به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از سنندج ، مدیرکل کتابخانه‌های عمومی استان کردستان از برگزاری مراسم گرامیداشت شاعر برجسته کُرد استاد محی‌الدین حق‌شناس خبرداد و گفت: این مراسم امروز ۲۵ بهمن ماه به همت این نهاد فرهنگی و انجمن خیرین کتابخانه‌ساز استان کردستان در سنندج برگزار می‌شود.
وی افزود: سلسه برنامه‌ای با عنوان شب‌های کردستان به منظور تجلیل و گرامیداشت مفاخر و افراد برجسته حوزه فرهنگ استان به همت این نهاد اجرا می‌شود.
وی افزود: نخستین زنجیره از برنامه مذکور به مراسم گرامیداشت و تجلیل از سال‌ها تلاش و خدمت مرحوم استاد محی‌الدین حق‌شناس از شاعران برجسته کُرد اختصاص پیدا کرده است.
مدیرکل کتابخانه‌های عمومی استان کردستان بیان کرد: این مراسم به همت اداره کل کتابخانه‌های عمومی و انجمن خیرین کتابخانه‌ساز استان کردستان و با همکاری اداره کل آموزش و پرورش، شهرداری و شورای اسلامی شهر سنندج، چاپ معلم و نشر احسان برگزار می‌شود.
وی عنوان کرد: در این مراسم قرار است تعدادی از اساتید در ارتباط با آثار استاد حق شناس مطالبی را بیان خواهند کرد و علاوه بر این چندین برنامه فرهنگی و هنری هم به اجرا در می‌آید.
عبدالملکی اعلام کرد: این سلسه برنامه به منظور پاسداشت خدمات مفاخر و اساتید کُرد در طول عمر با برکتشان به فرهنگ و ادبیات کُردی برگزار می‌شود.
وی ادامه داد: در مراحل بعدی از دیگر فعالان و اساتید حوزه فرهنگ و ادب کردستان چه آن‌هایی که در قید حیات هستند و چه افرادی که اکنون از وجود آن‌ها محروم هستیم، ولی آثار ارزشمندشان همچنان نام آن‌ها را در یاد‌ها زنده نگه داشته است، تجلیل به عمل می‌آید.
گفتنی است؛ استاد فرزانه، مُحی‌الدین حق‌شناس، روز ۲۲ دی ماه سال ۱۳۰۳ شمسی، در محلّه‌ی «قطارچیان» (یکی از محلات قدیمی شهر سنندج) دیده به جهان گشود. در اوان کودکی، به رسم معمول به مکتب رفت؛ گلستان و بوستان آموخت و بدین ترتیب ذوق ادبی‌اش شکوفا شد؛ چنانکه با وجود عدم آشنایی عمیق با اصول و قواعد شعری، شعر می‌گفت و الحق زیبا می‌سرود.
چند سال بعد راهی دبیرستان شد و دیپلم گرفت. از سال ۱۳۲۲ به تشویق یکی از اُستادان خود، به طور جدی به سرودن شعر پرداخت. بعد‌ها در وزارت فرهنگ استخدام و به عنوان آموزگار راهی کرمانشاه شد. در سال ۱۳۲۷ به سنندج بازگشت و در آبان ماه همان سال ازدواج کرد؛ ازدواجی که دو دختر و دو پسر ثمر آن بود.
وی همکاری خود با رادیوی محلی سنندج را با حضور در برنامه رادیویی «شعر و سخن شیرین» آغاز کرد. اشعارش بزودی ورد زبان مردم کوچه و بازار شد؛ آثاری که برخی از آن‌ها تاکنون به چاپ نرسیده اند.
استاد حق شناس علاوه بر کُردی، به زبان پارسی نیز شعر می‌سرود. پاره‌ای از این اشعار که بیشتر حاوی نقد‌های سیاسی ـ. اجتماعی بود، درروزنامه‌ها و مجلات ادبی آن زمان، ازجمله: روزنامه «پارس شیراز» به چاپ رسیده اند. به برکت این اشعار، ایامی را به عنوان تبعیدی، در همدان بسر برد. در تبعید هم از پا ننشست؛ به انجمن ادبی باباطاهر پیوست و تلاش‌های اجتماعی خود را، در قالب ادبی ادامه داد. بعد‌ها به سنندج بازگشت و با بازنگری منظومه‌ی زیبای خود (شاره‌که‌م سنه)، در سال ۱۳۷۳ آن را منتشر کرد.
منظومه‌ی «شاره‌که م. سنه» که جدی‌ترین اثر ادبی استاد به شمار می‌آید، به گفته خود وی هیچ مأخذی ندارد و علاقه وافر استاد به زادگاهش و ذهن وقّاد و لطافت احساسش، وی را برآن داشت که دیده‌ها و شنیده‌های خود و هرآنچه را در یاد داشت، به زیور شعر بیاراید. حاصل آن منظومه‌ای زیبا و اثری بی‌نظیر است که با بیانی شیوا تنظیم شده است.
منظومه‌ای که جامع فرهنگ و آداب و رسوم و سُنن و بخش‌های بی‌بدیلی از فرهنگ و ادب عامه یک سده اخیر شهر سنندج را در برگرفته است.
انتهای پیام/م