علی محتشمی متخصص اطفال در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: ۶۵ درصد از کودکان تا هفت سالگی، دوست خیالی دارند بنابراین لازم است والدین بدانند باید چه رفتاری نسبت به این دوست خیالی داشته باشند؛ بیش از حد نگران نشوید، با دوست خیالی کودکتان مخالفت نکنید و کودک را مجبور نکنید که دوست خیالی‌اش را رها کند، وجود دوست‌های خیالی در سنین پایین بسیار عادی است.
این متخصص اطفال بیان کرد: اگر کودکتان را از داشتن دوست خیالی ممنوع کنید، فقط باعث می‌شود او به دوست خیالی‌اش بیشتر علاقه‌مند شود در ضمن تصور نکنید کودکتان احساس تنهایی می‌کند یا مشکلی وجود دارد، آرام بمانید و از ورود دوست جدید کودک به جمع خانوادگی‌تان استقبال کنید البته خلق و حفظ یک دوست خیالی، یکی از مهارت‌های پیچیده شناختی است و کودکان می‌توانند واقعیت را از تخیل، تشخیص بدهند.
بیشتر بخوانید: ۳ سالگی؛ آغاز ورود دوست خیالی به دنياى كودكان/ خیال پردازى چه موقع خطرناک است؟
محتشمی ادامه داد: هر زمانی که کودکان قدم به مدرسه بگذارند و دوستان خیالی‌شان از سوی جامعه پذیرفته نشود، کم‌کم با کودک خداحافظی کرده و ناپدید می‌شوند اما اگر کودکتان به کلاس اول یا دوم دبستان رسیده بود و وجود دوست خیالی‌اش مزاحم اجتماعی شدن و پیدا کردن دوست واقعی بود، حتما باید فکری به حال این وضعیت کنید.
این متخصص اطفال با تاکید بر اینکه والدین باید علاقه خود را نسبت به دوست خیالی کودکشان نشان دهند، گفت: از آنجایی که این دوستان خیالی مدتی مهمان‌تان خواهند بود، پس سعی کنید آن‌ها را بهتر بشناسید؛ با کودکتان در مورد دوست خیالی‌اش صحبت کنید و از او سؤال‌هایی مانند دوستت کیه؟، کنار همدیگه چه کار‌هایی انجام می‌دید؟ و او اهل کجاست؟ بپرسید.
وی افزود: گفتگو در مورد دوست خیالی کودکان به شما کمک می‌کند تا ارتباط محکم‌تری با کودکتان برقرار کنید و در عین حال به پرورش قوه تخیل او کمک کنید علاوه بر آن، دانستن بیشتر درمورد دوست خیالی باعث می‌شود شما درباره علایق، ترس‌ها و احساسات کودکتان بیشتر بدانید، زیرا علایق یا بیزاری‌های کودک با دوست خیالی‌اش یکسان است.
بیشتر بخوانید: نحوه رفتار با دوست خيالي فرزندتان!
این متخصص اطفال تشریح کرد: معمولا دوستان خیالی ممکن است ویژگی یا استعداد خاصی داشته باشند یا در فعالیتی شرکت کنند که کودکتان در مورد آن کنجکاو است، اما ترس این را دارد که آن کار را انجام دهد؛ البته مراقب باشید بیش از حد به دوست خیالی کودکتان توجه نکنید، زیرا ممکن است او بیشتر از حد معمول دوست خیالی خود را حفظ کند یا حتی به شما حسادت کند و تصور کند که می‌خواهید دوستش را از او بدزدید بنابراین نسبت به دوست خیالی کودکتان اشتیاق زیاد نشان ندهید و هرگز آن‌ها را با هم مقایسه نکنید.
محتشمی با اشاره به اینکه نباید هرگز در مورد دوست خیالی کودک حرف زد، گفت: در مورد دوست خیالی کودک زمانی صحبت کنید که کودک، خود در مورد چنین دوستی صحبت کند.
وی افزود: برای کودک محدودیت تعیین کنید، اگر این مهمان نامرئی بیش از حد در زندگی خانوادگی‌تان دخالت می‌کند، پس باید دست به کار شوید به‌طور مثال، وقتی کودکتان کار نامناسبی انجام می‌دهد و بعد می‌گوید «نیلی هم این کار را می‌کند.» یا «مامان نیلی، او را مجبور نمی‌کند» به او بگویید: «نیلی ممکن است در خانه خودش بتواند هر کاری که دوست دارد، انجام بدهد، غذایش را به کناری پرت کند یا دندان‌هایش را هرگز مسواک نزند، اما وقتی به خانه شما می‌آید، باید به قوانین خانه اهمیت بدهد.»
این متخصص اطفال تصریح کرد: به کودکتان اجازه ندهید با استفاده از دوست کوچولویش، از عواقب کار‌های خود فرار کند؛ هر بار که انگشت اتهام را به سوی دوست خودش می‌گیرد به یادش بیندازید که سرزنش کسی دیگر به‌خاطر خطایی که خودش انجام داده، دروغ‌گویی و کار بدی است، به او بگویید که می‌خواهید حقیقت را بشنوید.
بیشتر بخوانید:خیال پردازی کودکان را جدی بگیرید!
محتشمی افزود: هر بار هم که کودک به خطای خودش اعتراف کرد، به‌دلیل صداقتش او را تشویق کنید و سپس به او نشان بدهید که هر خطایی چه عاقبتی دارد؛ زندگی واقعی را برای کودک جذاب کنید، دوست خیالی داشتن به نوعی شرایط سرگرم‌کننده‌ای برای برخی از لحظات کودک فراهم می‌کند، اما مسلما هیچ‌کس دوست ندارد که زندگی تخیلی کودکش، جذاب‌تر از زندگی واقعی او شود بنابراین با کودکتان بازی‌های تفریحی و شاد انجام دهید و از او بخواهید که با دوستان واقعی و خواهر و برادرش بازی کند.
انتهای پیام/