این روزنامه افزود: سیاست خارجی آمریکا بویژه در منطقه خاورمیانه، نتیجهای جز شکست، کاهش جایگاه و ابهت این کشور در عرصه بین المللی نداشته است. دخالتهای سیاسی، نظامی و همچنین دخالتهای آمریکا در نهادهای مختلف سازمان ملل که به طور مستقیم و غیرمستقیم صورت میگیرد و در دوران باراک اوباما، رئیس جمهور سابق این کشور به فرماندهی عملیات از پشتِ سر معروف بود، به گردابهایی برای آمریکا، همپیمانان و دوستان این کشور در منطقه و جهان تبدیل شده است.
شکست سیاست خارجی آمریکا ریشه در سه عامل دارد. نخستین عامل نوع دخالتهای آمریکا است، دخالتهایی که شدید، آشکار و مخالف قوانین و قطعنامههای بین المللی است و این دخالتها با محکومیتها و مخالفتهای بین المللی نه فقط از سوی کسانی که آمریکا آنها را دشمن خود میداند بلکه از سوی همپیمانان و دوستان این کشور مواجه است.
دومین عامل، اهداف آمریکا از این دخالتها است که در ظاهر با شعارهای برقراری دموکراسی، آزادی و حقوق بشر صورت میگیرد ولی در اصل برای سلطهگری و تامین منافع راهبردی سیاسی و اقتصادی است. هدف دخالتها، دیگر تاثیرگذاری بر سیاستهای این یا آن کشور یا سیاستهای منطقه نیست بلکه تلاش برای تغییر نظامها و برهم زدن آرامش کشورها از طریق گروههای مسلح و تروریستی--همچون وضعیت افغانستان و سوریه--یا از طریق مدیریت و حمایت از کودتاها--نظیر وضعیت کنونی ونزوئلا--یا تحریم کشورها--نظیر وضعیت کنونی ایران--است.
سومین عامل، گرایش اقتصادی صرف و مبتنی بر باج خواهیهایی است که دولت فعلی آمریکا برخلاف مبانی و اصول سیاست خارجی و روابط بین المللی انجام میدهد که به این عوامل نبود انسجام و ثبات بین اعضا و مقامات ارشد دولت آمریکا را باید اضافه کرد.
همانطور که آمریکا نتوانست قطعنامهای در شورای امنیت در حمایت از جنبش معارض یا جنبش کودتا در ونزوئلا صادر کند، در زمینه تغییر نظام در این کشور نیز شکست خواهد خورد. اظهارات نماینده روسیه در شورای امنیت در پاسخ به درخواست آمریکا از کشورهای عضو برای به رسمیت شناختن رئیسجمهور خودخوانده ونزوئلا قابل تامل است به طوری که نماینده روسیه خطاب به نمایندگان کشورهای عضو گفت: اگر از شورای امنیت بخواهیم برای به رسمیت شناختن مشروعیت مطالبات «جلیقه زردها» در فرانسه که خواستار کنارهگیری امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه از قدرت هستند تشکیل جلسه دهد، نظر شما چیست؟
در پایان این مطلب آمده است: همچنین آمریکا در کنفرانسی که قرار است در اواسط فوریه در لهستان با هدف محاصره و انزوای ایران برگزار شود، موفق نخواهد بود و سرنوشت این کنفرانس، تعویق، لغو، تغییر شعار و موضوع کنفرانس خواهد بود تا یک کنفرانس عمومی درباره مسائل خاورمیانه -نه منحصر به ایران- باشد.
انتهای پیام/