CTSA این شرایط تشدید شد چون حکومت بر آن مهر تأیید زد. مصاحبه با تعدادی از دانشجویان مسلمان در بریتانیا طی تحقیقی از سوی اندیشکده آمریکایی کارتر در سال ۲۰۱۸ میلادی نشان می‌دهد آنها احساس می‌کنند در «محاصره» زندگی می‌کنند.
در واقع از پیش از آن نیز پرونده‌های علیه دانشجویان مسلمان تشکیل شده بود. مثلاً در سال ۲۰۰۸ میلادی دانشجویی به نام صابر به دلیل دانلودکردن یک درسنامه متعلق به یک گروه تروریستی برای ۱۰ روز در بازداشت به سر برد در حالی که این کار، بخشی از پروژه تحقیقاتی کلاس وی بود. همین اتفاق برای محمد عمر فاروق نیز در سال ۲۰۱۱ میلادی افتاد که در حال خواندن کتابی در موضوع تروریسم در کتابخانه دانشگاه بود.
دانشجویان مسلمان گاهی ترغیب می‌شوند فعالیت‌های مثبت خود را صرفاً در قالب انجمن دانشجویان مسلمان انجام دهند تا هم آن را تقویت کنند و هم چهره‌ای اصطلاحاً رحمانی از اسلام و انجمن‌های اسلامی ارائه کنند، اما این تلاش معمولاً به دلیل منزوی‌شدن آنها از سایر تشکلها خنثی می‌شودو راه را برای «غیرعادی» نشان‌دادن وضعیت آنها در دانشگاه باز می‌کند.
اما پس از آن گزارش‌های امنیتی سختگیرانه‌تر شد. برای مثال یکی از گزارش‌ها به دانشجویی اشاره دارد که در بحث کلاسی از لفظ «Eco-terrorism» استفاده کرده یا یکی دیگر نسبت به وجود دانشجویی اعلام خطر کرده که عضو جنبش بایکوت اسرائیل (BDS) است.
در این میان، انجمن‌های دانشجویان مسلمان در دانشگاه‌ها که مجموع آنها با FOSIS (فدراسیون انجمن‌های دانشجویان مسلمان) در ارتباط هستند در برگزاری مراسمات خود زیر نظر قرار دارند. این انجمن‌ها در اصل به آنها اجازه می‌دهد غذای حلال در خوابگاه‌ها تهیه کنند و در ایام ماه مبارک رمضان و مانند آن اعمال عبادی خود را راحتتر انجام دهند اما مقامات دانشگاهی بر سایر برنامه‌ها مثلاً دعوت از سخنرانان نظارت بیشتری اعمال می‌کند.
بسیار پیش آمده که چنین برنامه‌هایی در لحظه آخر لغو شده است و مسئولان دانشگاهی نیز به دلیل اینکه ریشه نظارت‌ها به سازمان‌های امنیتی بریتانیا برمی‌گردد، نمی‌خواهند و نمی‌توانند چندان پاسخگوی اعتراضات دانشجویان باشند. کار به جایی رسیده که حتی والدین نیز به دانشجویان مسلمانشان توصیه می‌کنند خیلی به این انجمن‌ها نزدیک نشوند.
در نتیجه FOSIS تصمیم گرفت به اعضایش توصیه کند شرایطی که به تداوم وضعیت غیرعادی علیه دانشجویان مسلمان شکل گرفته را بشکنند. مثلاً بیشتر عضو سایر انجمن‌های عادی دانشجویی شوند و فعالیت خود را در آن افزایش دهند، البته اگر باز چنین رفتاری به نظر مقامات دانشگاهی، مشکوک نیاید!
فعالیت دانشجویان مسلمان تا آنجا پیش رفت که برای اولین بار یک دختر مسلمان (البته بدون روسری) توانست به عنوان رئیس اتحادیه دانشجویان بریتانیا انتخاب شود. هر چند دوره او به شدت جنجال برانگیز شد و نهایتاً در سال ۲۰۱۷ میلادی جای خود را به دیگری دارد. با این حال چنین حرکت‌هایی یک موج در میان جوانان مسلمان بریتانیا کلید زد که خودشان باید روایت درست از اسلام را در جامعه ترویج دهند، نه سایر شهروندان و یا مسلمانان تندرو.
هدف از این تلاش‌ها، تغییر فضای «پیشاجرم» در زندگی دانشجویان مسلمان به فضای «همکاری» با سایر دانشجویان و شهروندان غیرمسلمان در انواع مختلفی از فعالیت‌های سالم است تا به یک جوان مسلمان به عنوان یک عنصر «توانمند» و نه یک عنصر «خطرناک» نگریسته شود.
منبع: مشرق
انتهای پیام/