ساکلانی نخستین درخت در زندگی‌اش را در سن ۸ سالگی و با راهنمایی عموی خود کاشت. او این عادت و علاقه را برای هفت دهه بعدی زندگی‌اش حفظ کرد و با آنکه نابینا و کم‌توان شده بود، به این کار ادامه داد. سرانجام رویای این مرد خستگی ناپذیر هندوستانی محقق شد و «پیوجارگائون»، روستای محل زندگی‌اش از محلی خشک و غیرقابل کشت به جنگلی باشکوه تبدیل شد.
علاقه ویشوشار به درخت آنقدر زیاد بود که او درختان را فرزندان و همدم خود قلمداد می‌کرد. بنا بر گفته نزدیکان ویشوشار او پس از مرگ برادرش «ناجندرا» هر روز صبح به جنگل ناپدید می‌رفت و تمام وقت خود را صرف کاشت درخت می‌کرد. در سال ۱۹۵۸ همسر او از دنیا رفت و ویشوشار به دلیل تنهایی بیشتر وقت زیادتری را در جنگل و کاشت درخت صرف می‌کرد. کاشت درخت موجب می‌شد تا او غم و غصه ناشی از مرگ برادر و همسرش را فراموش کند. انگار این مرد می‌خواست با کاشت درخت در جنگلی که خود ایجاد کرده بود، قصد داشت یاد و خاطره این دو عضو خانواده‌اش را گرامی بدارد.
ویشوشار در حالی رویای ایجاد یک جنگل در محل زندگی را محقق کرد که در ابتدا با مخالفت روستائیان و همچنین مقامات جنگل‌بانی محلی روبرو شده بود. او بار‌ها توسط ساکنان روستا به دلیل آنکه بدون اجازه در زمین‌های آن‌ها اقدام به درختکاری کرده بود، مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود و مقامات جنگل‌بانی شکایتی را بر علیه او به دادگاه ارائه داده بودند. اما تمام این اتفاقات هرگز نتوانست در عشق و علاقه او به کاشت درخت خللی ایجاد کند و سرانجام او به آرزویش که تبدیل محل زندگی خود به جنگلی پهناور بود، رسید. حاصل تلاش‌های این مرد هندوستانی، جنگلی با مساحت ۱۲۰ هکتار بود که بیش از ۵ میلیون درخت داشت.
ویشوشار در سن ۹۶ سالگی چشم از جهان فرو بست اما روح او در جنگلی که خودش ایجاد کرده و در هر درختی که او ایجاد کرده دمیده شده است.
گفتنی است؛ ویشوشار نخستین فردی نیست که تمام زندگی خود را صرف کاشت درخت کرد. یک هموطن دیگر او با نام «اداو پاینگ» با کاشت مداوم درخت به تنهایی یک جنگل ۵۵۰ هکتاری ایجاد کرد. یک برزیلی نیز با نام «آنتونیو ویسنته» پیش‌تر توانسته بود یک جنگل نابود شده را با کاشت درخت احیا کند. همچنین یک بنگلادشی با نام «عبدل صمد شیخ» به صورت روزانه طی پنجاه سال به کاشت یک درخت اقدام کرده بود.
انتهای پیام/