وی اظهار کرد: خداروشکر از حدود سال ۸۷ که تبدیل آنالوگ به دیجیتال در سینمای ما اتفاق افتاد، شاهد رشد چشمگیری در عرصه صدا در فیلم‌ها بودیم. تجهیزاتی که برای صدابرداری و صداگذاری وارد ایران شد هم بی تاثیر نبوده است و از همه مهم‌تر تجهیزاتی که برای پخش در سینما‌ها مورد استفاده قرار گرفت خیلی پیشرفت خوبی را برای این بخش فنی رقم زد.
علویان با اشاره به اینکه اهمیت صداگذاری در چند سال اخیر میان کارگردانان و صاحبان آثار چندبرابر شده است، بیان کرد: من در این چند وقت از مرحله فیلم نامه وارد پروژه می‌شوم و کم کم این موضوع در میان اهالی سینما جا افتاده است که صدا یکی از عوامل مهم در کیفیت فیلم‌ها به شمار می‌رود.
وی ادامه داد: سینما در همه جای دنیا به موضوع صدا نگاه ویژه‌ای دارد و در برخی از فیلم‌ها به عنوان یک عنصر مولف جای دارد. اگر ما بتوانیم در سینمای خودمان هم این مقوله را جدی بگیریم حتما درخشان ظاهر خواهیم شد. این را هم بگویم که واقعا ما از نظر تکنیک چیزی از رقبای خارجی خود کم نداریم و شاید فقط در بخش‌هایی به سبب تجهیزات مورد استفاده، تفاوتی وجود داشته باشد.
علویان همچنین درباره کار‌های خود در دوره سی و هفتم جشنواره فیلم فجر افزود: امسال فیلم‌های «آخرین داستان (انیمیشن)»، «آشفتگی»، «درخونگاه»، «بنفشه آفریقایی»، «دیدن این فیلم جرم است»، «حمال طلا» را صداگذاری کرده ام. من در این سال‌ها برای فیلم‌های «بدون تاریخ بدون امضا»، «مغز‌های کوچک زنگ زده» و «به وقت شام» ابراهیم حاتمی کیا توانستم سیمرغ جشنواره فجر را تصاحب کنم و حدود هشت سال است که جزو پرکارترین‌های جشنواره فجر به حساب می‌آیم.
وی تصریح کرد: به نظرم پر کار بودن در جشنواره فجر اهمیت ندارد و کیفیت آثار در عین انجام دادن چندین کار، موضوع مهم تری است. در حالی که دوستان به من لطف دارند و برای فیلم هایشان به سراغ من می‌آیند که خیلی برای بنده جای خوشحالی دارد، اما همیشه تلاش کردم بهترین کیفیت را در هر فیلمی از خودم نشان بدهم. در صنف صداگذاران سینما همکارانی حرفه‌ای و صبور در حال انجام کار هستند که همگی از توانایی‌های بالایی برخوردار هستند.
انتهای پیام/