به گزارش خبرنگار
گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از
گرگان، هر سال در نیمه دوم اسفند ماه که بوی عید و بهار به مشام می‌رسد، شهر‌ها و روستا‌های ایران حال و هوای عجیبی پیدا می‌کنند گویی همه چیز به جنبش و حرکت در می‌آید.
در گرگان نیز، به فاصله چند روز مانده به سال جدید، عطر بنفشه‌هایی که با برگ و ریشه و خاک در گلدان‌های کوچک جلوی در مغازه‌های گل فروشی خودنمایی می‌کنند و فرش‌های هزار نقش شسته‌ای که از در و دیوار خانه‌های برخی مناطق آویزان می‌شوند، آمدن
بهار و سال نو را مژده می‌دهند.
بازار‌ها و مراکزفروش در خیابان‌های این شهرستان رنگ دیگری به خود می‌گیرند و کفش فروشی ها، فروشگاه‌های عرضه لباس و آجیل فروشی‌ها شلوغ تر از همه جا می‌شوند.
دستفروشان در روز‌های پایانی سال در برخی از خیابان‌های گرگان، بساط برپا می‌کنند که کالا‌های متنوع را در خیابان به فروش می‌رسانند.
هرکس به اندازه توانایی خود سعی می‌کند تا ضمن خرید کفش و لباس جدید، خرید‌های پذیرایی عید، نظیر آجیل و انواع شیرینی و میوه را تدارک ببیند.
دکترمعطوفی تاریخ نگاری گرگانی در گفتگو با خبرنگار
گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از
گرگان،گفت: مردم گرگان در گذشته، علاوه بر آن به
شستشوی فرش، لباس و پرده‌های خانه‌های شان می‌پرداختند و همچنین لحاف و تشک‌ها را افتو می‌دادند (آفتاب) یعنی در معرض آفتاب قرار می‌دادند.
وی گفت: به این نحو که آن‌ها را بر روی رجه، (طنابی که بین دو درخت بسته می‌شد) پهن می‌کردند تا با استفاده از آفتاب، ضدعفونی شوند.
معطوفی با اشاره به اینکه گرگانی‌ها در آستانه نوروز اقدام به پختن انواع شیرینی نیز می‌کردند افزود: شیرینی سنتی پادرازی، قطاب، کلمبو (نوعی شیرینی خرمانی) سر قربیلی، زنجفیلی همان زنجیلی و حلوا اماج از جمله این شیرینی‌ها بود.
وی گفت: همچنین شیرینی رشته به رشته، توری شکل که سبک بود و در روغن سرخ و با استفاده از پودر قند روی آن تزئین می‌شد.
معطوفی با بیان اینکه عوض کردن خط چو نوعی دیگر از سنت گرگانی‌ها در آستانه سال نو بود گفت: خط چو به شاخه باریکی به ضخامت انگشت دست و بلندی ۵۰ تا ۷۰ سانتیمتر گفته می‌شد که هر خانواده‌ای یکی را در اختیار داشت به این شکل که هر خریدی انجام می‌دادند بر روی آن یک خط کشیده می‌شد و پس از پر شد خط‌ها، تسویه حساب مالی باید انجام می‌شد که در حقیقت خانوار‌ها
تسویه حساب‌های مالی خود را با بقال ... داخل محل انجام می‌دادند.
وی گفت: تسویه حساب قبل از عید صورت می‌گرفت و یا معادله پایاپای انجام می‌دادند.
رمضانی فر دبیر شورای پژوهشی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز در گفتگو با خبرنگار
گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از
گرگان، گفت: مردم استرآباد سابق (گرگان امروزی) روز‌های پایانی سال را به علت اینکه هوا رو به گرمی می‌رود عرفه می‌گفتند.
وی ادامه داد: اگر زمان تحویل سال به شب می‌افتاد ۲ نفر تا اول تاریکی در کوچه‌ها و محلات قدیمی مانند، دربنو، سبزه مشهد همراه با فانوسی که در دست داشتند می‌چرخیدند و نوروز خوانی می‌کردند.
رمضانی فرافزود: از آنجایی که گرگان به شهردارالمومنین شهرت داشت نوروز خوانی‌ها بیشتر در مدح طبیعت وحضرت محمد (ص) بود.
وی با اشاره به اینکه سبز کردن گندم یکی دیگر از سنت‌های گرگانی‌ها بود گفت: مردم، دو هفته مانده به عید، گندم را خیس می‌کردند تا در زمان تحویل سال سبزشود که البته این سنت هنوز بر قوت خود باقی است.
رمضانی فر گفت: لحظاتی قبل از سال تحویل یک نفر به عنوان شگون با برگ سبزی بیرون در می‌ایستاد و پس از تحویل سال نو وارد خانه می‌شد و صاحبخانه در چهار کنج خانه برگ سبز می‌گذاشت به دلیل اینکه معتقد بودند که برگ سبز با خود برکت می‌آورد.
حمایت از مستمندان نیز از رسوم پسندیده روز‌های پایانی هر سال است و از این رو همه ساله در آستانه سال نو تلاشی عمومی برای رسیدگی به نیازمندان و کمک به آن‌ها در سراسراستان گلستان به چشم می‌خورد.
عید نوروز فرصت مناسبی برای زنده نگهداشتن برخی آداب و رسوم گذشتگان است و مرور این سنت‌ها در میان مردم انسجام اجتماعی را یادآوری می‌کند و از این رو ایجاب می‌شود برخی از این آداب حفظ شوند و به دست آیندگان سپرده شوند.
گزارش از سیده معصومه مرتضوی اول
انتهای پیام/م