وی بیان کرد: حقیقت توبه بازگشت به خداوند و اظهار ندامت و پشیمانی است و اینکه انسان چگونه می‌تواند توبه کند جدای از به زبان آوردن آن، با نفس واقعی تحقق پیدا می‌کند که مومن باید خود را متعهد به تکرار نشدن آن گناه بداند.
عضو هیئت علمی فرهنگستان علوم اسلامی قم درباره ضرورت استغفار لسانی اظهار کرد: به قدری استغفار زبانی مهم در بازگشت از گناه است که پیامبر اسلام (ص) روزانه به صورت مستمر ۷۰ بار توبه می‌کردند.
وی درباره زمان استغفار تصریح کرد: وقتی حالت استغفار در انسان ایجاد می‌شود که ضعف در پیشگاه الهی بوجود آید و فرد خاطی نیاز به تحصیل کمال و معنویت را درک کند یا به عبارتی دیگر انسان وقتی به ندامت می‌رسد که به اشتباه خود پی برده باشد و بداند که خطایی انجام داده است.
پیروزمند تاکید کرد: عامل استغفار فقط این نیست که برای اشتباه به عنوان یک معصیت کبیره توبه کنیم بلکه معصیت در نزد اولیای الهی این است که انسان وظیفه خود را در مقابل خداوند انجام نداده باشد، بنابراین با غفلت از وظایف نیز زمینه استغفار وجود دارد.
وی تصریح کرد: ما اشتباهاتی را مرتکب می‌شویم که شاید توجه چندانی به آن نداشته باشیم و بر اثر جهل عمومی و ضعف عمومی آن را انجام داده‌ایم بنابراین اگر همیشه خود را بدهکار به خداوند بدانیم، در قبال گناه‌هانی که با غفلت‌ها بر گردنمان افتاده هم پاک خواهیم شد.
وی خاطرنشان کرد: حقیقت استغفار یک انقلاب درونی است، اگرچه به ما آموخته‌اند که توبه را باید ابراز کرد، اما خداوند بیان پشیمانی، خضوع و خشوع را توصیه کرده و می‌پسندد و این امر از نکاتی است که باید مومن واقعی رعایت کند.
منبع:میزان
انتهای پیام/