دوباره باید برمی‌گشت, هنوز یک هفته نشده بود و حالا داشت ساکش را می‌بست، خیلی مرتب و منظم وسایل‌هایش را جمع کرد؛ همیشه تسبیح و جانماز و قرآنش را آخر از همه روی وسایل می‌گذاشت که در دسترسش باشد... خواب بودم که با صدای نماز صبحش از خواب بیدار شدم، چند ساعت دیگر باید می‌رفت, صدایش حال عجیبی داشت، با بقیه دفعات فرق می‌کرد، طور دیگری بود خیلی آرام ...
ادامه را در کپشن عکس‌ها بخوانید...
این گزارش تصویری به مناسبت ۲۲ اسفند ماه، روز بزرگداشت شهدا به ثبت رسیده است.
