درباره میزان توجه ائمه (ع) به شیعیان خویش، امام عصر (عج) طی نامهای خطاب به شیخ مفید فرمود: «از عهدشکنیها و پشت سر گذاشتن عهد و پیمانها با اطلاعیم؛ گویی اینها از لغزشهای خود خبر ندارند، با همه گناهان، ما هرگز امور شما را مهمل نگذاشته، شما را فراموش نمیکنیم و اگر عنایات و توجهات ما نبود، مصائب و حوادث زندگی شما را در بر میگرفت و دشمنان شما را از بین میبردند؛ پس، از خداوند بترسید و تقوا پیشه کنید و به خاندان رسالت مدد رسانید.» (احتجاج طبرسی، ج ۲، ص ۴۹۶)
این نوع ارتباط معنوی همواره از سوی پیامبر (ع) و دیگر اهلبیت (ع) بیان شده است تا حدی که بر اساس روایتی فرمودهاند ما با ناراحتی شیعیان خود ناراحت و با شادی ایشان شاد میشویم و یا اشاره دارند برای گناهان ایشان از خداوند طلب مغفرت میکنیم.
از ابن طاووس منقول است که روزی هنگام سحر از سرداب مقدس مناجاتی از امام عصر (عج) شنید که میفرمود:
«اللَّهُمَّ إِنَّ شِیعَتَنَا خُلِقَتْ مِنْ شُعَاعِ أَنْوَارِنَا وَ بَقِیَّةِ طِینَتِنَا وَ قَدْ فَعَلُوا ذُنُوباً کَثِیرَةً اتِّکَالًا عَلَى حُبِّنَا وَ وَلَایَتِنَا فَإِنْ کَانَتْ ذُنُوبُهُمْ بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُمْ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ فَقَدْ رَضِینَا وَ مَا کَانَ مِنْهَا فِیمَا بَیْنَهُمْ فَأَصْلِحْ بَیْنَهُمْ وَ قَاصَّ بِهَا عَنْ خُمُسِنَا وَ أَدْخِلْهُمُ الْجَنَّةَ وَ زَحْزِحْهُمْ عَنِ النَّارِ وَ لَا تَجْمَعْ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ أَعْدَائِنَا فِی سَخَطِک».
یعنی: «خدایا شیعیان ما را از شعاع نور ما وبقیّه طینت ما خلق کردهای، آنها گناهان زیادی به اتّکاء بر محبّت به ما و ولایت ما کردهاند؛ اگر گناهان آنها گناهی است که در ارتباط با توست از آنها بگذر که ما را راضی کردهای وآنچه از گناهان آنها در ارتباط با خودشان است، خودت بین آنها را اصلاح کن و از خمسی که حقّ ما است به آنها بده تا راضی شوند و آنها را از آتش جهنّم نجات بده و آنها را با دشمنان ما در خشم وسخط خود جمع نفرما.»
این نوع ایثار و از خودگذشتگی اهلبیت (ع) نسبت به شیعیان، فرد عاقل را به این سمت راهنمایی میکند که همواره مراقب اعمال خویش باشد و تلاش خود را صرف هماهنگی با این انوار مقدس الهی کند.
منبع:تسنیم
انتهای پیام/