صهیونیست‌ها در میانه راه اعلام کردند این درگیری تا ۳ روز ادامه خواهد یافت و اوج حملات، روز یکشنبه بود. در این روز گروه‌های مقاومت حومه تل آویو را هدف موشک‌های خود قرار دادند و یک موشک ساخت داخل به نام بدر ۳ را رونمایی کردند. صهیونیست‌ها هم حملات هوایی خود را چند برابر کرده، تمامی نقاط نوار غزه و مناطق مسکونی را هدف قرار دادند.
مشی صهیونیست‌ها همواره اینگونه بوده که عوامل و مسائل اقتصادی در نگاه آنها، مهمترین جایگاه را داشته است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد اعلام ادامه درگیری به مدت ۳ روز از سوی صهیونیست‌ها کاملاً توجیه اقتصادی داشته و این عامل مهمترین دلیل تعیین ۳ روز زمان برای این درگیری بوده است.
عوامل اقتصادی پایان درگیری
هزینه بالای درگیری هوایی
درگیری به وجود آمده و حملات هوایی در منظومه نظامی رژیم صهیونیستی از هزینه‌های بالایی برخوردار است که موجب شده است صهیونیست‌ها حاضر نباشد بیش از ۳ روز برای آن هزینه کنند.
وجه نخست، آماده باش نیرو‌های احتیاط است. با آغاز هر درگیری نیرو‌های احتیاط فراخوانده می‌شوند و در حالت آماده باش قرار می‌گیرد. معمولاً تعداد این نیرو‌ها به اندازه نیرو‌های حاضر در پایگاه‌ها و در پایین‌ترین تعداد، ۸۰ درصد نیرو‌های ثابت پایگاه‌ها است. این به معنای دو برابر شدن اولاً هزینه‌های جاری مثل آذوقه، تأمین و تجهیز و ثانیاً دستمزد سربازان ارتش است. در جنگ ۵۱ روزه تعداد ۴۰ هزار نیروی ثابت در ابتدای جنگ وارد میدان شده، ۴۰ هزار نیروی احتیاط نیز فراخوانده شدند.
خبرگزاری «راشا تودِی» در گزارشی پس از جنگ ۵۱ روزه به نقل از یک منبع صهیونیست نوشت هزینه روز اول جنگ غزه در سال ۲۰۱۴ بین ۴۲۰ تا ۸۴۰ میلیون دلار بوده است. حالا با گذشت ۵ سال از آن جنگ و افزایش حدوداً ۱۰ درصدی هزینه‌ها در سرزمین‌های اشغالی، هزینه هر روز درگیری بالغ بر ۵۰۰ میلیون دلار بوده است. این ۳ روز درگیری دست کم ۱.۵ میلیارد دلار برای صهیونیست‌ها هزینه داشته است.
وجه دوم هزینه‌های درگیری برای صهیونیست ها، هزینه‌های دفاعی و گنبد آهنین است. به دلیل آنکه ماهیت جنگ گروه‌های مقاومت فلسطینی یک جنگ موشکی است لذا سیستم گنبد آهنین مهمترین رکن عملیاتی صهیونیست‌ها در این نوع درگیری‌ها می‌شود. براساس گزارش‌هایی که پس از سال ۲۰۱۴ و پایان جنگ ۵۱ روزه منتشر شد، هزینه هر موشک گنبد آهنین ۴۰ هزار دلار است.
بر اساس آماری که صهیونیست‌ها اعلام کرده اند آنها بیش از ۱۰۰ موشک مقاومت را با گنبد آهنین خنثی کرده اند. این نکته نیز نباید دور از محاسبات قرار گیرد که برای مقابله با موشک‌های مقاومت بین ۱ تا ۳ موشک و به طور میانگین ۲ موشک از گنبد آهنین شلیک می‌شود. حال با یک محاسبه ابتدایی متوجه می‌شویم که صهیونیست برای مقابله با ۱۰۰ موشک مقاومت که خودشان به آن اذعان کرده اند بیش از ۲۰۰ موشک از گنبد آهنین شلیک کرده اند که هزینه آن بالغ بر ۸ میلیون دلار است. این در حالی است که هزینه موشک‌های مقاومت که با وسایل ابتدایی در داخل نوار غزه تهیه می‌شوند در گرانترین مورد آنها ۱۰ هزار دلار است. صهیونیست‌ها برای رصد یک موشک ۱۰ هزار دلاری و یا کمتر، حدود ۴۰ هزار دلار باید هزینه کنند.
هزینه بالای هواپیمای جنگی
صهیونیست‌ها در حملات خود از هواپیما‌های پیشرفته آمریکایی استفاده می‌کنند. هزینه بلند شدن و نشستن هر یک از این هواپیما‌ها بالغ بر چندصد هزار دلار است. آماری از تعداد پرواز‌هایی که جنگنده‌های رژیم صهیونیستی انجام داده اند هنوز ارائه نشده است، اما اگر هزینه هر پرواز هواپیمای جنگنده رژیم صهیونیستی فقط ۲۵۰ هزار دلار باشد با ادعای صهیونیست‌ها مبنی بر هدف قرار دادن ۲۷۰ هدف در نوار غزه، اگر هر هواپیما در مأموریت خود به سمت ۶ هدف شلیک کرده باشد، ۴۵ پرواز در این مدت صورت گرفته است و هزینه این تعداد پرواز ۱۱ میلیون و ۲۵۰ هزار دلار شده است. هزینه موشک‌های شلیک شده و به خطا رفته- که چند برابر هزینه بلند شدن جنگنده‌ها است- به دلیل نبود برآیندی از هزینه‌های آنها، قابل محاسبه نیست.
کاهش در آمد‌های اقتصادی
علاوه موارد هزینه آور برای صهیونیست ها- که در بالا به مهمترین آنها اشاره شد- وقوع درگیری برخی منابع درآمدی صهیونیست‌ها را نیز از بین می‌برد که این هزینه‌ها نیز برای صهیونیست‌ها قابل تحمل نیست.
تعطیلی سکوی استخراج گاز صهیونیست‌ها
رسانه‌های صهیونیستی روز یک شنبه از تعطیلی چاه گازی «تمار» در دریای مدیترانه خبر دادند. این چاه گازی در فاصله ۹۰ کیلومتری ساحل فلسطین اشغالی قرار دارد، اما سکوی تولید و بارگیری آن در فاصله ۲۵ کیلومتری ساحل مدیترانه واقع شده است. هنگامی که رسانه‌های صهیونیستی از حمله دریایی گردان‌های عزالدین قسام به برخی مواضع صهیونیست‌ها خبر دادند دلیل تعطیلی این چاه گازی مشخص شد. تعطیلی این چاه گازی یکی از درآمد‌های هنگفت صهیونیست‌ها را از آنها به مدت چند روز گرفت و ادامه این روند می‌توانست علاوه قطع درآمد گازی این رژیم به آنها خسارت‌های تعویق در تحویل قرارداد‌های گازی را نیز تحمیل کند.
تعطیلی نیروگاه دیمونا و کارخانه‌های شیمیایی حیفا
با تهدیدی که جنبش جهاد اسلامی رسماً روز شنبه اعلام کرد و طی آن نسبت به هدف قرار گرفتن مجموعه نیروگاه هسته‌ای دیمونا و کارخانه‌های شیمیایی حیفا به صهیونیست‌ها هشدار داد، این دو منبع درآمدی رژیم صهیونیستی نیز تعطیل شدند. تعطیلی این مراکز که مهمترین منابع درآمدی صهیونیست را تشکیل می‌دهند به معنای رکود اقتصاد صهیونیست‌ها طی مدت درگیری است؛ امری که در اقتصاد یک فاجعه محسوب می‌شود.
قطع در آمد‌های گردشگری
یکی از منابع مهم درآمدی صهیونیست ها، گردشگری است. صهیونیست با سرمایه گذاری کلان در این حوزه و با تبلیغات وسیعی که در کشور‌های اروپایی کرده اند و همچنین با اقداماتی از جمله آزادی حضور همجنس گرایان در فلسطین اشغالی و محافلی که برای اینگونه جریانات برپا می‌کنند، درآمد قابل توجهی از این بخش به دست می‌آورند. هرگونه درگیری و جنگ موجب به صفر رسیدن درآمد این حوزه می‌شود. ضمن اینکه بخش قابل توجهی از درآمد گردشگری رژیم صهیونیستی با سرمایه گذاری‌های خارجی به دست آمده است که ادامه درگیری و جنگ موجب خروج این سرمایه‌ها در دراز مدت می‌شود.
به عنوان مثال در سال ۲۰۱۴ با آغاز جنگ ۵۱ روزه، ۹۰ درصد پرواز‌ها و رزرو هتل‌ها در فلسطین اشغالی لغو شد و این امر موجب ورشکستگی این صنعت در رژیم صهیونیستی شد تا جایی که با ورود دولت رژیم صهیونیستی و تزریق سرمایه‌های خارجی و کلان یهودی دوباره احیا شد.
جمع بندی
به رغم تمام ادعای ایدئولوژیک که از جانب مقامات رژیم صهیونیستی در خصوص حمله نوار غزه و حاکمیت دینی در نظام این رژیم مطرح می‌شود، جوانب اقتصادی و رویکرد مالی به تمامی امور مهمترین دغدغه مقامات صهیونیستی است. در درگیری اخیر هزینه‌های بالایی که به این رژیم تحمیل می‌شد، موجب شد آنها زمان درگیری را از قبل تعیین کنند و بیش از ۳ روز تن به درگیری ندهند چرا که تاب تحمل هزینه‌های اقتصادی آن را نداشته و ندارند.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/