رئیس فراکسیون کارگری شورای شهر تهران با اشاره به گذشت ۱۵۱ سال از اعتراضات کارگری شیکاگو که سبب کشته شدن تعدادی از کارگران شد، گفت: این کارگران فقط خواهان تغییر شرایط کار و کاهش ساعت از ۱۰ ساعت به ۸ ساعت بودند که به شدت سرکوب شدند.
وی با بیان اینکه پس از سرکوب این اعتراضات کم کم در سراسر آمریکا و در سراسر جهان روز ۱۱ اردیبهشت به روزی برای بزرگداشت کارگر تبدیل شد، گفت: در ایران سالهاست که این روز را برای بزرگداشت مقام کارگر گرامی میداریم.
وی با بیان اینکه طبق آمار ۱۲ درصد از کل جمعیت کشور را کارگران تشکیل میدهند، گفت: این بخش بزرگ از جمعیت نیاز به حمایتهای قانونی از جمله حمایتهای مربوط به محیط و شرایط کار با قوانین دستمزد و بیمه دارد.
حبیبزاده بخش بزرگی از مشکلات کارگران را ناشی از مشکلات اقتصادی کشور برشمرد و گفت: رکود، تورم و کوچک شدن بخشهای تولیدی اشتغالزا و رشد بخش دلالی در اقتصاد که تابع وضعیت کلیه اقتصاد کشور است، بر بسیاری از بنگاهها و کسب و کارهای بزرگ مسلط شده است.
وی افزود: از سویی دیگر تحریمها و سوی مدیریتها که ارزش پول ملی را کاهش داده بر این مشکلات افزوده است.
حبیبزاده با بیان اینکه کارگران بیش از همه بار وضعیت بغرنج اقتصاد را به دوش میکشند، گفت: کاهش درآمد و قدرت خرید و حتی ناامنی شغلی مانند سایه شومی در بالای سر نیروهای کار است.
عضو شورای شهر تهران تصریح کرد: محیط ناایمن کار، عدم تضمینها و حمایتها قانونی برای بهرهمندی از حقوق قانونی موجود کارگران در زمینههای ایمنی شرایط کار، بیمهها و امنیت شغل در شرایط فعلی کارگران را رنج میدهد.
رئیس فراکسیون کارگری شورای شهر تهران با بیان اینکه در صد سال گذشته در بسیاری از کشورها و به خصوص کشورهای غربی که نهادهای کارگری پیشرو داشتهاند، مشکل اصلی تضاد کار و سرمایه بوده، گفت: تضاد منافع کارگران و کارفرمایان در ایران مشکلی مهم است که با خارج از کشور تفاوت دارد.
وی افزود: از پیچیدگیهای شرایط ما این است که کارگران، کارفرمایان و کارآفرینان بخش خصوصی در یک سو هستند و در سوی دیگر شبکههای صاحب نفوذ و صاحب رانت هستند که در بخش بزرگی از اقتصاد کشور و سیاستگذاری و قانونگذاری و تخصیص منابع نفوذ داشته و تعیین کننده هستند.
عضو شورای شهر تهران با تاکید بر اینکه دغدغههای کارگری ایران در سال ۹۸ باید به سمت دیگری برود، گفت: در سال جاری که از سوی مقام معظم رهبری سال رونق تولید نام گرفته میتوان گفت: فرصتی پیش آمده که از سوی جامعه کارگری هم جهتگیری جدیدی اتخاذ شود.
وی با بیان اینکه سرنوشت و وضعیت کارگران ایران به سرنوشت اقتصاد کشور گره خورده، گفت: برای بهبود وضعیت و رها شدن از روندی که هر روز بدتر از دیروز میشود باید مناسبات موجود مسلط اقتصاد و تولید کشور تغییر اساسی کند.
حبیبزاده افزود: تا زمانی که بخش خصوصی واقعی قدرت ندارد و سیاستها و قوانین پشتیبان تولید و گسترش فعالیتهای مولد نباشد و دولت و بخش عمومی سهم عمده اقتصاد کشور را در اختیار دارد و از مشتقات نفتی خودرو تا ارزانترین کالاها را میخواهد تولید و تا زمانی که شبکههای رانت بر اقتصاد کشور مسلط هستند وضع اقتصاد و نیروهای مولد هر روز بدتر میشود.
وی با بیان اینکه دولت باید قانونگذار باشد و نه اینکه خودش در روابط اقتصادی کشور ذینفس باشد، ادامه داد: سالهاست بسیاری از این حرفها گفته شده، اما تغییری به دست نمیآید، چون در مقایسه با شبکههای رانت و گروههای صاحب نفوذ خاص که عمدتا غیر مولد هستند نهادهای کارگری در دستگاهها سیاستگذاری و قانونگذاری نقشی ندارند.
رئیس فراکسیون کارگری شورای شهر تهران خاطر نشان کرد: شاید لازم باشد میزان مشخصی از توصیههای مجلس به صنف کارگران و کارآفرینان اختصاص یابد تا این دو گروه بتوانند در تخصیص منابع دخالت داشته باشند.
انتهای پیام/