یک هفته بعد یادگار امام لبیک حق را اجابت کرد و رخ از تیره تراب پوشیده و به قرب حضرت حق پیوست و روز ۱۳۷۳/۱۲/۲۶ بدن مطهرش در جوار پدر بزرگوارشان به خاک سپرده شد. کسی نمی‌تواند تصور کند که با دل رنج کشیده خانم آن هم در آن سن کهولت، این داغ عظیم چه کرد. حاج احمد آقا برای خانم یادگار تمام عیار همسر و فرزند برومندش شهید آیت الله حاج سید مصطفی خمینی بود. او با دیدار فرزندش می‌توانست جای خالی همسر و فرزند ارشدش را تحمل کند. اینک او هم رفته است و دست‌های خانم خالی از همه افراد روحانی بیت شده است.
اولاد‌های من به تبعیت از آقا رفتارشان با من خیلی خوب بود و هست. البته آقا مصطفی بسیار مهربان و احترامشان به من فوق العاده بود. بعد از فوت ایشان این خصوصیت در احمد جان نمایان شد. البته تا هنگامی که امام زنده بودند، بسیار مهربان و محترمانه بود، گاهی اوقات به من می‌گفت: اگر کاری داری به آقا نگو و به من بگو تا برایتان انجام دهم که من فکر می‌کنم این ناشی از توجه و دقت زیاد ایشان به آقا بود. شاید خواسته‌ای یا تقاضایی که از ما می‌شود باعث ناراحتی آقا شود. چون می‌دانید بالاخره مردمی که با ما رفت و آمد می‌کنند بعضی‌ها دچار مشکل می‌شوند یا نیازی دارند یا گرفتاری دارند که توصیه احمد جان این بود این امور را به من بگویید تا رفع کنم. ولی بعد از امام انگار تمام علاقه‌ای که به آقا و من داشت یکجا در من جمع شد، بسیار مهربان‌تر و متواضع‌تر و با توجه‌تر شد و ابراز علاقه شدیدی به من می‌کرد و هر روز به من سر می‌زد. پایش که درد می‌کرد و نمی‌توانست که از پله‌ها بالا بیاید، روی پله‌ها می‌نشست و احوالپرسی می‌کرد و با تاکید می‌گفت: مادر کاری ندارید، هر چه شما بگویید تا آنجا که از دستم برآید انجام می‌دهم.
برشی از کتاب بانوی انقلاب؛ ص. ۱۴۹-۱۵۰؛ چاپ اول (۱۳۹۴)؛ ناشر: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س).
منبع:جماران
انتهای پیام/