۱- حتما دقایقی از ساعات رازآمیز روزه‌داری خود را به برترین عبادت اختصاص دهید و آن هم چیزی نیست جز «تفکر». با خود و خدای خود خلوت کنید؛ خصوصاً به نوع رابطه حضرتش با خودتان بیندیشید. امید است ابوابی از معرفت به رویتان باز شود.
«هرچه کوته نظرانند بر ایشان پیمای که حریفان ز مُل و من ز تأمل مستم.»
۲- آغاز ماه رمضان حتماً نیت کنید که برای خدا روزه بگیرید؛ فقط ا.... آداب روزه‌داری را تا آن‌جا که نشاط دارید انجام دهید. کمیت‌گرا نباشید، کیفیت جو باشید. دنبال ختم آیات و ادعیه نباشید؛ در پی هضم آن‌ها باشید. غذای اندک را خوب بجوید تا جزو جان‌تان شود. بزرگ‌ترین مشکل ما قشری‌نگری به دین و شریعت است. با خود فکر کنید آن‌قدر در سال‌های قبل با ولعِ زیاد خوانی، اعمال انجام دادید به کجا رسیدید.
«به مجاز این سخن نمی‌گویم
به حقیقت نگفته‌ای ا...»
۳- هنگام افطار دِلال کنید. دِلال چیست؟ در اول دعای افتتاح عرض می‌کنیم «مدلاً علیک». دلال با کسر دال، یعنی ناز کردن. هنگام افطار برای خدا ناز کنید، چون برایش روزه گرفتید و حضرتش خوان کرم گسترده، لقمه اول را نزدیک دهان ببرید، اما نخورید و دعا کنید؛ یعنی به خدا عرض می‌کنید اگر حاجتم را بدهی افطار می‌کنم. به این حالت می‌گویند دِلال. معجزه می‌کند.
۴- رمز ماندگاری در ضیافت الهی رمضان کیمیای «حُسن خلق» است. با فرزندان، خویشان و دوستان خود با اکسیر حسن خلق و مهربانی برخورد کنید. همیشه به ویژه در این ماه خوش برخورد باشید. لحظه عصبانیت و خشم شما، همان لحظه اخراج شما از این مهمانی الهی است.
«به حسن خُلق توان کرد صیدِ اهل نظر
به دام و دانه نگیرند مرغ دانا را»
۵- این ماه ماه «ربیع القرآن» ماست. در این بهار قرآن، هر روز یک آیه را انتخاب کنید و تا افطار به طور متناوب تلاوت و درباره آن تدبر کنید. امید است هنگام افطار، آن آیه برای شما پرده از رخسار بردارد.
«معنی قرآن ز قرآن پرس و بس
وز کسی کاتش زده اندر هوس»
منبع: راسخون
انتهای پیام/