وقتی شهرداری به جیب مردم چشم می دوزد!

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، از گذشته یعنی از همان روز‌هایی که ذهن یاری می‌کند و به یاد می‌آورم، یکی از موضوعاتی که همیشه در جمع‌های فامیلی و حتی تخصصی مطرح می‌شد و از خرد تا کلان فعالیت‌های شهری و ملی را به آن پیوند می‌دادند، همسویی دولت و البته شخص رئیس‌جمهور با شهردار پایتخت بود. اینکه عده‌ای پایتخت و اداره آن را همچون کشورداری و نوعی حکومت می‌دانند بماند برای خود، اما یادمان هست که اگر کمترین قصوری در فرامین و فعالیت‌های شهری بروز می‌کرد، زباله‌ای در سطل زباله‌های سر کوچه می‌ماند، درختی می‌شکست، تیر برقی جابه‌جا نمی‌شد و... بودند کسانی که همین را دستاویز نقد رابطه میان دولت و شهرداری‌ها قرار بدهند. البته خیلی اوقات هم پر بیراه نبود، نه اینکه جمع‌آوری زباله‌ها و این مسائل دون و دست‌چندمی خیلی مرتبط با این رابطه باشد، اما تخصیص بودجه و بهبود شرایط حمل‌ونقل و عمران شهری و مترو و اتوبوس و این‌ها دقیقا رابطه مستقیم داشت که شهردار کیست و رئیس‌جمهور کیست. قالیباف و احمدی‌نژاد شکرآب بودند، قالیباف و روحانی هم، احمدی‌نژاد و خاتمی شکرآب بودند، حالا حناچی و روحانی هم. حناچی البته فقط حناچی نیست، پیروز حناچی، محمدعلی نجفی و محمدعلی افشانی هم هست و این شورای ۲۱ نفره هم هست. خلاصه ماجرا اینکه وقتی شورای پنجم انتخاب شد و رای آورد، خیلی‌ها از مردم تا مسئولان خوشحال بودند که بالاخره بعد از مدت‌ها جریانی بر مسند مدیریت شهری نشست که هم خود و هم شهردار منتخبش مطلوب دولت سرکار است و همین می‌شود گره‌گشای مشکلاتی که سال‌ها بود چوب ناهماهنگی دولت و شهرداری‌ها را می‌خورد، خیلی‌ها در تایید همین هم متن‌ها نوشتند و اظهارنظر‌ها کردند و حتی همین مدیران شهری و اعضای شورا با تکیه بر آن رای‌ها جمع کردند و شعار‌ها دادند. ظاهر ماجرا واقعا هم به همین خوبی بود. بالاخره تجربه ناهمسو‌بودن دولت و شهرداری تجربه خوبی نبود و این می‌توانست آن مساله را بهبود بخشد، خصوصا وقتی قرار شد شهردار در جلسات هیات‌دولت هم حاضر باشد، اما باطن ماجرا اینطور‌ها هم که ظاهرش بود، نبود و نیست.

تا خرداد ۹۷، بیش از هفت‌هزار میلیارد تومان بدهی

علی اعطا، سخنگوی شورای شهر تهران خردادماه امسال با قید این نکته که دولت در برخی موارد مکلف بوده به شهرداری کمک کند و در برخی دیگر از موارد صرفا مجاز بوده است، در ارتباط با بدهی‌های دولت به شهرداری تهران گفت: «در مواردی که مجاز به پرداخت بود، وقتی که سال به پایان می‌رسد دیگر موضوع لغو می‌شود و ما نمی‌توانیم آن موارد را در لیست بدهی‌ها درج کنیم. مجموع بدهی‌های مکلفی دولت به شهرداری ۷۲۳۲ میلیارد تومان است.»

دولت چه کمک‌هایی به شهرداری می‌کند؟

یکی از اصلی‌ترین کمک‌هایی که قانون هم دولت را به انجام آن نسبت به شهرداری‌ها مکلف کرده است، کمک در حوزه حمل‌ونقل و ترافیکی است که با هدف کاهش آلودگی هوا و کاهش بار ترافیکی و گرایش و استفاده بیشتر مردم از حمل‌ونقل عمومی صورت می‌گیرد. بر همین اساس طبق قانون دولت مکلف است تا ۵۰ درصد از هزینه‌های ساخت مترو را در قالب کمک به شهرداری‌ها پرداخت کند. مضاف بر این موضوع، دولت همچنین مکلف است یک‌سوم از هزینه بلیت مترو و اتوبوس را در قالب یارانه بلیت دولتی به شهرداری‌ها بپردازد. یک‌سوم دیگر هم از سوی شهرداری‌ها و یک‌سوم انتهایی هم از سوی مردم تامین می‌شود. خرید و تحویل اتوبوس به شهرداری کلانشهر‌ها نیز کمک دیگری است که باید از سوی دولت انجام گیرد. با نگاهی به اظهارات مسئولان و شواهد موجود دولت سال‌هاست از انجام و پرداخت کمک‌های خود به شهرداری‌ها ممانعت می‌کند.

۵۰ درصد اتوبوس‌های تهران فرسوده‌اند

دی‌ماه امسال پیمان سنندجی، مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران درخصوص عمر اتوبوس‌های شهر تهران هم گفت: «۵۰ درصد از اتوبوس‌های شهر تهران فرسوده‌اند یعنی بالای هشت‌سال عمر دارند که باید براساس مصوبات دولت و شورای شهر تهران از روند فعالیت خارج شده و اتوبوس نو جایگزین آن‌ها شود. درخصوص کمک دولت برای تامین اتوبوس در حمل‌ونقل تهران هم از سال ۸۹ دولت هیچ اتوبوسی تحویل نداده است. در چند سال اخیر اتوبوس‌هایی که به حمل‌ونقل عمومی شهر تهران اضافه شده است، از محل اعتبارات شهرداری تهران تامین شده است.» طبق آمار موجود و برمبنای سفر‌های روزانه تهران، نیاز واقعی تهران درحال حاضر ۹هزار دستگاه اتوبوس است که به این ترتیب باید ۶هزار دستگاه اتوبوس برای رسیدن به نقطه مطلوب به ناوگان حمل‌ونقل اتوبوسرانی اضافه شود.

بیشتر بخوانید:چشم شهرداری به جیب مردم

وضع همین‌طور باشد باید حمل‌ونقل عمومی را تعطیل کنیم

مضاف بر وضعیت نامناسب اتوبوس‌ها، مترو هم حال و روز خوشی ندارد. سیدمحمود میرلوحی، رئیس کمیته اقتصاد و تنظیم مقررات شورا با اعلام اینکه بهای بلیت مترو ۱۱هزار تومان است، حال آنکه متوسط نرخ بلیت و آنچه از مردم دریافت می‌شود بالغ بر ۷۰۰ تومان می‌شود که حتی در فاصله بین دو ایستگاه این رقم تا ۳۴۰ تومان هم کاهش می‌یابد، گفت: «طبق قانون، یک‌سوم بهای بلیت را دولت، یک‌سوم را شهرداری و یک‌سوم را مردم باید پرداخت کنند، حال آنکه دولت سهم خود را نپرداخته و مردم هم براساس بهای واقعی بلیت سهم خود را نمی‌پردازند و لذا شهرداری یارانه فراوان در این بخش می‌پردازد.» علاوه‌بر میرلوحی، محمد علیخانی رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران نیز به عدم‌پرداخت‌های دولتی انتقاد کرد و گفت: «متاسفانه دولت سهم خود را در حوزه حمل‌ونقل عمومی نمی‌پردازد و فشار زیادی به شهرداری وارد می‌شود، اما شهرداری برای حمل‌ونقل عمومی یارانه می‌پردازد و اگر قرار باشد بیشتر از وضعیت فعلی به شهرداری فشار وارد شود باید حمل‌ونقل عمومی را تعطیل کرد، زیرا در غیر این صورت این حوزه با مشکل مواجه می‌شود و نمی‌توان آن را اداره کرد.» ماجرای خرید و اضافه شدن ۶۳۰ واگن از سوی دولت به مترو هم همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و هیچ گشایشی در این مورد اتفاق نیفتاده است.

منبع:فرهیختگان

انتهای پیام/

چشم شهرداری به جیب مردم