برگی از زندگی انسان‌هایی که تا یک قدمی مرگ رفتند و بازگشتند

مهدی شادنوش رئیس مرکز مدیریت پیوند و بیماری‌های وزارت بهداشت در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: ۲۵ هزار نفر در لیست انتظار برای انجام عمل پیوند هستند و از این تعداد متاسفانه روزانه بین ۷ تا ۱۰ نفر که چشم انتظار تماس مراکز پیوند هستند فوت می‌کنند، در سال ۹۶ که بهترین آمار اهدای عضو در کشور طی ۱۸ سال گذشته را داشتیم، تنها ۹۲۶ اهدا یعنی یک چهارم افراد اهای عضو داشتند.

وی ادامه داد: سالیانه ۱۶ هزار حادثه در کشور اتفاق می‌افتد و ۸ هزار نفر دچار مرگ مغزی می‌شوند و از این تعداد بین ۲ هزار و ۵۰۰ تا ۴ هزار نفر امکان اهدای عضو را دارند وهر فرد فوت شده می‌تواند به ۸ نفر عضو و بیش از ۵۰ بافت مانند قرنیه و پوست را به بیماران نیازمند اهدا کند و باعث ارتقای کیفیت زندگی و نجات جان آنها شود.

به مناسبت روز ملی اهدای عضو به سراغ ۴ گیرنده عضو رفته تا این موضوع را به تصویر بکشیم که اگر این افراد پیوند نمی شدند و از دنیا می رفتند چند خانواده داغدار  می شدند و سرمایه انسانی کشور از دست می رفت.

بیمار پیوندی که قهرمان اسکواش کشوری است

آقای بابک به ور ۳۵ ساله است و پیوند کلیه شده و ورزش کار حرفه ای بوده و پس از پیوند در رشته ورزشی اسکواش قهرمان کشوری شده است، در ادامه گفتگوی ما با این جوان گیرنده کلیه را بخوانید.

باشگاه خبرنگاران جوان: کمی از خودتان بگویید و اینکه چرا نیازمند پیوند کلیه شدید؟

به ور: من مادرزادی به نارسایی کلیه مبتلا بودم و از کودکی تحت مراقبت های ویژه قرار داشتم اما از فروردین 92 کاندیدای پیوند کلیه شدم و 5 ماه دیالیز می شدم.

باشگاه خبرنگاران جوان: از زندگی خود قبل از پیوند کلیه برایمان بگویید.

به ور:قبل از پیوند گرفتار خونریزی کلیه، درد و عوارض داروها شده بودم و زندگی من به کلی تحت تاثیر قرار گرفته بود، من پیش از اینکه وضعیتم وخیم شود ورزشکار حرفه ای بودم و در ورزش های رزمی موفقیت های بسیاری داشتم، اما با وخیم شدم وضعیت کلیه هام دیگر نمی توانستم ورزش کنم و زندگی من دستخوش تغییر شده بود.

باشگاه خبرنگاران جوان: پس از پیوند زندگی شما چه تغییری کرد و با سختی های پیوند کنار آمدید؟

به ور: پس از پیوند کلیهپزک ورزش رزمی را برای من منع کرد چرا که ورزش رزمی برای بیماران پیوندی خطرناک است و این احتمال وجود دارد که فرد در مبارزه و ضربه ها آسیب ببیند و حالا دیگر من نمی توانستم به ورزش حرفه ای ادامه بدهم و این موضوع مرا رنج می داد و چند ماهی گرفتار افسردگی شده بودم.

باشگاه خبرنگاران جوان:چطور شد که دوباره تصمیم گرفتید ورزش را مجدد شروع کنید ؟

به ور: پس از چند ماه با فدراسیون ورزش بیماران خاص و پیوند اعضا آشنا شدم و تصمیم گرفتم  پا به این عرصه به گذارم، در آن زمان تنها ورزش برای بیماران پیوندی دو و میدانی بود تا اینکه مدت ها بعد ورزش اسکواش نیز برای بیماران پیوندی اضافه شد و وارد ورزش اسکواش شدم و جز اولین تیم بیماران پیوندی بودم که رزش اسکواش را به طور حرفه ای ادامه می داد.

باشگاه خبرنگاران جوان:برای یک بیمار پیوندی ورزش کردن سخت نیست؟ با این شرایط چه افتخاراتی را در ورزش اسکواش کسب کردید؟

به ور: بیماران پیوندی شرایط سختی دارند اما با تاش و کوشش و علاقه می توان سختی ها را کنار گذاشت ب خصوص اینکه من قبل از پیوند ورزشکار حرفه ای بودم و به ورزش علاقه داشتم و در نهایت قهرمان کشوری در رشته اسکواش شدم و به تیم ملی پیوستم و چند مدال قهرمانی کشوری در این رشته دارم.

باشگاه خبرنگاران جوان:شیرین ترین و تلخ ترین خاطره تن از دوران قبل و بعد ازپیوند کلیه را برایمان تعریف کنید.

به ور:بیشتر افراد سام از خبر عمل جراحی ناراحت می شوند و برایشان خاطره تلخی است اما برای من که در انتظار پیوند بودم شیرین ترین خاطره زندگی ام است،شاید باورتان نشود، شیرینترین لحظات زمانی بود که با من تماس گرفتند و گفتند عضو پیوندی برایت پیدا شده است و باید به بیمارستان بیایی و این اولین باری بو که ذوق زده بودم که زودتر به بیمارستان برسم و از رفتن به اتاق عمل خوشحال بودم.

باشگاه خبرنگاران جوان: کلام آخر.

به ور:امیدوارم فرهنگ اهدای عضو روز به روز در کشور بیشتر نهادینه شود و از خانواده اهدا کننده عضو تشکر می کنم و باید بگویم که خانواده هایی که اعضا عزیزانشان را اهدا می کنند بسیار بزرگوار و بخشنده هستند و باید از آنها قدردانی کرد.

زنده ماندن یک کودک پس از مرگ دو برادرش با پیوند قلب

ستین کودک سه و نیم ساله ای است که پیوند قلب شده است و خانواده او پس از دو بار تجربه مرگ فرزندشان با پیوند قلب حالا از موهبت سسلامتی دخترانشان شکر گذار خداوند هستند، دو برادر ستین کوچولو که دوقولو بودند به دلیل نارسایی قلبی جان خود را از دست می دهند و ستین فرزند نیز به این بیماری مبتلا می شود اما این بار عضو پیوندی جان او را نجات می دهد و صدای لبخندهای ستین در خانواده شیرین ترین لحظه زندگی پدر و مادر او به حساب می آید.

در ادامه گفتگوی ما با پدر ستین را بخوانید.

باشگاه خبرنگاران جوان:کمی از زندگی خود و ماجرای مرگ 2 فرزندتان برایمان بگویید.

پدر ستین: من و همسرم سال ۸۳ ازدواج کردیم و سال ۸۵ خداوند به ما یک دو قلوی پسر داد، اما پس از یکسال متوجه شدیم که یکی از فرزندانمان نارسایی قلبی دارد و سال ۸۷ فرزندمان از دنیا رفت، سه سال بعد فرزند دیگرمان نیز گرفتار همین عارضه نارسایی قلبی شد و با وجود همه تلاش‌ها نوبت به پیوند عضو نرسیدم و فرزند دیگرمان نیز از دنیا رفت و ما در عرض چهار سال دو فرزندمان را از دست دادیم و داغدار شدیم.

باشگاه خبرنگاران جوان:ستین فرزند چندم شماست و او نیز به همین بیماری قلبی مبتلا شده بود؟

پدر ستین: خداوند به ما فرزند دیگری داد که خدا رو شکر سالم است و هفت سال سن دارد، ستین سال 95 متولد شد و چون فرزند قبلی مان سالم بود فکر می کردیم که دیگر نیاز به چکاپ نیست اما یک ساله بود که ناگهان متوجه شدیم او نیز به نارسایی قلبی مبتلاست و دوباره زندگی رو ناسازگاری به ما نشان داده بود و خداوند ما را به امتحان کشیده بود.

باشگاه خبرنگاران جوان:از روند درمان ستین و پیوند عضو برایمان بگویید.

پدر ستین: این بار با تشخیص زودرس پزشکان ستین در لیست پیوند قلب قرار گرفت و به موقع عضو پیوندی برای او پیدا شد و س از دو ماه که در لیست پیوند قرار گرفته بود، عضو پیوندی برای او پیدا شد و در نهایت در بیمارستان شهیدرجایی تهران پیوند قب او انجام شد.

باشگاه خبرنگاران جوان:کلام آخر.

پدر ستین: خوشحالم که با پیوند عضو دختر کوچکمان اکنون زنده است و صدای لبخندهای او در خانه و چند روز پس از پیوند شیرین لحظه هایی بود که پس از چند سال غم و ناراحتی تجربه می کردیم و امیدواریم روزی برسد که اهدای عضو به یک فرهنگ عمومی تبدیل شود.

مدیر موفقی که گیرنده دو ریه است

حسین کوچه سرایی گیرنده قلب است و دو ریه او پیوند شده است، پیوندی که در نوع خود یکی از افتخارات کشور محسوب می شود چرا که تعداد پیوندهای ریه بیمارستان مسیح دانشوری از نظر آمار پیوند در یک مرکز در دنیا بی نظیر است و حالا او چند سال پس از پیوند پله های ترقی را طی کرده و دارای تندیسی طلایی در مدیریت است.

در ادامه گفتگو با این جوان گیرنده دو ریه و مدیر موفق را بخوانید.

باشگاه خبرنگاران جوان: برایمان از علت اینکه نیامند پیوند ریه شدید بگویید.

 کوچه سرایی: من به بیماری فیبروز ریه مبتلا شده بودم، بیماری که بسیار تهاجمی و کشنده بود و در نهایت بیماری تمام رویه های من را از کار انداخت و من کاندیدای پیوند ریه شدم.

باشگاه خبرنگاران جوان: از وضعیت تان قبل از پیوند ریه برایمان بگویید اگر پیوند نمی‌شدید چه قدر فرصت داشتید؟

 کوچه سرایی: وضعیت جسمی من به حدی وخیم شده بود که حتی توانایی ایستادن نداشتم و زمانی که برای پیوند با من تماس گرفتن با برانکارد و آمبولانس به بیمارستان منتقل شدم، من در یک قدمی مرگ بودم و فکر می کردم هر لحظه ممکن است از دنیا بروم تا اینکه خداوند به من لطف کرد و  عض پیوندی پیدا شد، بعد از پیوند یک ماه در کما بودم و پزشکان نمی توانستند مرا به هوش بیاورند اما در نهایت به زندگی بازگشتم و به تدریج شرایط من به زندگی عادی بازگشت.

باشگاه خبرنگاران جوان: از موفقیت‌های کاریتان پس از پیوند قدری برایمان بگویید.

کوچه سرایی: کار من قبل از اینکه بیمارستان مدیریت پروژه نگهداری و تعمیر بود اما با وضعیت جسمانیم دیگر نمی توانستم کار کنم اما پس از پیوند وقتی که به شرایط عادی زندگی بازگشتم توانستم جایزه ملی مدیریت دارایی های فیزیکی را در زمینه مدیریت در صنعت اخذ کنم؛ در واقع تندیس طلایی مدیریت در صنعت را گرفتم و از سه سال پیش تا کنون که این تندیس طلایی به من داده شده است کسی در این جشنواره موفق به اخذ این تندیس طلایی نشده است.

باشگاه خبرنگاران جوان: کلام آخر.

 کوچه سرایی: البته من فکر می کنم بزرگترین موفقیت برای جامعه پزشکی و مردم است و خداوند را شاکرم که در کشوری زندگی می کنم که به عنوان تنها کشور منطقه پیوند ریه با موفقیت در آن انجام می‌شود، بر اساس تحقیقات من حداکثر طول عمر یک فرد پیوند ریه ای در آمریکا ۱۴ سال است و من تلاش می کنم تا با لطف و عنایت به خداوند این رکورد را بشکنم.

مادری که یک هفته فرصت زنده ماندن داشته است

خدیجه سهلی خانم ۵۵ ساله بوده که گیرنده پیوند کبد است و پس از پیوند ادمه تحصیل داده است و به عنوان مادر یک خانواده موفق زندگی می کند.

باشگاه خبرنگاران جوان: کمی از شرایطتان قبل از پیوند برایمان بگویید.

سهلی: من سال ۸۲ گرفتار بیماری شدم و شکمم بزرگ شد و به پزشک مراجعه کردم و متوجه شدم که نارسایی کبدی دارم و پنج سال با بیماری دست و پنجه نرم کردم تا اینکه سال ۸۷ کاندیدای پیوند شدم و مدت یک ماه در صف انتظار لیست پیوند کبد قرار داشتم و اگر پیوند نمی شدم تا یک هفته بعد از پیوند زنده نمی ماندم.

روزهای قبل از پیوند روزگار سختی می گذراندم و شبها تا صبح از درد راه می رفتم و ضعف شدیدی داشتم به حدی که صدای خودم را نمی‌شنیدم و همه صداها در سرم می پیچید و مرگ را جلوی چشمان خودم می دیدم، نمی‌توانستم چیزی بخورم و مثل مرده ای بودم که فقط نفس می کشد و  زندگی برایم معنایی نداشت.

باشگاه خبرنگاران جوان: چقدر برای پیوند فرصت داشتید؟

سهلی: یک شب از بیمارستان تماس گرفتند و گفتند که یکی از دو نفر کاندیدای پیوند کبد هستی و باید به بیمارستان بیایید تا یکی از شما دو نفر برای پیوند انتخاب شود در ابتدا قرار نبود من پیوند شوم اما در نهایت با تصمیم کمیسیون پزشکی من برای پیوند کبد انتخاب شدم و بعدها پزشکی به من گفت اگر پیوند نمی شدی  تا یک هفته بعد از آن زنده نمی ماندی و من از مرگ بازگشتم و اکنون به عنوان یک مادر در کنار اعضای خانواده ام زندگی می کنم و شاهد تولد نوه هایم بودم.

باشگاه خبرنگاران جوان: درباره هزینه دارو و درمان بیماران پیوندی برایمان بگویید.

سهلی: خوشبختانه وزارت بهداشت با بیماران همکاری خوبی دارد و بیماران از نظر مالی بیماران تحت فشار نیستند چرا که هزینه دارو های بیماران پیوندی تحت پوشش بیمه است و بیماران در آزمایشگاهی خاص هر ۳ تا ۶ ماه یک بار آزمایش می دهند و این آزمایش ها رایگان است اما  هزینه داروها پس از پیوند در مدت بستری در بیمارستان بالاست که امیدوارم این هزینه ها نیز کاهش پیدا کند.

انتهای پیام/