نوجوانانی در پی هویتیابی
شاید بسیاری از افراد، نوجوانان را افرادی فارغ از وظایف جدی زندگی در نظر بگیرند، اما واقعیت این است که در این دوره از رشد، افراد در حال انجام یکی از مهمترین وظایف زندگی خود هستند؛ وظیفهای که انجام آن از نوجوانی آغاز میشود و میتواند تا میانه جوانی ادامه پیدا کند.
بیشتر بخوانید: مشهورترین چهرههای ایرانی که عشق موتور هستند
این وظیفه چیزی نیست جز هویتیابی! برای دست یابی به هویت لازم است فرد به درکی نسبی از تواناییها، علایق، نقصها، اهداف، آرزوها و برنامههای خود برسد و بعد از آن میتواند ادعا کند که به نسخه اولیهای از هویت خود دست پیدا کرده است. اما چه ارتباطی بین هویتیابی و عکس یادگاری گرفتن با هنرمندان وجود دارد؟
جای نگرانی نیست!
در طول دوره هویتیابی، یکی از مفاهیمی که لازم است فرد به آن دست پیدا کند، مفهوم خود است؛ این که من چه کسی هستم؟ در طول این زمان افراد به نوعی خود را دایم شبیه دیگران میکنند تا ببینند با کدام تصویر خود، احساس نزدیکی بیشتری میکنند.
بر این مبنا ممکن است عکس هنرمندان را جمع کنند، درباره آنها بخوانند، به دنبال عکس گرفتن با آنها باشند، آثار آنها را به شدت پیگیری کنند و تلاش کنند شبیه آنها لباس بپوشند. باید توجه داشت که بروز این رفتارها تا حد زیادی طبیعی است و نه جای سرزنش دارد و نه تحقیر. اما آیا این مسئله بدان معناست که نیاز به مداخله والدین در این مورد نیست؟
نباید این رفتار وسواسگونه شود
این رفتارها هرچند طبیعی است، اما اگر قرار باشد شکلی وسواسگونه به خود بگیرد، نیازمند مداخله است. از طرفی با برخی راهبردها، والدین میتوانند میزان سودی را که از این رفتارها عاید فرزندشان میشود، افزایش دهند. به عنوان مثال تلاش برای معرفی کردن افراد سرشناس رشتههای مختلف از سنین پایینتر به اشخاص این امکان را میدهد تا آنها افراد متنوعتری را به عنوان گروه مرجع خود تعریف کنند.
در عین حال همراهی همدلانه با چنین رفتارهایی میتواند عوارض جانبی آن را کاهش دهد و در آخر یادتان باشد، وقتی کسی درباره شخصیت مورد علاقه نوجوانی از او سوال کند و خود را مشتاق شنیدن نشان دهد، راهی به قلب آن نوجوان برای خود باز میکند. پس زودتر دست به کار شوید و از فرزند نوجوان خود بخواهید درباره شخصیت محبوبش حرف بزند. با این روش میتوانید رابطه نزدیکتری با او برقرار کنید.
منبع: روزنامه خراسان
انتهای پیام/