وی افزود: راهکارهای زیادی برای افزایش رونق تولید وجود دارد که مهم ترین آن ها تدوین یک برنامه جامع برای نظام پرداخت و دریافتی های نظام تولیدی است. در واقع مشکلی که این روزها جان تولیدکنندگان داخلی را می آزارد عدم پرداخت های به موقع اقساط فروش است.
حاجی دلیگانی تاکید کرد: فروشنده مواد اولیه را به صورت چک و نسیه خریداری می کند و مواد تولیدی خود را هم به همین صورت به فروشنده می فروشند، این بین هیچ قانونی حامی تولیدکننده نیست تا در صورت عدم وصول چک هایش از این افراد حمایت کند تا دست آن ها برای ادامه تولید سرد نشود.
بیشتر بخوانید: کاهش تصدی گری دولت راهی برای رونق تولید/ تصمیمات جدی برای امهال وام تولید کنندگان گرفته شود
وی اضافه کرد: اگر قوانینی برای نظام پرداخت ها و دریافت های تولید ملی وجود داشته باشد چرخ تولیدات کارخانجات تندتر می چرخد. موضوع نقدینگی های سرگردان جامعه نیز بر منابع مالی شرکت های تولیدی ایرانی تاثیر گذار است. زمانی که سازوکاری برای جذب سرمایه های سرگردان و راکد جامعه تعریف شود دیگر مدیران شرکت های خصوصی نگران تامین مالی نیستند.
این نمایند مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: بسیاری از سرمایه ها و پول های جامعه که به صورت راکد در خانه ها انباشته شده است باید با ترفندهای اقتصادی دولت به بازار سرمایه و تولیدات ملی بازگردد.
وی اضافه کرد: فرابورس و بورس محل مناسبی برای تامین مالی شرکت های تولیدی است زیرا علاوه بر اینکه پیچیدگی های تسهیلات بانکی را ندارد بلکه می تواند مشارکت مردمی را هم برای افزایش سود خود در دست بگیرد و سود حاصل را بین سهام داران تقسیم کند، از همین طریق مشکل نقدینگی حوزه تولید برطرف می شود.
حاجی دلیگانی ابراز کرد: فاصله ای که بین تولید و فروش رخ داده چرخ تولید را پنچر کرده است و اگر این گپ از بین برود ما شاهد رونق و چرخش تولید ملی خواهیم بود.
نماینده مردم شاهین شهر در ادامه بیان کرد: برای افزایش فروش تولید داخلی باید کارگروه های استانی فعالیت خود را افزایش دهند و به تبلیغ کالاهای تولید شده در داخل شهر خود بپردازند. مدیران شهری و روستایی شهامت لازم را برای اتخاد تصمیمات مهم ندارند معتقدم رونق اقتصادی و تولیدی کشور بیشتر نیازمند مدیران جسوری است که توانایی ریسک سرمایه گذاری را داشته باشند.
وی در پایان بیان کرد: البته برخی دخالت های سازمان بازرسی باعث کم جرئت شدن مدیران در شهرستان ها شده است به طور مثال به سازمان محیط زیست مراجعه می کنیم و برای انجام یک روند قانونی با دستور العمل های سازمان بازرسی مواجه می شویم، سازمان بازرسی اصلا نباید وارد صدور دستور العمل های جزئی شود بلکه باید برای جلوگیری از انواع رانت ها و تخلفات اداری پیش قدم و از بروز چنین تخلفاتی جلوگیری کند.
انتهای پیام/
بسیاری از این شرکت ها وارد کننده هستن، البته با یک شرکت دیگر خودشون.
نکته دیگر اینکه نسل های اولیه شرکت های دانش بنیان به صورت انحصاری از زیرمجموعه های دانشگاه ها می باشد، بدین صورت که فلان دانشگاه مالک ۵۰ درصد سهام شرکت دانش بنیان (۱) بوده و مابقی سهام متعلق به چند نفر از اساتید دانشگاه است. اگر به عرایض بنده شک دارید، فقط به اطراف دانشگاه شریف یک نظری بیندازید و بالغ بر ۵۰ شرکت اینچنینی را نظاره گر باشید! تمام این شرکت های (اطراف دانشگاه شریف) یک پسوند شریف هم دارند!
هیچ بزرگنمایی و سیاه نمایی در عرایض بنده نیست، متاسفانه حقیقت تلخ هست!