بسم الله الرحمن الرحیم
حلول سال نو، تازه شدن طبیعت و نوروز باستانی را به پیشگاه ملت بزرگ ایران به‌ویژه همکاران گرانقدرم در گستره صنعت نفت و خانواده‌های ارجمندشان تبریک عرض می‌کنم. همچنین جای شادمانی بسیار است که برای نخستین بار، آخرین روز سال با خجسته زادروز مولای مهر و عدالت، امیرالمومنین علی علیه‌السلام و روز پدر همزمان شده است. این تقارن فرخنده با ۲۹ اسفند روز ملی شدن صنعت نفت را به فال نیک می‌گیریم و شادباش فزون‌تری را برای همکارانم و ملت سرافراز ایران آرزو می‌کنم.
مردم شریف ایران
در روز‌هایی که کشور عزیزمان و نظام جمهوری اسلامی به عنوان میراث جانفشانی و ایثار صد‌ها هزار شهید گلگون کفن زیر سخت‌ترین فشار‌ها و هجمه‌های برآمده از دشمنی‌هاست، شاید سخن گفتن از آینده، ترجیحاً بیشتر از مرور کردن گذشته با استقبال روبه‌رو شود، اما کیست که نداند نسل‌های پیاپی ایرانیان به مفهوم گذشته، صرف توالی رویداد‌ها نمی‌نگرند، گذشته برای ما عبرت و تجربه‌ای است فراروی فردا، تا در سرزمینی که سرشت تاریخش را با غدر و دشمنی بافته‌اند از تکرار و به یادآوردن مقاومت و چگونه رها شدن از شر دشمنان درس بیاموزیم که در سپهر تاریخ ایران زمین، از این عبرت‌ها بسیار است، تأمل مکرر بر تصویب قانون ملی شدن نفت در ایران یکی از همین یادآوری‌های تاریخ است.
در تمامی سال‌هایی که از رویداد ۲۹ اسفند ۱۳۲۹ می‌گذرد، جدالی نظری در اندیشه ایرانی ساری است، برخی نفت را خیر مطلق و نشانه نعمت و شماری نماد تمام عیار نقمت و بلایی شرآفرین می‌دانستند، فارغ از نتیجه این بحث‌ها و نقدها، عقیده مشترکی که در نسل گذشته و امروز درباره ملی شدن نفت وجود دارد، این حقیقت است که چنان رخدادی و پیامدهایش «انتخاب» ملت ایران بوده است و من فکر می‌کنم همین اتحادی که در آحاد ایران زیر بیرق اتحاد در انتخاب مسیر ملی شدن نفت و حتی پذیرش دشواری‌های پس از آن نقش بست، زمینه‌ساز پیدایش خاطره خوش این رویداد شده که در پس گذار سالیان متمادی، شعله یاد و نام آن را در دل‌ها روشن نگاه داشته است و از نیکمردان نهضت در ذهن ایرانیان اسطوره ساخته و مرور خاطرات آن برای جامعه ایران امروز غرورآمیز و درس‌آموز شده است.
پنج سال قبل، دولت برآمده از رأی ملت، یک مسیر مشخص را انتخاب کرد، مسیر دوستی و تعامل با جهان، در عین حفظ عزت ملت و از مسیر حکمت توأم با رعایت مصلحت. صنعت نفت ایران نیز در تداوم همین مسیر حرکت کرد. اما پذیرش چنین ایرانی از سوی دشمنان، ناشدنی بود و در نهایت سرشت کینه‌ورزانه خود را با تحریم‌های ظالمانه علیه مردم و صنعت نفت ایران ظاهر ساختند. البته که سخت بودن پذیرش یک ایران سربلند و عزیز در سطح بین‌المللی برای جناح مسلط بر کاخ سفید، رژیم اشغالگر و برخی حکام منطقه ما قابل فهم است.
مرور تاریخ ایران و درس گرفتن از رخدادها، نور امید را در دل‌های‌مان فروزان می‌دارد، ایران امروز از پس هزاران سال همنشینی با دشمنی‌ها و هجوم‌ها سرافراز مانده است، این بار هم خواهد ماند. مقاومت در روح و جان جامعه صبور ایرانی نهادینه شده است. تاریخ این سرزمین می‌گوید ما مردمی نبوده و نیستیم که در هنگامه سختی‌ها و شدائد دست و دلمان بلرزد. شصت‌وهشت سال قبل جامعه ایرانی اراده کرد که صنعت نفت خود را متکی به قانون ملی کند، پای سختی‌ها و تنگنا‌های انتخابش هم ایستاد، اما در نهایت ملت ایران از آنچه اراده کرده بود، پا پس نکشید، امروز هم ملت ایران انتخاب کرده است که با حفظ منافعش، در دنیا عزیز باشد و قرار نیست، چون عده‌ای در خارج و شاید در داخل نپسندند که چنین مسیری طی شود، ملت ایران از خواسته و ارادهاش عقب‌نشینی کند.
این روز‌ها فرزندان همین ملت مقاوم در صنعت نفت و در خط مقدم نبردی که تحریم، میدان آن است و به جز صفیر گلوله، همه چیز آن گویای جبهه جنگی تمام عیار است، می‌رزمند تا از انتخاب ملت ایران برای مسیر آینده‌اش دفاع کنند، ما در تمام پنج سال گذشته تلاش کرده‌ایم تا غبار انزوا را از چهره صنعت نفت ایران بزدائیم، در همین مدت دشمنان قدیمی و رقبای منطقه‌ای ایران، حتی دقیقه‌ای از کوشش برای سرپانگاه داشتن دیوار بی‌اعتمادی به صنعت نفت ایران در سطح بین‌المللی غافل نشدند، اما راه به جایی نبردند.
کوشش آن‌ها در ممانعت از همکاری‌های بین‌المللی صنعت نفت ایران برای ما قابل پیش‌بینی بود به‌ویژه که با یادآوری درس‌های آموخته از ملی شدن نفت این انتظار را داشتیم که وقتی یک ملت اراده می‌کند تا خود برای آینده‌اش تصمیم بگیرد با دشمنی‌هایی جدی مواجه خواهد شد؛ در داخل کشور هم زخم زبان‌ها شنیدیم و کارشکنی‌ها دیدیم، اما تحمل کردیم، باز هم از درس‌های انقلاب اسلامی و ملی شدن نفت آموختیم و به یاد آوردیم که آن روز‌ها هم عده‌ای معدود در داخل ایران خود را مترادف ایران می‌دانستند و به خواسته ملت پشت کردند عاقبت هم نام نیک در خاطر ملت نیفتند.
با این حال‌ای کاش از تجربه‌های تاریخی خود درس‌های والاتر می‌گرفتیم،ای کاش متحد می‌شدیم بر سر اینکه «درون خانه» جای سنگ‌پرانی نیست،ای کاش از تجربه‌های تاریخی‌مان درس می‌گرفتیم که در بلندای تاریخ، ایران هرگز در برابر هجوم بیگانه خم نشد مگر مواقعی که در درون دست در دست هم نداشتیم،ای کاش می‌شد از تاریخ‌مان یاد بگیریم که اراده یک ملت را بر سلیقه شخصی‌مان اولی بدانیم و بیاموزیم که جهان در حال تحول است و ما در این جهان رو به تغییر، مکلف به حفاظت از منافع ملی مان هستیم.ای کاش به آینده فکر کنیم، به سرزمینی که باید برای نسل فردای ایران به میراث گذاریم، به چهره‌ای که ما امروز از ایران ترسیم می‌کنیم، ولی فردا فرزندان ایران باید با این چهره با جهان روبه‌رو شوند، به سعادت ملت ایران و به سرنوشت ایران فکر کنیم.
اینک ما در صنعت نفت، با اراده‌ای مستحکم و مقتدرتر از همیشه در سایه رهبری و هدایت هوشمندانه مقام معظم رهبری و حمایت ملت، در این میدان در برابر همه زورگویی‌ها و قلدرمآبی‌های هیئت حاکمه آمریکا و پیروان صهیونیست و منطقه‌ای‌اش ایستاده‌ایم و از خدای متعال استعانت می‌طلبیم که خود فرمود: «الَّذِینَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِیمَانًا وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ».
به خواست الهی، ما پیروز نهایی این میدان خواهیم بود.
بیشتر بخوانید: پیام تسلیت زنگنه در پی حادثه خط لوله گاز کریت کمپ اهواز
انتهای پیام/