گوترش همیشه قاطعانه از دیپلماسی آرام حمایت کرده است. وی در ابتدای دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ از اقدامات وی در ممنوعیت ورود مسلمانان به آمریکا انتقاد کرد آن هم پس از آن بود که بسیاری از دولت‌های دیگر از این سیاست انتقاد کردند البته بدون ذکر نام ترامپ. شاید گوترش نمی‌خواست بهانه‌ای به دست ترامپ بدهد تا کمک‌های مالی‌اش را به سازمان ملل قطع کند. اما این بی‌میلی به انتقاد کردن به مشخصه وی در رویکرد با کشور‌های دیگر مانند عربستان سعودی نیز تبدیل شده است.
وی همچنین بار‌ها از استفاده از قدرت خود برای انجام ماموریت‌های نهاد‌های حقیقت یاب درباره نقض شدید حقوق بشر خودداری کرده است مانند اقدام عربستان سعودی در قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار واشنگتن پست، استفاده از تسلیحات شیمیایی در سوریه و قتل دو ناظر بر تحریم‌های سازمان ملل در کنگو.
در بسیاری از موارد حقوق بشری، صدای غالبی که از طبقه سی و هشتم مقر سازمان ملل شنیده می‌شود، سکوت بوده است.
تردیدی وجود ندارد که گوترش یک دیپلمات ماهر و وظیفه شناس است، اما تصمیم وی در سکوت اختیار کردن در زمینه حقوق بشر به خصوص زمانی که غیرنظامیان هدف درگیری‌های نظامی قرار می‌گیرند، نادرست است.
نیرو‌های ائتلاف تحت هدایت عربستان سعودی نیز بار‌ها به بازارها، مساجد، مراسم تشیع جنازه و حتی یک اتوبوس مدرسه در یمن حمله کرده اند و در عین حال به محاصره این کشور که موجب بزرگترین بحران انسانی جهان و گرسنگی میلیون‌ها نفر شده است، ادامه می‌دهند. ارتش میانمار مرتکب قتل، تجاوز و آتش‌سوزی‌های گسترده و سیستماتیک شده است و بیش از ۷۳۰ هزار نفر از مسلمانان روهینگیا مجبور به فرار به بنگلادش شده‌اند.
بیش از دو سال است که گوترش برای آن که به صورت علنی از حقوق بشر دفاع نکرده است، بهانه‌هایی آورده است. وی می‌خواست بر اصلاحات داخلی تمرکز کند. او به ثبات رابطه با ترامپ نیاز داشت. اما بحران‌های امروز بسیار حادتر و قربانیان غیرنظامی بسیار زیادتر از آن است که گوترش نقش خود را به عنوان میانجی فراموش کند.
در پایان این تحلیل آمده است: اعتراض علنی کار آسانی نیست. اعتراض اغلب هزینه سیاسی و حتی شخصی دارد. گوترش باید نشان دهد که می‌تواند مسئولیت‌های خود را به عنوان دبیرکل سازمان ملل به طور کامل انجام دهد. دیپلماسی آرام وی موجب می‌شود جایگاهش را از دست بدهد و وعده سازمان ملل محقق نشود.
انتهای پیام/