به گزارش خبرنگار گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، سمیه یزدانی اولین مدال آور بانوی ایرانی در تاریخ دوچرخه سواری کشورمان در بخش مسابقات استقامت است. او توانست با کمترین تجهیزات و امکانات نسبت به رقبای حرفه‌ای و قدرتمندش در قهرمانی آسیا مدال برنز را کسب کند. همچنین می‌توان گفت او شانس خوش رنگ‌تر کردن مدالش را به خاطر تجهیزات کم در قهرمانی آسیا از دست داد.
سمیه یزدانی ملی پوش دوچرخه سواری کشورمان متولد سال ۱۳۶۹ و زاده استان چهار محال بختیاری و تحصیلات دانشگاهی وی مهندسی صنایع پلیمر است. یزدانی به واسطه‌ی شرایط خانوادگی اش در تهران زندگی می‌کند و ۸ سال سابقه حضور در دوچرخه سواری را در کارنامه ورزشی خود دارد.
سمیه یزدانی ملی پوش دوچرخه سواری استقامت در گفتگوی تفصیلی با خبرنگار گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان بیان کرد: بسیار خوش حالم که توانستم در مسابقات قهرمانی آسیا دوچرخه سواری جاده تاریخ ساز شوم و مدال برنز این رقابت را کسب کنم. این موفقیت را تقدیم به دختران سرزمینم می‌کنم و امیدوارم راهی برای پیشرفت بیشتر باشد. سطح رقابت‌های قهرمانی آسیا بسیار بالاتر از همیشه بود چرا که مسابقات در آستانه کسب سهمیه المپیک توکیو بود. نفر اول این رقابت ها دوچرخه سواری از کشور روسیه شد که به خاطر کسب سهمیه المپیک تابعیت کشور ازبکستان را گرفته و نایب قهرمان المپیک ریو بود. نفر دوم این مسابقه از کشور کره جنوبی بود که دو مدال دو طلا در بخش استقامت و تایم تریل داشت. ۱۲ ثانیه با نفر دوم مسابقه فاصله داشتم و می‌توانستم مدال نقره کسب کنم که به دلیل بی تجربگی و تفاوت تجهیزاتم با رقبا مدال نقره را از دست دادم. بانوان دوچرخه سوار سالی یکبار در مسابقات شرکت می‌کنند و رقبای ما مدام در مسابقات بین المللی حضور دارند، ما با حداقل امکانات بهترین نتایج را کسب کردیم. مطمئنا با تمرین بیشتر و حمایت‌های بیشتر مسئولان رده بالای ورزش ایران می توان جایگاه بهتری در مسابقات بین المللی کسب کرد.
او افزود: پاداش مدال برنز در قهرمانی آسیا ۵۰۰ یورو هست و فدراسیون گفت دستمان خالی است و توانمان در این حد است. البته این ۵۰۰ یورو را به مدال طلا می‌دادند، اما به خاطر کسب اولین مدال، پاداش مدال طلا به من تعلق گرفت. فدراسیون در مصاحبه اخیر خود ارزش مدال من را بیشتر از این پاداش می‌داند و من قدردان آن‌ها هستم.
یزدانی عنوان کرد: رقبای ما بیشترین امکانات را در اختیار دارند و نبود امکانات ضربه‌ی بزرگی به ما می‌زند، در حدی که مدال نقره مسابقات قهرمانی آسیا را از دست دادم. تجهیزات در رشته‌ی ما بسیارمهم و گران است و برای خرید دوچرخه باید ۱۰ تا ۱۲ هزار دلار هزینه کنیم که به پول کشورمان بیش از ۱۵۰ میلیون تومان هزینه می‌شود. این قیمت فقط هزینه‌ی تهیه کردن یک دوچرخه است و هزینه‌های مابقی وسایل جدا است. فدراسیون بودجه کمی دارد و نمی‌تواند برای همه ورزشکاران دوچرخه تهیه کند. ما دوچرخه سواران شرایط را درک می‌کنیم و با عشق ادامه می‌دهیم. گاهی اوقات که شرایط سخت می‌شود خسته می‌شوم، اما داشتن عشق مانع از کنار گذاشتن دوچرخه سواری می‌شود. دوچرخه سواری را بی نهایت دوست دارم و همیشه دنیای قهرمانی برایم یک آرزو بوده است که خدا را شکر به این جایگاه دست یافتم.
او درباره عوامل پیشرفت دوچرخه سواری بانوان اظهار کرد: دوچرخه سواری بانوان برای پیشرفت نیاز به حمایت ویژه مسئولانرده بالای ورزش دارد. اینکه بانوان کشور را به مسابقات بین المللی اعزام کنند و هزینه‌های لازم را انجام دهند. اگر امکانات بیشتر بود نتایج بهتری در قهرمانی آسیا کسب می‌شد. برای مثال تیم تایلند پیش از قهرمانی آسیا ۶ ماه در کمپ سوئیس حضور داشتند. اگر فدراسیون بخواهد ما را به کمپ سوئیس اعزام کند حداقل باید نفری ۱۰۰ میلیون تومان هزینه کنند. اردوی کمپ سوئیس با اردو‌های ایران در نوشهر و ماهشهر قابل مقایسه نیست!
ملی پوش دوچرخه سواری کشورمان درباره عملکرد کادر فنی تیم ملی گفت: هجمه‌های وارد شده به کادر فنی فقط حاشیه است و کسانی که ادعا می‌کنند که تیم نتیجه‌ی خوبی کسب نکرده است از مخالفان فدراسیون و تیم ملی هستند. تیم ملی در این دوره از رقابت‌های قهرمانی آسیا بهترین نتیجه را کسب کرده است. در این دوره توانستم اولین مدال تاریخ دوچرخه سواری بانوان را در قهرمانی آسیا کسب کنم که با حداقل امکانات این اتفاق افتاد. ما یک مدال در تایم تریل گروهی از دست دادیم و دلیل آن میزبانی بد ازبکستان بود. این اتفاق باعث شد که تیم آقایان ۸ دقیقه مسابقه را با تاخیر شروع کند. بیسیمی که میزبان در اختیار تیم ایران گذاشته بود خراب بود به همین جهت نا هماهنگی برای استارت مسابقه پیش آمد و کسب مدال را از دست دادند. در بخش جوانان نیز به دلیل بارندگی فراوان بازیکن ما زمین خورد که باعث شد او نیز کسب مدال را از دست بدهد. نتیجه بسیار خوب بود و نمی‌دانم چرا گفتند نتیجه قابل قبول نبوده است! محمود پراش یکی مربیان با علم و با تجربه ایران است و حضور او باعث جایگاه سومی من در قهرمانی آسیا شد. پراش بهترین انتخاب برای هدایت تیم ملی بوده است. حضور مربی خارجی هم به تیم کمک می‌کند، اما هزینه ها بسیار بالا است و شرایط برای حضور مربی خارجی فراهم نیست.
یزدانی افزود: تیم ما در این دوره از رقابت‌ها به خاطر بودجه کم فدراسیون نفرات تیم را با تعداد کمتر به مسابقه اعزام کرد. در بخش بانوان فقط دو بازیکن بودیم که می‌توانستیم به یکدیگر در مسابقه کمک کنیم، اما سایر کشور‌ها ۶ بازیکن داشتند که به نفراتشان کمک می‌کردند. به دفعات در گروه به تنهایی در جلو مسابقه قرار گرفتم که سایر بازیکنان من را به عقب گروه می‌فرستادند. در این مسابقه به من بسیار سخت گذشت و مسلما اگر تجربه بیشتری داشتم مدال خوش رنگ تری کسب می‌کردم.
او درباره حواشی پیش از اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا به میزبانی ازبکستان گفت: حقیقتا موضوع اعزام نشدن ما به قهرمانی آسیا را باور نکردیم، چرا که می‌دانستیم که رئیس فدراسیون حتی با قرض ما را به این رقابت مهم اعزام خواهد کرد. ناراحت شدیم، اما از مدیریت فدراسیون اطمنیان داشتیم.
اولین مدال آور تاریخ دوچرخه سواری استقامت ایران درباره مشکلات بیان کرد: مهمترین مشکل دوچرخه سواری نداشتن حامی مالی قدرتمند است. باشگاه‌های دوچرخه سواری آقایان نیز تعطیل شده است و به خاطر هزینه‌های بالای این رشته بازیکنان حتی نتوانستند پاداش‌های سال قبلشان را از باشگاه هایشان دریافت کنند و رسما هیچ درآمدی ندارند. بانوان نیز از ابتدا هیچ باشگاهی برای دوچرخه سواری نداشتند و درآمدی از این رشته دریافت نمی‌کردند. همچنین ملی پوشان دوچرخه سواری به خاطر کمبود بودجه فدراسیون حقوق دریافت نمی‌کنند. بانوان نه درآمد دارند و نه باشگاهی که ما را به مسابقات برون مرزی اعزام کند. فدراسیون تا جایی که توان مالی دارد از بانوان حمایت می‌کند.
او گفت: بزرگترین آرزوی من حضور در المپیک است و اگر می‌توانستم در قهرمانی آسیا مدال طلا کسب می‌کردم، می‌توانستم سهمیه مستقیم المپیک را کسب کنم، اما ۸۵ امتیاز از این رقابت کسب کردم. کسب سهمیه المپیک دور از دسترس نیست و لازمه‌ی آن اعزام به مسابقات بیشتر است تا بتوانم امتیازات لازم را کسب کنم و رنکینگ بالای ۱۰۰ بیاورم. خیلی دوست دارم که برای المپیک ۲۰۲۰ توکیو سهمیه کسب کنم، اما اگر حمایت نباشد به تنهایی از پس آن بر نمی‌آیم چرا که هزینه‌ها بسیار بالا است. برای حضور در مسابقات بین المللی باید حمایت‌های مالی از سوی کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان بیشتر شود. قدردان زحمات فدراسیون دوچرخه سواری هستم چرا که در همه شرایط از بازیکنانش حمایت کرده است. یکی دیگر از آرزوی‌هایم لژیونر شدنم است که منتظر پیشنهاد‌های خوب از تیم‌های مطرح هستم.
یزدانی درباره از دست دادن بازی های آسیایی جاکارتا اظهار کرد: دو هفته پیش از اعزام به بازی‌های آسیایی جاکارتا ۲۰۱۸ مصدوم شدم و این رقابت بزرگ را از دست دادم. من یکی از شانس‌های کسب مدال بودم که به خاطر مصدومیت از ناحیه ترقوه کسب مدال را از دست دادم. همچنین فرانک پرتو آذر ملی پوش دوچرخه نیز به خاطر پارگی زنجیر چرخش مدال بازی‌های آسیایی را از دست داد. این اتفاقات را کسی درک نکرد که باعث شد حاشیه‌های زیادی برای فدراسیون درست شود. جایگزین من برای جاکارتا ماندانا دهقان ملی پوش خوب کشورمان بود. من فرد حسودی نیستم و برای موفقیت ماندانا دهقان در بازی‌های آسیایی جاکارتا پیام دادم و آرزوی موفقیت کردم. حضور موفق بانوان در مسابقات بین المللی به نفع تمام ملی پوشان است. در مسابقات سال گذشته در میانمار توانستم عنوان پنجمی را کسب کنم که اولین دختری بودم که توانستم با گروه در رقابت جدا شوم. پیش از این در بخش بانوان چنین اتفاقی رخ نداده بود. پس از دیده شدن ما در مسابقه میانمار روی بانوان سرمایه گذاری بیشتری شد و پیش از این به دختران دوچرخه سوار سرمایه گذاری نمی‌شد.
او افزود: برای بازی‌های آسیایی جاکارتا سختی‌های زیادی را متحمل شدم و ۲۰۰ کیلومتر را رکاب زده و برای تمرین از تهران تا جاده چالوس و بالعکس رکاب می‌زدم. متاسفانه با وجود این همه تلاش در روز‌های پایانی منتهی مصدوم شدم و شاید بتوان گفت که خودم در این اتفاق مقصر بودم چرا که با یک دوچرخه جدید تمرین کردم و در سرازیری مسیر تمرین زمین خوردم و ترقوه ام شکست. لحظه‌ای که بر زمین افتادم تمام لحظات و سختی‌هایی را که تحمل کرده بودم از جلوی چشمانم عبور کرد. حدود یک ماه برای از دست دادن این مسابقه مهم گریه می‌کردم.
او گفت: برنامه تیم ملی در ادامه مشخص نیست و به فدراسیون پیشنهاد داده ام که من را از نظر مالی کمک کنند تا بتوانم در دو مسابقه تایلند و چین شرکت کنم و امتیاز کسب کنم. در این دو رقابت به نفرات اول تا پانزدهم امتیاز می‌دهند.
ملی پوش دوچرخه سواری عنوان کرد: رشته‌ی ما در دنیا پر درآمد است و می‌توان با شرکت در مسابقات بین المللی درآمد کسب کرد. رشته‌ی ما با مابقی رشته‌ها متفاوت است. ما در جاده‌ها رکاب می‌زنیم و جانمان در خطر است. مسئولان باید برای کسب مدال‌های بیشتر و خوش رنگ‌تر دختران دوچرخه سوار را بیشتر حمایت کنند. تجهیزات من از سایر رکابزنان کشور‌های دیگر بسیار پایین‌تر است چرا که خودم آن‌ها را تهیه کردم. برا مثال کفش من ۳۰۰ هزار تومان است و ۴ سالی از آن استفاده می‌کنم، اما کفش آن‌ها ۸ میلیون تومانی است. من پاور متر ندارم که هزینه‌ی آن حداقل ۲۰ میلیون تومان است، اما سایر کشور‌ها از این وسیله مهم برخوردارند. پاورمتر وسیله‌ای است که قدرت پای ورزشکار را نشان می‌دهد و هیچ ورزشکاری بدون این وسیله تمرین نمی‌کند، اما ما این وسیله را نداریم. ما با حداقل‌ترین امکانات بهترین نتیجه را کسب کردیم. وظیفه فدراسیون نیست که تمام این تجهیزات را برای تک تک بازیکنان تهیه کند چرا که هزینه‌ها بسیار بالا است. مسئولان درجه بالای ورزش ایران باید نگاه ویژه تری به دوچرخه سواری داشته باشند. ما روزانه بین ۱۰۰ تا ۱۷۰ کیلومتر تمرین می‌کنیم و بعدازظهر‌ها تمرین بدنسازی می‌کردیم. رشته دوچرخه سواری نسبت به فوتبال بسیار مظلوم است. رقبای ما دوچرخه‌های بسیار حرفه‌ای دارند که روی موفقیت آن‌ها بسیار تاثیر گذار است.
او در پایان خاطر نشان کرد: در حال حاضر برنز کسب کرده ام و اگر دوچرخه‌ی من همانند رقبای قدرتمند و حرفه‌ای بود مدالم خوشرنگ‌تر می‌شد. ما نیاز به حمایت‌های بیشتری داریم. اختلاف تجهیزات مان با سایر رقبا بسیار زیاد است و دوچرخه‌هایی که قهرمانان جهان استفاده می‌کنند بسیار به روز است. مسئولان رده بالای ورزش اگر به دنبال مدال‌های بیشتر هستند حمایت‌ها باید بیشتر شود چرا که کسب یک مدال بر روی جایگاه کاروان ایران در مسابقاتی مانند المپیک و آسیا بر روی جایگاه ایران تاثیر می‌گذارد.
بیشتر بخوانید:
تیم ملی دوچرخه سواری ایران در صدر رنکینگ آسیا
فرزاد: نتیجه تیم ملی در قهرمانی آسیا جاده قابل قبول است/ سهرابی از بزرگان دوچرخه سواری است
انتهای پیام/