به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، مدح و مداحی از بس که شیرین است، نوکر چه جوان باشد و چه پیر، احساس پیرغلامی می‌کند. البته که نوکری در پیشگاه اهل بیت علیهم السلام کوچک و بزرگ نمی‌شناسد و یک‌رنگ است.
تا امروز به برکت جمهوری اسلامی و دستاوردی که مردم در سال ۵۷ به خاطر آن قیام کردند، جوانانی هستند که یک قدم از اعتقادات مذهبی خود پا پس نکشیدند و با دم و نفسشان، اسلام و خون اهل بیت علیهم السلام را در هیئات و مجالس زنده نگاه داشتند.
علی‌اکبر زادفرج مداح جوان اهل بیت(ع) که امسال با شورخوانی و سبک متفاوتش معروف شد، در گفتگو با خبرنگار ما از ورودش به این عرصه و زنده نگه داشتن سبک‌های قدیمی و نوحه‌خوانی می‌گوید؛
**به عنوان سوال اول خودتان را برای مخاطبان معرفی کنید و بگویید از چه سالی وارد عرصه مداحی شدید؟
بنده علی‌اکبر زادفرج هستم و از سال ۸۵ و در اواخر دوران سربازی وارد کلاس‌های مداحی شدم و تا امروز نوکری اهل بیت(ع) را می‌کنم.
**حضور در دستگاه اهل بیت(ع) به ویژه در عرصه مداحی، الزام به دیدن آموزش دارد یا امری تجربی است؟
در واقع می‌توانم بگویم هردو؛ آموزش تنها و تجربه صرف کافی نیست. در وهله اول مداح باید زیر نظر یک استاد خوب آموزش‌های کافی را ببیند و بعد به عنوان مستمع پای روضه بزرگان بنشیند و کسب تجربه کند و پس از تمام این مراحل کم‌کم شروع به روضه‌خوانی کند.
**شما خودتان زیر نظر چه اساتیدی حضور داشتید؟
من برای شروع نزد آقای علیرضا نهادی آموزش‌های اولیه را دیدم و برای تجربه بیشتر و یادگیری حرفه‌ای‌تر پای روضه بزرگان نشستم و کسب تجربه کردم.
**نوع و سبک خواندن شما بسیار سنگین و قدیمی است، فکر و ایده ویژه‌ای پشت این سبک است؟
البته نوحه‌های من خیلی سنگین و قدیمی نیست اما بیشتر مستمعین مجالس من جوان هستند، کمی هم از سبک‌های جدید استفاده می‌کنم اما به عقیده من سبک‌های سنگین و قدیمی بیشتر در شأن مجالس اهل بیت(ع) است.
در واقع از ابتدایی که پا به عرصه مداحی گذاشتم، یاد گرفتم شعری را بخوانم که در شأن ائمه اطهار (ع) است. معتقدم که مداحی یک مداح ابتدای امر باید مورد رضایت اهل بیت(ع) قرار گیرد.
**هیچ وقت در مراسمات، مانند برخی از مداحان دیگر کاغذ دستتان نیست، و از بَرمی‌خوانید، این نشان از تسلط شما دارد اما واقعاً تمام این اشعار را حفظ هستید؟
البته که تمام این اشعار را حفظ هستم و برای حفظ کردن این اشعار وقت زیادی می‌گذارم. من معتقدم که از حفظ خواندن در مجلس تاثیر بیشتری بر مستمع دارد. مداحی که از روی کاغذ می‌خواند، ناخودآگاه ۵۰ درصد حواسش به کاغذ است و این باعث می‌شود که تسلطش روی مدیریت مجلس کم شود. مسئله دیگر اینکه وقتی مستمع متوجه می‌شود تمام اشعار از حفظ خوانده می‌شود، درک می‌کند که منِ مداح برای یک مجلس وقت گذاشته‌ام و این ارزش کار من را بالا می‌برد.
**یکی از ویژگی‌های شما، جوان بودنتان است اما چرا شما هم مانند دیگر جوان‌های مداح به دنبال شورخوانی نرفتید و بیشتر پیرو سبک‌های قدیمی هستید؟
به هرحال در عرصه مداحی هر کسی به برخی چیزها علاقه دارد، من از همان ابتدایی مداحی بیشتر هوای روضه خواندن داشتم و خود به خود به این سمت و سو کشیده شدم، البته در هیأت اگر جایی نیاز به شورخوانی باشد، شور هم می‌خوانم.
**امروز مهمترین وظیفه یک ذاکر اهل بیت(ع) چیست؟
در مرحله اول ترویج اسلام و تشویق و سوق دادن جوانان به سمت و سوی اهل بیت(ع) است و در مرحله بعد یک ذاکر خوب امام حسین(ع) با اشعاری که می‌خواند وظیفه دارد مردم را با معارف و سیره اهل بیت(ع) بیشتر آشنا کند.
**مهمترین آسیبی که جامعه مداحی و هیئت‌های ما را تهدید می‌کند، چه چیزی است؟
به قول یکی از بزرگان این عرصه، سطحی‌نگری است، به این معنا که یک مداح یک ساعت قبل از شروع مراسم تازه شعر خود را انتخاب می‌کند و بدون هیچ دورخوانی در مجلس حاضر می‌شود، یا حتی از روی گوشی تلفن همراه می‌خوانند. این روش تا حدودی مجلس را راضی نگه می‌دارد اما وقتی که هیئت تمام می‌شود آن شعر را کنار می‌گذارد و آن مجلس برای او اصلاً جدی نیست.
همچنین یکی دیگر از آسیب‌ها کپی‌برداری از سبک‌های موسیقی خوانندگان است که یک مداح از ملودی و سبک یک آهنگ کپی‌برداری می‌کند، در واقع این کار به خاطر عوامانه بودن سبک موسیقی یا ترانه، در شأن اهل بیت(ع) نیست و اصلاً مادحین ما به تبعات این کار فکر نمی‌کنند.
باید توجه داشت که ما بیشتر باید به سمت فضائل‌خوانی و مدح‌خوانی اهل بیت(ع) برویم، به طور مثال یعنی شعری که می‌خوانیم هدفمند باشد. البته این یک سویش به شاعر مربوط است که او باید شعری را بگوید که مداح به سمت فضائل‌خوانی سوق داده شود. به طور مثال هر وقت حرف از امام حسین(ع) به میان می‌آید، ناخودآگاه یاد کوچه بنی‌هاشم و سیلی خوردن حضرت زهرا(س) می‌افتیم. این اشتباه است و بیشتر باید وقت مجلس را روی فضائل‌خوانی و مدح‌خوانی بگذاریم.
**برای برگشت به سبک و نوحه‌های قدیمی، چه راه‌حل‌هایی پیشنهاد می‌کنید؟
هیئت‌ها تا جایی که می‌شود به مسجدها برگردند، زیر نظر علمای بزرگ باشند که هر جوانی با هر تیپی میکروفن دست نگیرد و هر شعری را نخواند؛ همچنین شعرای جوان ما باید شعرهایی را بسرایند که مداح ما را به سبک‌های اصیل و فاخر سوق دهد.
** با بکارگیری سبک‌های جدید در مداحی موافق هستید؟
البته با سبک‌های جدید موافقم اما تا جایی که شأن اهل بیت (ع) زیر سوال نرود.
**خودتان به عنوان مستمع پای روضه چه کسانی می‌نشینید؟
بیشتر پای روضه کسانی می‌نشینم که روضه را درست و صحیح می‌خوانند و با تجربه هستند. مثل حاج آقا خلج، حاج علی آقای انسانی، حاج محمود کریمی و حاج آقا طاهری و بین آذری‌خوان‌ها حاج یعقوب حقیقت‌جو را دوست دارم و پای هیئت‌هایشان هستم.
**در بین جوان‌های مداح، چه کسانی مورد تایید شما هستند؟
من درحدی نیستم که کسی را تایید یا تکذیب کنم اما در میان دوستان جوان خودم کسانی مثل حنیف طاهری، سید مهدی حسینی، علی کرمی، امیر شادکام و ... هستند که بسیار خوب عمل کرده‌اند.
انتهای پیام/
یک حال درونی است که به نوایی تبدیل می شود تا دیگران را با عزادار همنوا کند و نه یک سبک موسیقایی و خوانندگی.