به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره سیلی که سرزمین مان را در نوردیده، سخن‌ها بسیار گفته اند و در این میان می‌توان چند نکته زیر را نیز بدان‌ها افزود:
۱ - سیل اخیر، همبستگی ملی را تقویت کرد. کسانی که در یک ماه اخیر بین مردم سیل زده بوده اند می‌گویند که در روز‌های نخست سیل، مردم آسیب دیده از سیل، احساس تنهایی و ناامیدی می‌کردند، ولی وقتی دیدند مردم ایران از همه نقاط کشور به کمک شان آمدند، گرمای امید به دل هایشان بازگشت.
دیدن مردمی که از جای جای کشور به مناطق سیل زده رفته بودند و بی هیچ مزد و منتی به هموطنان سیل زده شان خدمت می‌کردند، برای هر ایرانی مسرت بخش و امید آفرین بود و نوید می‌داد که ایرانی‌ها در روز‌های سخت آینده نیز در کنار هم خواهند بود.
این که مردم ایران در حوادث ناگوار با یکدیگر نه فقط همدلی که همراهی می‌کنند، سرمایه ارزشمندی است که باید آن را قدر دانست و نگهبانی کرد.
۲ - سیل، همگرایی مردم مناطق سیل زده را نیز تقویت کرد.
تمرکزگرایی دولتی که ده‌ها سال است مردم ایران را وابسته به حکومت بار آورده، باعث شده است که ایرانی‌ها حتی برای کوچک‌ترین مسائل نیز چشم انتظار دولت باشند، حال آن که در طول قرن‌ها و هزاره ها، کار‌های هر منطقه بر عهده مردم همان منطقه بوده است و از این رو، مردم و نهاد‌های مدنی بسیار قدرتمند بودند.
در سیل اخیر بعد از سال‌ها مردم هر منطقه برای انجام کار‌های مشترکی مانند ایجاد سیل بند، کنار یکدیگر قرار گرفتند و مستقلاً کار کردند.
اگر سیاست کلان حکومت عدم مداخله در امور مردم باشد، این توانایی در جامعه وجود دارد که بتواند با ظرفیت‌های درونی اش کار‌های بزرگ انجام دهد؛ حکومت باید بیش از پیش به مردم اعتماد کند.
۳ - برخی افراد و جریان‌ها را باید مردودین اخلاقی سیل دانست؛ آنان که کوشیدند از آب گل آلود سیل ماهی‌های سیاسی بگیرند. مانند کسانی که کوشیدند حضور سپاه و ارتش در عملیات امداد را تخطئه کنند یا درباره تخریب سدها، هدایت سیلاب‌ها و ... شایعه ساختند و بر زخم مردم نمک پاشیدند.
۴ - یکی از مسؤولان هلال احمر می‌گفت که برغم وجود اقلام کافی برای توزیع بین سیل زدگان با مشکلی به نام "صف نایستادن مردم" مواجه اند و همین امر باعث ایجاد مشکلات جدی در رساندن مواد غذایی و امدادی به مردم می‌شود.
او از خاطره امدادرسانی به مسلمانان روهینگیایی در میانمار یاد می‌کرد و می‌گفت که هنگام توزیع غذا بین آنها، مردم مصیبت زده میانمار، در یک صف واحد می‌ایستادند و کمک‌ها را می‌گرفتند. ولی در ایران با هجوم برخی مردم به کامیون‌ها و حتی هلی کوپترها، اختلالات جدی در امر امدادرسانی شکل می‌گیرد.
به نظر می‌رسد مشکلات فرهنگی همچنان در ایران ریشه دار است و نظام آموزشی و رسانه‌ای کشور در این میان متهم اند.
۵ - از بین نهاد‌های مختلفی که برای سیل زدگان کمک جمع می‌کنند، مردم ایران بیشترین کمک‌ها را از طریق هلال احمر انجام می‌دهند به گونه‌ای که تا کنون ۱۳۰ میلیارد تومان به حساب آن ریخته اند. هلال احمر در زلزله کرمانشاه نیمی از این مبلغ را جمع کرد و بعد از زلزله گزارش دقیقی از نحوه هزینه کرد آن، حتی از سودی که به حساب بانکی اش تعلق گرفته بود ارائه کرد. آن شفافیت در سیل اخیر ثمر داد و مردم ظرف یک ماه حدود دو برابر کل ماجرای زلزله کرمانشاه به حساب هلال احمر پول واریز کردند.
امروز نیز گزارشگران بی طرف و شاهدان عینی از تلاش همه جانبه و امدادرسانی بی وقفه نیرو‌های هلال احمر حتی در دور افتاده‌ترین روستا‌ها خبر می‌دهند و وقتی مردم می‌بینند نهادی کمک‌های آنان را در جایی که نیت کرده اند هزینه و شفاف سازی می‌کند، با طیب خاطر کمک می‌کنند هلال احمر باید از این اعتماد ملی پاسداری ویژه کند.
۶ - بعضاً پرسیده می‌شود پول بدهیم یا کالا بخریم و به سیل زده‌ها بفرستیم؟
به نظر می‌رسد واریز پول به حساب هلال احمر* می‌تواند کمک بیشتری به سیل زده‌ها کند، به چند دلیل:
- بسیاری از اقلامی که ما می‌فرستیم دیگر مورد نیاز نیست. به عنوان مثال آب معدنی، تن ماهی، نان، پتو و ... در مناطق سیل زده در حد اشباع وجود دارد. با این حال در پایگاه‌های جمع آوری کمک‌ها می‌بینیم که این اقلام همچنان از طرف مردم اهدا می‌شود.
- وقتی ما مثلاً یک کیسه برنج یا ۵ قوطی شیر خشک می‌خریم و کمک می‌کنیم، چون از خرده فروش می‌خریم با قیمت بالاتری تهیه می‌کنیم، ولی هلال احمر این اقلام را از کارخانه‌های اصلی با قیمت تمام شده و بسیار پایین‌تر می‌خرد. به همین دلیل با پول کمتر می‌تواند به افراد بیشتری کمک کرد.
تهیه برخی اقلام نوعاً از عهده بسیاری از شهروندان خارج است. مثلاً کمتر کسی می‌تواند هزینه میلیونی برای تجهیزات سرد کننده اردوگاه‌های اقامتی سیل زدگان را تقبل کند، ولی هلال احمر می‌تواند با پول‌های تجمیع شده، این هزینه‌های بزرگ که اتفاقاً دیده هم نمی‌شوند را هم بپردازد.
منبع:عصر ایران
انتهای پیام/