به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، «محمد العوادی» مسلمانی ساکن آمریکا بود که در اعتراض به واکنش‌های داخلی درباره حمله لاس وگاس با ۶۰ کشته و ۵۴۰ زخمی توسط سفید پوستی آمریکایی، در صفحه فیس بوکش نوشته بود: «هر تیراندازی باهر ابعادی مشابه این معنی است که همسرم در خطر قرار گرفته است، چرا که او موی سرش را می‌پوشاند؛ یا این که پسرم در مدرسه مورد حمله قرار می‌گیرد چرا که نامش محمد است؛ یا دختر چهار ساله‌ام مورد تبعیض قرار می‌گیرد، چون عربی حرف می‌زند.
بیشتربخوانید : لحظه به هلاکت رسیدن یکی از تروریست‌های حمله نیوزیلند +فیلم
اگر تروریستی، سفید یا مسیحی باشد، فقط دارای مشکل روانی بوده و همه چیز معمولی و نرمال است.» این همان استاندارد دوگانه‌ای است که بسیاری از سیاستمداران و رسانه‌های غربی برای پوشش خبری و واکنش به یک حمله تروریستی در پی می‌گیرند. برای رسانه‌های غربی جدا از این که یک حمله چند کشته و زخمی برجای گذاشته، اولویت در این است که عامل «سفید پوست» بوده یا خیر؟ مسلمان افراطی بوده یا مسیحی و ...؛ آن وقت است که تصمیم می‌گیرند عامل حمله را «تروریست» بنامند یا با واژه سازی و بازی با کلمات آن را «نژاد پرست» یا «بیمار روانی» نام نهند و تبرئه اش کنند.
۵۲ مسلمان به طرزی فجیع در حال عبادت قتل عام می‌شوند و سران عمده کشور‌های غربی از نام بردن از مسلمان بودن قربانیان در پیام‌های خود طفره می‌روند و رسانه هایشان فقط به واژه حمله اکتفا می‌کنند؛ نه حمله تروریستی. چه کسی به یاد دارد در پی حمله به مجله شارلی ابدو که رهبران ۴۰ کشور جهان برای همدردی به پاریس رفتند چند تن کشته شدند؟ تنها ۱۲ نفر. آن هم افرادی که در مجله‌ای فکاهی نفرت را منتشر می‌کردند. اکنون آیا کسانی که برای کشته شدگان شارلی ابدو راهپیمایی کردند برای ۵۲ مسلمان نیوزیلندکه در پی حمله به دو مسجد شهید شدند راهپیمایی خواهند کرد؟ در ادامه به چند حادثه تروریستی اخیر که غرب برخوردی دوگانه با آن داشته است اشاره می‌کنیم:
۲۰۱۵/۱/۷ - حدود ساعت ۱۱:۳۰ دو مرد مسلح با ورود به دفتر مجله فکاهی «شارلی ابدو» در پاریس ۱۲ تن از اعضای این نشریه را کشتند. فرانسوا اولاند، رئیس جمهور وقت فرانسه، کمی پس از حمله به دفتر شارلی ابدو رفت و این حمله را «توحش شدید» دانست و مهاجمان را «تروریست‌های بزدل» خواند. رسانه‌ها نیز در یک همراهی این حادثه را تروریستی دانستند. حادثه‌ای که دو برادر فرانسوی الجزایری تبار عاملان اصلی آن بودند.
بسیاری از مردم با پلاکارد «من شارلی هستم» به خیابان‌ها آمدند. سران بیش از ۴۰ کشورجهان به همراه مقامات ارشد ناتو و اتحادیه اروپا در راهپیمایی «اتحاد» برای گرامی داشت کشته‌شدگان به پاریس رفتنداما در خبر‌ها بیش از آن که به فرانسوی بودن وی تاکید شود به مسلمانی و تبار الجزایری اش تاکید شده بود. همزمان بااین حادثه چندین عملیات تروریستی در عراق، افغانستان و سوریه انجام شد و چندین انسان بی گناه قربانی شدند، اما کوچک‌ترین توجهی از سوی مقام‌ها و رسانه‌ای غربی به آن نشد چراکه حقوق بشر غربی تنها نگران حقوق سفید پوستان و هم مسلکان آن‌هاست.
۲۰۱۸/۹/۲۲ - در یکی از خونبار‌ترین حملات تروریستی سال‌های اخیر زمانی که نیرو‌های مسلح کشورمان با سلاح بدون فشنگ در حال رژه بودند، در اهواز چهار تروریست در اقدامی کور اسلحه‌های خود را به سمت مردم و سربازان گرفتند و هر کسی را که در مقابلشان بود به گلوله بستند؛ از کودک چهار ساله گرفته تا زنان و مردانی که برای تماشای نمایش اقتدار سربازان وطن به خیابان آمده بودند. در این حمله تروریستی ۲۵ نفرشهید و ۶۸ نفرمجروح شدند. رسانه‌های مختلف از جمله بی‌بی‌سی، رویترز، خبرگزاری فرانسه و نیویورک تایمز در اقدامی هماهنگ از به کارگیری لفظ «تروریستی» برای این حمله خودداری کردند و ترجیح دادند آن را فقط «حمله»ای بنامند که توسط «مردان مسلح» انجام شد. بی‌بی‌سی که برای توصیف حملات پاریس از واژه «حملات تروریستی» استفاده کرده بود، برای اهواز به استفاده از کلمه «حمله» توسط «مردان مسلح» بسنده کرد. رویترز هم برای خبر اهواز از واژه «attack» به معنای حمله استفاده کرد. این در حالی است که همین خبرگزاری برای هجوم یک خودرو به عابران در نزدیکی پارلمان انگلیس از عبارت «terrorist attack» به معنای حمله تروریستی استفاده کرده بود.
۲۰۱۶/۶/۱۲ - بر اثر تیراندازی در یک باشگاه شبانه همجنس‌گرایان در شهر اورلند حداقل ۴۹ نفر کشته و ۵۳ نفر زخمی شدند. پلیس ۳ ساعت پس از تیراندازی موفق به ورود به محل و کشتن فرد مهاجم شد.
فرد مسلح عمر میرصدیق متین یک آمریکایی افغان‌تبار معرفی شد. پلیس بلافاصله این حمله را یکی از مرگبارترین حادثه خشونت بار علیه دگرباشان جنسی در تاریخ ایالات متحده آمریکاو همچنین مرگبارترین حمله تروریستی در ایالات متحده آمریکا از زمان ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ نامید دو سال بعد در تاریخ ۷/۱۱/۲۰۱۸، سرباز پیشین نیروی دریایی آمریکا که ۲۸ سال داشت، با مسلسل وارد یک کلوب شبانه در شهر «ثاوزند اوکز»، در نزدیکی لس‌آنجلس شد و به سوی جمعیتی که در آن جا حضور داشت شروع به تیراندازی کرد. در این حمله ۱۴ نفر کشته شدند. عامل حمله «دیوید لانگ» نام داشت. رسانه‌های آمریکایی نوشتند لانگ دچار اختلال استرسی پس از آسیب روانی (PTSD) بوده است. این آسیب‌ها ناشی از دوران خدمت او در ارتش و احتمالا در مناطق جنگی بوده است.
۲۰۱۷/۱۱/۵ - یک فرد مسلح در ایالت تگزاس آمریکا به شرکت کنندگان در مراسم روز یک شنبه کلیسا شلیک کرد و ۲۶ تن را کشت. این حمله در کلیسای «فرست باپتیست» در جنوب تگزاس اتفاق افتاد. رسانه‌های داخلی آمریکا همچون سی ان ان و رسانه‌های اروپایی او را «مرد مسلح» نامیدند که ساعت ۱۱:۳۰ ظهر وارد کلیسا شد و شروع به تیراندازی کرد. «دوین پاتریک کلی» که حدود ۲۵ سال داشت عامل این حمله بود. در آن زمان دونالد ترامپ، که در سفر ۱۲ روزه آسیایی به سر می‌برد، این تیراندازی را «عمل شیطانی» توصیف کرد. او به خبرنگاران در ژاپن گفت که «این تیراندازی یک قضیه مربوط به «صحت روانی» است و مشکل قانون سلاح نیست.»
۲۰۱۷/۱۰/۲ - فردی از طبقه سی و دوم هتل به مدت ۲۰ دقیقه بی وقفه به سوی ۲۲ هزار نفر از حاضران در یک کنسرت موسیقی تیراندازی کرد. حمله‌ای که رکورد مرگبارترین تیراندازی تاریخ معاصر آمریکا را شکست. پلیس محلی اعلام کرد این حادثه ۶۰ کشته و بیش از ۵۴۰ زخمی بر جای گذاشته است. عامل این حمله استیون پداک ۶۴ ساله یک حسابدار بازنشسته بود که در یک شهر بیابانی در نوادا زندگی می‌کرد. با این که مقام‌های آمریکایی ابتدا از احتمال تروریستی بودن این حادثه سخن به میان آوردند و حتی داعش هم او را سرباز خلافت نامید و اعلام کرد که با آن‌ها بیعت کرده است، اما مقامات آمریکایی به خبرگزاری رویترز گفتند که دلایلی برای این باور هست که پداک سابقه «مشکلات روانی» داشته است. پس این سفید پوست تیرانداز هم تروریست نام نگرفت!
برخورد رسانه‌ها و مقام‌های غربی و حتی افکار عمومی این کشور‌ها با قتل عام نمازگزاران دو مسجد در نیوزیلند شاهد مثال تازه‌ای از این برخورد دوگانه است. دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، مایک پمپئو وزیر خارجه و سارا سندرز سخنگوی دولت هر سه بدون اشاره به مسلمان بودن قربانیان این حادثه و بدون ذکر عنوان تروریستی بودن این اقدام، آن را محکوم کرده‌اند.
آن‌ها حتی از به کار بردن عنوان مسجد نیز پرهیز کرده و به گفتن «قربانیان در کلیسای مسیح» که نام شهری است که در آن حادثه رخ داده بسنده کرده‌اند. حتی الیزابت دوم ملکه بریتانیا که به طور تشریفاتی رئیس حکومت نیوزیلند است و همین طور ترزا می‌نخست وزیر انگلیس هم حاضر نشدند اسمی از مسلمان بودن قربانیان در پیام‌های خود بیاورند.
جالب آن که بی بی سی این جنایت تروریستی را این گونه تیتر زد: «تلفات پرشمار در حمله به ۲ مسجددر نیوزیلند» در حالی که همین رسانه حمله چندی قبل با چاقو در متروی انگلیس را که به مجروح شدن چند نفر انجامید در اولین خبر خود حمله تروریستی نامید یا واشنگتن پست هم در واکنش به قتل عام نمازگزاران نیوزیلندتوسط یک تروریست نژاد پرست تیتر زد: «۵۲ کشته در حمله تروریستی در مساجد نیوزیلند»! به نظر می‌رسد این یک اتفاق نیست رویه‌ای است که ذی حق بودن را در جنایت خود جست وجو می‌کند و نشان از ادامه دار بودن این روند است. سناتور استرالیایی مسلمانان مهاجربه نیوزیلند را مقصر این قتل عام می‌داند! و یک نماینده جمهوری‌خواه مجلس آمریکا از حوزه انتخابیه‌ای در ایالت تگزاس می‌گوید ضارب که ۵۲ مسلمان را در نیوزیلند کشت نگرانی‌های مشروع وبه جایی داشته که می‌شود از طریق قانون پیگیری کرد!
۱-تروریست‌های سفید پوست را "مردان مسلح" می‌نامند. این نام گذاری چه معنایی دارد؟ یعنی فردی با یک تفنگ؟ آیا این تعریف شامل هرکسی در ایالات متحده نیست؟ در حالی که تروریست‌های دیگر فقط "تروریست" نامیده می‌شوند.۲-تروریست‌های سفید "منزویان پرمشکل" معرفی می‌شوند، اما همیشه این شک راجع به دیگر تروریست‌ها وجود دارد که آن‌ها در حال مشارکت در بخشی از یک دسیسه بزرگ هستند حتی زمانی که آن‌ها به طور واضح منزوی و پر از مشکل‌اند.
۳-انجام مطالعه‌ای درباره خطر تروریست‌های سفید در دپارتمان امنیت میهنی شما را به خدمت یک عضو سفید و عصبانی کنگره خواهدبرد، اما انجام تحقیقات درباره انواع دیگر تروریست‌ها یک ارتقای تضمین شده است.
۴-با خانواده تروریست سفید مصاحبه می‌شود، درحالی که با گریه می‌گویند در عجبند که کجا به بیراهه رفته است، اما با خانواده دیگر تروریست‌ها تقریبا هرگز مصاحبه صورت نمی‌گیرد.
۵-تروریست‌های سفید به عنوان حاشیه یا استثنا تصور می‌شوند، ولی ظاهرا دیگر تروریست‌ها امری رایج و معمول هستند.
۶-تروریست‌های سفید، اتفاقات و هیجانی پیش‌بینی ناپذیرند؛ همچون گردبادها، اما دیگر تروریست‌ها توطئه‌هایی بلندمدت‌اند.
۷-تروریست‌های سفید، هیچ گاه "سفید" نامیده نمی‌شوند، اما دیگر تروریست‌ها با وابستگی قومی‌شان معرفی می‌شوند.
۸-هیچ‌کس تروریست‌های سفید را سمبلی از مردم سفید نمی‌داند، ولی تروریست‌های دیگر به عنوان سمبلی از جوامع خودشان در نظر گرفته می‌شوند.۹-تروریست‌های سفید، الکلی، معتاد یا بیمار روانی شناخته می‌شوند، اما دیگر تروریست‌ها سالم و پاکیزه و کاملا عاقل معرفی می‌شوند.۱۰-هیچ کاری وجود ندارد که شما بتوانید در قبال تروریست‌های سفید انجام بدهید. کنترل اسلحه، آن‌ها را متوقف نخواهد کرد. سیاست و برنامه‌ای دولتی نمی‌تواند آن‌ها را تحت فشار قرار دهد، اما صد‌ها میلیون دلار در پلیس و دیگر مراکز امنیتی و همچنین در سازمان مدیریت امنیت حمل و نقل باید خرج بشود که بتوانند در سال، حدود ۶۰ میلیون نفر [در فرودگاه‌ها و ایستگاه‌های قطار و ...]را برای جست وجو، بازرسی بدنی کنند تا با "دیگر تروریست ها" مواجه نشوند.
منبع: خراسان
انتهای پیام/