به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، «مرگ یک انسان تراژدی است، اما مرگ میلیون‌ها نفر فقط آمار است»؛ این نقل‌قولی است معروف از ژوزف استالین که ٦٦سال پیش درچنین روزی، برابر ٥ مارس ١٩٥٣ در ٧٤سالگی درگذشت.
بیشتربخوانید: مهمترین محاصره‌های تاریخ +عکس
استالین تا وقوع انقلاب کمونیستی ١٩١٧ بار‌ها توسط حکومت روسیه دستگیر و بار آخر به شهر وین تبعید شد، اما وقوع انقلاب و پیشرفت ناگهانی و قابل ملاحظه آن باعث شد حلقه‌های نزدیک به لنین که استالین نیز جزوشان بود، خیلی زود در رأس حکومت جدید قرار بگیرند.
استالین در سال ١٩٢٢ و ٢سال قبل از مرگ لنین به دبیرکلی حزب کمونیست شوروی رسید و با این‌که بسیاری عقیده داشتند بنیانگذار اتحاد جماهیر شوروی در روز‌های آخر عمر نگاه مثبتی نسبت به رفیق قدیمی خود نداشت و ترجیح می‌داد او از همه مناصب حکومتی خلع شود، اما نفوذ استالین در ارکان قدرت کشور موجب شد کسی وصیت لنین محتضر را جدی نگیرد و نهایتا مرگ او در سال ١٩٢٤ استالین را در جایگاه قدرتمندترین فرد شوروی قرار دارد. استالین برخلاف وصیت لنین برای تحکیم پایه‌های قدرت خود دست به تصفیه کادر مرکزی حزب کمونیست زد که نتیجه آن تبعید و قتل برخی شخصیت‌های برجسته حزب همچون لئون تروتسکی بود. پلیس مخفی استالین نیز در طول مدت زمامداری او وظیفه رصد جامعه و حذف عناصر دردسرساز را برعهده داشت و محدوده عمل آن از شخص دوم مملکت تا پایین‌ترین رده‌های اجتماع را در برمی‌گرفت. در حیطه اقتصادی، اما به دلیل علاقه استالین به صنعتی‌شدن کشور، پیشرفت در این بخش از اقتصاد آهنگی سریع به خود گرفت و شاید اگر آتش جنگ جهانی دوم شعله‌ور نمی‌شد، این پیشرفت نمود بارزتری می‌یافت.
مقاومت ارتش سرخ در برابر تهاجم آلمان نازی و نقش این کشور در پایان‌دادن به جنگ جهانی دوم، اتحاد جماهیر شوروی را در کنار ایالات متحده آمریکا به‌عنوان یک ابرقدرت به جهانیان شناساند. استالین با بهانه قراردادن تلفات شوروی در جنگ جهانی دوم سهم بیشتری از اروپای بعد از هیتلر برای خود می‌خواست و هر آن‌چه به دست آورد، بعد‌ها با عنوان «بلوک شرق» در ادبیات سیاسی جهان شناخته شد. دوره زمامداری استالین با سه واژه تصفیه، تبعید و مرگ گره خورده است و بنا بر آمار ارایه‌شده از سوی ناظران بی‌طرف، ٢٠میلیون نفر از اتباع شوروی طی این مدت جان خود را بر اثر عوامل مختلفی، چون قحطی مصنوعی، اعدام و تبعید از دست دادند. درنهایت ٣دهه حکومت همراه با وحشت چنان بر روح و جان مردم شوروی سایه افکنده بود که پس از مرگ استالین در سال ١٩٥٣، جانشینان او بلافاصله سیاست «استالین‌زدایی» را در پیش گرفته و از هرچه در دوران حکمرانی او اتفاق افتاده بود، برائت جستند.
منبع: روزنامه شهروند
انتهای پیام/