آخرین خانم طلبه‌ای که به نیابت از خواهران طلبه سخن گفت خانم سمیه صیادی، مؤلف و طلبه‌ی سطح چهار رشته تفسیر تطبیقی از تهران بود. باز هم اشاره‌ای به پدیده بودن خانم‌های طلبه داشت و انتظار به‌حقی که جانی تازه به طلاب بخشید. بدون مقدماتِ هزاربار شنیده شده به اصل مطلب درباره کارآمدی ساختارها پرداخت و اینکه سطح افق نشان میدهد تفکیک ساختارها نباید موجب نگاه تقلیلی شود. سپس اشاره‌ای تلویحی داشت به یکی از بیانات سابق آقا درباره واگذاری امور خواهران به خودشان.
نگاهی به دو ردیف صندلی‌های مسئولین و مقامات حوزوی که در آن سوی سالن نشسته بودند انداختم. خانمی در آن جمع حضور نداشت حال آنکه یک سوم جمعیت به طلاب خواهر اختصاص داده شده بود.پس از ارائه نفر آخر، روحانی مقتدری که از ابتدای جلسه از حاضرین شعار می‌گرفت برخاست و با همراهی روحانی جوان دیگری شعری را دو نفره اجرا کردند که لبخند به لب آقا نشاند و از اجرای قشنگشان و نیز مجری برنامه تشکر کردند.
چهل دقیقه‌ای مانده به اذان مغرب، نوبت به صاحب مجلس رسید. رهبر انقلاب در پاسخ به صحبت یکی از خانم‌های فاضل درباره ضرورت مشخص شدن جایگاه اجتماعی طلاب خواهر، مغتنم بودن حضور آنها در خانواده‌ها و اجتماعات زنان را یادآور شدند.
و فرمودند:«این آخر هم یکی دیگر از خانمها پیشنهادهایی در همین زمینه داشتند که آنها هم مهم است، ظرفیتهایی که در طلاب خواهر هست، به رسمیت شناخته بشود و در مراکز گوناگون فرهنگی و فکری و مانند اینها، در این کمیسیون‌ها، کمیته‌ها، شوراها و در مراکز رسمی از اینها استفاده بشود. این کار، کار ما نیست، کار حوزه است؛ منتها ما می‌توانیم از لحاظ اجرائی سفارش کنیم، کمک کنیم، که می‌کنیم اگر مطلبی برسد.»
نیمه پایانی بیانات اما توصیه‌هایی به طلاب بود. از جمله اینکه شما موظفید به عنوان عالم دین اسلام را محقق کنید؛ این کاری است که امام بزرگوار کرد.
از سمت چپ حسینیه کم‌کم اسباب و وسایل نماز جماعت را آوردند. سجاده و جانماز سفید ساده بدون یک نقطه اضافه و مهر بزرگی مخصوص امام جماعت، پارچه سبزی برای صف اول نمازگزاران و مهرهای ساده و یک‌شکلی که در جای خود قرار می‌گرفتند حضرت آقا را متوجه وقت نماز کردند. «اذان شده؟ خیلی ببخشید. والسلام‌علیکم‌‌و‌رحمةالله‌و‌برکاته»
انتهای پیام/