برای این که بیشتر درباره این مسئله آگاهی یابید بهتر است با مثال توضیح دهیم. بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ قاتل سریالی حداقل در تجاوز به ۵۱ نفر و کشتن ۱۲ نفر دست داشت. با این که این فرد در چندین صحنه جرم DNA خود را به جای گذاشته بود، اما پلیس نمی‌توانست صاحب آن را پیدا کند. اما پس از این که پلیس از سایت GEDmatch استفاده کرد موضوع طور دیگری رقم خورد. کاربران مختلف می‌توانند در این سایت پروفایل ژنتیکی خود را آپلود کنند و به وسیله بانک اطلاعات آن از شجره نامه خود و کسانی که با آن‌ها DNA مشترک دارند با خبر شوند.
محققان کشف کردند که همچنین آن‌ها می‌توانند از GEDmatch برای جستجوی یک قاتل استفاده کنند. آن‌ها یک پروفایل ژنتیکی تقلبی با DNA که در صحنه جرم پیدا کرده بودند ساختند و کسانی که داده‌های مشابه داشتند را پیدا کردند. البته با این روش در ابتدا خود قاتل را پیدا نکردند بلکه اقوام او را یافتند. پس از آن تحقیقات برای پیدا کردن قاتل بر اساس زمان و مکان و تاریخچه هر کدام از افراد شروع شد. به این روش جستجوی DNA خانوادگی دور برد گفته می‌شود. این مسئله سوال‌های زیادی را درباره اصول اخلاقی، رضایت فرد و این که پلیس و قانون تا چد می‌توانند اطلاعات یک قاتل را پیدا کنند، ایجاد می‌کند.
بیشتر بخوانید: انتشار نتایج بنچمارک گوشی جدید سامسونگ یک روز پیش از رونمایی
انتهای پیام/