به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، دهه دوم زندگی یعنی ۲۰ سالگی، دورانی است که افراد معمولاً با افراد بیشتری دوست می‌شوند و تمایل دارند که بیشترین اوقات خود را با آن‌ها بگذرانند، اما با ورود به دهه سوم یعنی ۳۰ سالگی داستان به گونه دیگری می‌شود؛ ممکن است به این نتیجه برسید که حتی ارتباط با صمیمی‌ترین دوست‌تان هم اشتباه محض بوده یا یکسری از دوستانتان را از زندگی حذف کنید و با آدم‌های جدیدی آشنا شوید، اما چرا روابط دوستانه در دهه دوم زندگی با دهه سوم این‌همه متفاوت است؟
بیشتربخوانید: چگونه ذهن دیگران را بخوانیم؟
طبق تحقیقی که در سال ۲۰۱۵ در مجله Psychology and Aging منتشرشده است، کمیت و کیفیت در روابط دوستانه اهمیت دارد. پژوهشگران دریافتند که در سن ۲۰ سالگی ازنظر کمی تعداد دوستان بیشتر، ولی سطح کیفی روابط پایین است و برعکس در سن ۳۰ سالگی سطح کیفی دوستی افزایش و تعداد دوستان کمتر می‌شود.
در آستانه جوانی یعنی ۲۰ سالگی به دلیل ورود به دانشگاه با دوستان جدیدی آشنا می‌شوید و بیشترین زمان خود را با دوستانتان در محیط دانشگاه سپری می‌کنید؛ با توجه به اینکه در این دوران خیلی از ارزش‌ها و خط قرمز‌ها را برای خودتان تعریف نکرده‌اید، راحت‌تر با دیگران ارتباط برقرار می‌کنید؛ در این بازه زمانی افراد هنوز هدف، علاقه و سلائق خود را به درستی مشخص نکرده و نشناخته‌اند، از این رو محدودیتی برای گسترش ارتباطات خود نمی‌بییند و آن دایره دوستی را وسعت می‌دهند. ارتباط با دوستان تا حدی برای جوانان ۲۰ ساله اهمیت دارد که ممکن است ترس از دست دادن دوستان، آن‌ها را از ازدواج بازدارد چراکه این افراد نگاهشان به ازدواج محدودیت و از دست دادن آزادی فردی است. قطع ارتباط با یک دوست بسیار برای آن‌ها دشوار است، ممکن است تا مدت‌ها فکرشان را مشغول کند.
با ورود به سن ۳۰ سالگی دید، اهداف و فعالیت افراد تغییر می‌کند؛ دلتان می‌خواهد آرزو‌های شخصی‌تان را دنبال کنید و در این برهه از زندگی احساس می‌کنید بودن در کنار دوستان مانع از رسیدن به اهدافتان می‌شود؛ این است که تصمیم می‌گیرید روابط دوستی‌تان راکمی محدود کنید تا فرصت بیشتری را برای خود داشته باشید. پل دوبرستین، پروفسور روان‌پزشکی در دانشگاه ماساچوست این تغییر رفتار را بسیار طبیعی و لازمه زندگی اجتماعی و فردی شخص و بلوغ عاطفی می‌داند.»
«بر اساس بسیاری از تحقیقات روابط دوستانه می‌تواند بر سلامت جسمی و روحی انسان‌ها تأثیرگذار باشد. یک مطالعه اخیر در رابطه با افرادی که مبتلا به سرطان تخمدان بوده‌اند، نشان داده است که درمان‌های شیمی‌درمانی در افرادی که دارای روابط دوستانه و حمایت اجتماعی فراوانی هستند، مؤثرتر از افرادی که فاقد روابط دوستان هستند، انجام می‌شود.
شلدون کوهن، استاد روانشناسی دانشگاه Carnegie Mellon در پیتزبورگ، می‌گوید: روابط دوستانه به افراد کمک می‌کند تا با استرس کنار بیایند؛ همچنین دوستان شمارا تشویق می‌کنند، مراقبت بیشتری از خودتان داشته باشید و افرادی که روابط دوستانه گسترده‌تری دارند، از اعتمادبه‌نفس بالایی برخوردارند.»
«طی تحقیقی که در سال ۱۹۷۰ با شرکت ۱۰۰ دانشجوی روچستر انجام گرفت از شرکت‌کننده‌ها درخواست شد تا روابط اجتماعی خود را به‌طور روزانه ثبت کنند. از دانشجویانی که در دهه پنجم (یعنی بین ۵۰ تا ۶۰ سالگی) زندگی بودند خواسته شد تا درباره شرایط فعلی سلامتی‌شان، احساس تنهایی، افسردگی، و کیفیت روابط دوستانه هم سخن بگویند. نتیجه بررسی نشان داد هرچه کیفیت روابط اجتماعی که از سی سالگی شروع می‌شود بهتر باشد، شخص در ۵۰ سالگی احساس بهتری نسبت به خود وزندگی دارد.
کونال بختاچاریا- پژوهشگر نیز معتقد است افراد بعد از ۳۰ سالگی بیشتر به فکر عمیق کردن روابط‌شان با خانواده و دوستان قبلی خود هستند و کمتر خود را درگیر روابط کوتاه‌مدت و گذرا و جدید می‌کنند.» به هر ترتیب، نباید از تأثیر دوست بر سلامتی غافل شد چنانچه محققان دریافته‌اند که پیدا کردن دوستان جدید می‌تواند روحیه شمارا از طریق آزاد کردن اکسی توسین در بدن بالا ببرد لذا داشتن دوست خوب، سن و سال نمی‌شناسد و حضور آن در هر مرحله‌ای از زندگی لازم و ضروری است چراکه حقیقتاً هیچ‌کس نمی‌تواند شمارا مانند دوستانتان تشویق کند و به شما روحیه دهد.
منبع: تبیان
انتهای پیام/