به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان ، شیراز، مرکز استان فارس، و از زیباترین و کهن‌ترین شهر‌های ایران است. جذابیت‌های تاریخی و طبیعی فراوان، این شهر را به یکی از مقاصد مورد علاقه‌ی گردشگران داخلی و خارجی تبدیل کرده است.
حتی اگر پیش از این به شیراز سفر کرده باشید، سفر چند باره باز هم جذاب خواهد بود و دیدنی‌های این شهر آنقدر فراوانند که یک سفر برای لذت بردن از تمام آن‌ها کافی نیست.
وجود باغ‌های ایرانی و مکان‌های تاریخی با معماری اصیل و هوای فوق‌العاده با رایحه‌ی بهار نارنج، همگی دست به دست هم داده‌اند تا قدم زدن در کوچه پس کوچه‌های شیراز و تماشای هنر اصیل ایرانی را به یکی از بهترین تجربه‌های سفر هر گردشگری تبدیل کنند.
منطقه تنگ بستانک طی مصوبه شماره ۱۹۴ شورای عالی محیط زیست (کمیسیون زیر بنائی دولت) مورخ ۱۳۷۸/۱۰/۱۵ با مساحت ۱۴۹۶۰ هکتار بعنوان منطقه حفاظت شده به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوسته است.
منطقه حفاظت شده تنگ بستانک معروف به بهشت گمشده در فاصله ۱۲۰ کیلومتری شیراز در منطقه کامفیروز واقع گردیده است.
منطقه‌ای عمدتا با پوشش جنگلی و کوهستانی با میانگین ارتفاعی بین ۱۷۰۰ تا ۳۷۰۰ متر. دارای اقلیم ایرانی تورانی دارای تابستان‌های خشک و زمستان‌های بسیار سرد که با ریزش برف و یخبندان همراه می‌باشد.
میانگین درجه حرارت منطقه بین ۱۴ – ۱۶ درجه و متوسط بارندگی آن ۴۷۹/۴۲ میلی متر می‌باشد.
در انتهای شمال غربی جلگه مرودشت، سه کوه منفرد و مجزا از یکدیگر در میان صحرا به دنبال هم قرار گرفته اند که نام آن‌ها قلعه «شکسته، اشکنون و استخر» است.
بر بالای کوه سوم، قلعه معروف استخر قرار دارد که در دوران عضدالدوله دیلمی ایجاد شده است. در این محل، یک استخر بزرگ آب بنا شده بود و اکنون درخت سرو چندین صد سالهای در کنار بقایای استخر در میان ویرانههای ابنیه سنگی قلعه سر به فلک کشیده است.
این غار در ۷۵ کیلومتری شمال غربی شیراز و در نردیکی شهرستان مرودشت واقع شده است. دهانه ورودی غار پلنگان، در دیواره کوه قرار دارد و در درون آن استخوان‌های فراوانی از انواع حیوانات دیده می‌شود.
چون در این غار رد پای پلنگ دیده شده، لذا به غار پلنگان مشهور شده است. طول این غار بیش از ۳۰ متر است.دلیل نامگذاری جان پناه پلنگ بوده است.
در فاصله سه کیلومتری شمال تخت جمشید، در مسیر جاده شیراز – اصفهان و در سمت شمالی کوه رحمت در دامنه کوه و در یک فررفتگی به صورت نیم دایره، سه نقش برجسته ساسانی به تصویر کشیده شده است که آن را نقش رجب یا نقش قهرمان می نامند.
نقش برجسته نخست دربرگیرنده تصاویر شاپور و همراهانش است که در ضلع شمالی این فضای حجاری شده، قرار گرفته است. این نقش برجسته ۵/۱ متر بالاتر از سطح زمین حجاری شده و دارای ۶ متر طول و ۴ متر ارتفاع است.
پل بید گل مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان مرودشت، بخش درودزن، دهستان ابرج، جنوب روستای بیدگل واقع شده و این اثر در تاریخ ۳۰ بهمن ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۴۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
بیشتر بخوانید : سفر به پایتخت فرهنگی و تاریخی ایران در ایام نوروز
این اثر در تاریخ ۳۰ بهمن ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۸۹۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این پل که امروزه به صورت ویرانه‌ای درآمده، در شمال شرق شیراز و ۲ کیلومتری شمال روستای سیوند – از توابع مرودشت – بر روی رودخانه پلوار، در مسیر کاروان رو قدیم شیراز به کرمان واقع گردیده است.
با توجه به ویرانی این پل، از جزئیات معماری و نیز تاریخ ساخت آن اطلاع دقیقی در دست نیست؛ اما با توجه به اینکه این پل در مسیر ارتباطی پاسارگاد و تخت جمشید و جاده‌های مهم دوره هخامنشی قرار دارد، احتمال می‌رود بنای اصلی پل مربوط به دوره هخامنشی یا ساسانی باشد که در دوره اسلامی چندین بار – و آخرین بار در دوره صفوی – مرمت و بازسازی شده است.
مَرودَشت یکی از شهر‌های ایران است که در استان فارس قرار گرفته‌است. این شهر در ۳۵ کیلومتری شمال شیراز واقع شده و آب و هوای آن کوهستانی و معتدل است. شهر «مرو دشت» مرکز شهرستان مرودشت است.
مرودشت از شهر‌های شمالی استان فارس، با ارتفاع ۱۶۲۰ متر از سطح دریا و مساحت ۴۶۴۹ کیلومتر مربع است. این سرزمین به لحاظ موقعیت جغرافیایی ممتاز و آب و هوای معتدل و برخورداری از آب فراوان و خاک مناسب از دیر باز مورد توجه بوده و به دلیل ویژگی‌های طبیعی و سوق‌الجیشی، به سرعت گسترش یافته و اکنون دومین شهر استان فارس محسوب و با توجه به موقعیت بازرگانی و کسب و کار بسیار مناسب آن و شرایط زندگی مناسب درحال رشد روزافزون است.
انتخاب محل احداث پل با دقت و دانش زیادی صورت گرفته؛ بطوریکه پایه‌های پل بر روی بستر صخره‌ای رودخانه قرار گرفته و همین امر باعث استحکام و ماندگاری پل در طول چند قرن گذشته گردیده است.
پل خان دارای ۵ دهانه است. سه دهانه شمالی بزرگتر و دو دهانه جنوبی کوچکتر است.
طول پل قدیم ۱۰۱ متر و عرض آن حدود ۵ متر است. طاق دهانه بزرگ وسط پل برآمده و عرض پل در این قسمت بیش از ۷/۵ متر است.
ارتفاع پل در دهانه وسطی بیش از ۱۳ متر است پایه‌های پل از سنگ‌های تراشیده و ملات ساروج ساخته شده و از استحکام زیادی برخوردار است.
بر روی این پایه‌ها، طاق‌هایی با قوس جناغی برپا شده است. قسمتی از رویه پل در دوره‌های جدیدتر مرمت شده که از بقیه بدنه کاملاً متمایز است.
روستای دشتک از توابع بخش ابرج شهرستان مرودشت، مختصات جغرافیایی ۵۲ درجه و ۲۸ دقیقه طول شرقی و ۳۰ درجه و ۱۷ دقیقه عرض شمالی، در تنگه کوه دشتک در شمال دشت درودزن قرار دارد. ارتفاع این روستا از سطح دریا ۲۰۴۰ متر است و آب و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و در پائیز و زمستان سرد است.
دشتک یکی از قدیمی‌ترین روستا‌های استان فارس است و به لحاظ استقرار در دشتی کوچک به نام دشتک معروف شده‌است. بقایای آثاری از دوره هخامنشیان در روستای دشتک به جا مانده‌است و تاریخ شکل گیری روستا براساس سنگ نوشته‌های گورستان قدیمی دشتک، به قرن هفتم ه. ق. مربوط است.
مردم روستای دشتک به زبان فارسی به لهجه دشتکی صحبت می‌کنند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. براساس نتایج سرشماری سال ۱۳۷۵ جمعیت این روستا ۲ هزار و ۸۰۶ نفر بوده‌است که در سال ۱۳۸۵، به تعداد ۲ هزار و ۳۶۷ نفر کاهش یافته‌است.
انتهای پیام/ز
گزارش تصویری از جاذبه گردشگری استان فارس