به گزارش خبرنگار حوزه فن‌آوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، دنیای نجوم و فضا آنقدر اسرار پیچیده ای دارد که هرچه در آن کنکاش کنیم باز هم لایه های پنهان و کمتر شناخته شده ای از آن وجود دارد؛ از پدیده های نادر و شگفت انگیز تا بسیاری از وقایع که هنوز پاسخی درخور برای آن وجود نداشته است.
پدیده هایی مانند سیاه چاله ها، کهکشان ها، موجودات فرازمینی و حیات در سایر کرات از جمله دغدغه های منجمان و طرفداران دنیای نجوم است که برای بسیاری از آنها یا پاسخی وجود ندارد یا هنوز به حقیقت آن پی نبرده اند.
«ستاره های نوترونی» دسته ای از انواع ستاره های در حال مرگ با چگالی بالا هستند که در زمان های پایانی عمر خود درخشندگی فوق العاده ای دارند و باعث شکل گیری سیاهچاله‌های کوچک می‌شوند.
ستاره‌های نوترونی در واقع آثار به جا مانده از ستاره‌های بزرگی هستند که جرم بسیار بالایی داشتند و رقم آن به میلیارد‌ها تن می‌رسد؛ همچنین طبق جدیدترین بررسی‌های ستاره شناسان، هنگامی که دو ستاره نوترونی در فاصله ۱۳۰ میلیون سال نوری از زمین در فضا با یکدیگر برخورد کنند مقدار زیادی فلزات گرانبها تشکیل خواهد شد همچنین ترکیب دو ستاره نوترونی یک سیاهچاله شکل می‌دهد که در این سیاهچاله مقدار زیادی طلا، پلاتینیوم، اورانیوم، نقره و ید پراکنده می‌شود.
گاهی هسته برخی ستارگان چگال بعد از انفجار سالم می‌ماند و چنانچه این هسته جرمی بین ۱/۳ تا ۳ جرم خورشیدی باشد، پدیده طبیعی حاصل از این گرانش کوتوله سفید متراکم ایجاد می‌کند و پروتون‌ها و الکترون‌ها برای تشکیل نوترون‌ها به یکدیگر فشرده می‌شوند و در نهایت یکی از اجرام فضایی به نام «ستاره نوترونی» تشکیل می‌شود.
ستاره‌های نوترونی جرمی حدود یک و نیم برابر جرم خورشید را دارند و شعاع آنها حدود ۱۰ تا ۱۵ کیلومتر است، ستاره به حدی چگال است که رقم چگالی آن به عددی غیر قابل باور و حدود٢٠٠ میلیون تریلیون گرم بر سانتی متر مکعب می‌رسد و تاکنون بیش از ۲ هزار ستاره نوترونی شناخته‌شده در تاریخ ثبت شده است.
به طور کلی هر ستاره‌ای که در پایان عمر خود قرار می‌گیرد به شکل یک ستاره نوترونی در می‌آید که در این حالت دور چرخش آن کوتاه می‌شود و به سرعت منقرض شده و تندتر می‌چرخد.
ستاره‌های نوترونی از آهن تشکیل می‌شود و با وجود میدان قوی مغناطیسی اتم‌های آهن به شکل پلیمر در می‌آیند که این موضوع باعث بهبود ضریب هدایت الکتریکی و در نتیجه داشتن میدان مغناطیسی قابل توجه می‌شود.
ستاره های نوترونی حاصل یک ابر نواختر هستند؛ تعیین حداکثر جرم این ستاره ها تاثیر قابل توجهی بر اطلاعات مبنی بر اختر‌فیزیک و فیزیک هسته‌ای خواهد داشت همچنین مطالعه و شناسایی این ستاره ها کمک قابل توجهی برای آشنایی با تکامل ستارگان و کسب اطلاعات بیشتر از روند زندگی آنها دارد.
حدود یک میلیارد ستاره نوترونی در کهکشان راه شیری وجود دارد البته اغلب آنها نور مرئی ندارند و صرفا از طریق تشخیص امواج مشاهده می‌شوند که این موضوع به دلیل سن و میزان چرخش این ستاره هاست؛ علاوه بر آن از سرعت امواج ستاره‌های در حال چرخیدن اثراتی از نسبیت خاص قابل مشاهده است.
ستاره‌های نوترونی، ترکیبی از گرانش قوی، نیروی مغناطیسی و میدان الکتریکی قدرتمند و شتاب بالا‌ی ذرات هستند که همین عوامل بر فضا و فضازمان تاثیرگذار است.
برخورد ستاره های نیتروزنی عامل شکل‌گیری نیمی از عناصر سنگین موجود در جهان هستند همچنین این عناصر سنگین در گاز‌های کهکشانی پراکنده می‌شوند و بعد از ته‌نشین شدن، متراکم می‌شوند؛ در نهایت ستاره‌ها و دیسک‌های اطراف ایجاد شده و پس از آن سیاره‌ها را تشکیل می‌دهند و این پدیده باعث می‌شود عناصر گرانبها و سنگین در سیارات دیگر از جمله کره زمین قابل استخراج باشد.
انتهای پیام/