بدن عنکبوت‌ها دو بخش دارد: سفالوتوراکس یا سر و سینه‌ی متصل و قسمت شکمی
همه عنکبوت‌ها از رتیل تا عنکبوت‌های جهنده این ویژگی مشترک را دارند. چشمان ساده، پالپ‌ها، پا‌ها و نیش همگی در قسمت قدامی بدن، سفالوتوراکس قرار دارند. تار ریس‌ها هم در قسمت شکمی قرار دارند. این دو قسمت با یک ساقه کوچک به هم متصل شده و این تصور را ایجاد می‌کنند که عنکبوت کمر دارد.
به جز یک خانواده، همه عنکبوت‌ها سمی هستند
عنکبوت‌ها از سم خود برای گرفتن طعمه استفاده می‌کنند. غدد سمی در نزدیکی قسمتی از دهانشان به نام «Chelicerae» قرار دارند و با مجراهایی به نیش متصل هستند. وقتی عنکبوت طعمه خود را گاز می‌گیرد، ماهیچه‌های اطراف غدد سمی منقبض شده و سم را به سوی نیش و سپس طعمه هدایت می‌کنند. سم عنکبوت اغلب طعمه را فلج می‌کند. خانواده عنکبوتی سرندباف تنها استثنای این قاعده هستند. آن‌ها غدد سمی ندارند.
همه عنکبوت‌ها شکارچی هستند
عنکبوت‌ها طعمه را شکار می‌کنند. آن‌ها عمدتا از حشرات و سایر بی مهرگان تغذیه می‌کنند، اما برخی از عنکبوت‌های بزرگ می‌توانند مهره دارانی مثل پرندگان را شکار کنند.
عنکبوت‌ها نمی‌توانند غذاهای جامد را هضم کنند
قبل از اینکه عنکبوت بتواند طعمه را بخورد، باید آن را به یک وعده غذایی مایع تبدیل کند. عنکبوت آنزیم‌های گوارشی از معده مکنده خود روی قربانی ترشح می‌کند. آنزیم بافت بدن طعمه را تجزیه کرده و عنکبوت بقایای مایع آن را همراه با آنزیم گوارشی هضم می‌کند. این غذا به قسمت میانی مجرای هاضمه عنکبوت منتقل می‌شود، جایی که جذب مواد مغذی صورت می‌گیرد.
همه عنکبوت‌ها ابریشم تولید می‌کنند
نه تنها همه عنکبوت‌ها ابریشم تولید می‌کنند بلکه می‌توانند این کار را در تمام عمر خود انجام دهند. عنکبوت‌ها از ابریشم برای اهداف مختلفی استفاده می‌کنند: برای به دام انداختن طعمه، حفاظت از فرزندانشان، کمک به حرکاتشان، به عنوان پناهگاه و برای تولید مثل. همه عنکبوت‌ها مثل هم از ابریشم استفاده نمی‌کنند.
همه عنکبوت‌ها تار نمی‌تنند
بیشتر مردم عنکبوت‌ها را با تارشان می‌شناسند، اما برخی عنکبوت‌ها اصلا تار نمی‌سازند. به طور مثال عنکبوت‌های گرگ بدون کمک تار کمین می‌کنند و طعمه را می‌گیرند. یا عنکبوت‌های جهنده که بینایی بسیار خوبی دارند و به سرعت حرکت می‌کنند، نیازی به تار ندارند. آن‌ها خیلی راحت به طعمه خود حمله می‌کنند.
عنکبوت‌های نر ممکن است توسط جفت ماده خود خورده شوند
عنکبوت‌های ماده معمولا بزرگتر از عنکبوت‌های نر هستند. یک عنکبوت ماده گرسنه ممکن است هر بی مهره‌ای که سر راهش قرار گیرد، از جمله جفت خود را بخورد. گاهی اوقات عنکبوت‌های نر سعی می‌کنند با رفتارهای عاشقانه به عنکبوت‌های ماده بفهمانند جفت آن‌ها هستند نه وعده غذاییشان. به طور مثال عنکبوت‌های جهنده رقص استادانه‌ای از یک فاصله امن انجام می‌دهند و منتظر تایید عنکبوت ماده قبل از نزدیک شدن می‌مانند. عنکبوت‌های گردباف در لبه بیرونی تار عنکبوت ماده می‌مانند و با چیدن یک تار، سعی می کنند ارتعاش را به او انتقال دهند. آن‌ها منتظر علامت پذیرش ماده‌ها قبل از نزدیک شدن به آن‌ها می‌مانند.
عنکبوت‌ها از ابریشم برای حفاظت از تخمشان استفاده می‌کنند
عنکبوت‌های ماده بعد از جفت گیری بستری از ابریشم آماده می‌کنند و روی آن تخم می‌گذارند. وقتی عنکبوت ماده تخم می‌گذارد روی تخم‌ها را با ابریشم می‌پوشاند. کیسه‌های تخم بسته به نوع عنکبوت با هم فرق دارند. برخی عنکبوت‌ها کیسه‌های تخم ضخیم و ضد آب تولید می‌کنند و برخی دیگر با حداقل ابریشم تخم هایشان را می‌پوشانند. برخی از آن‌ها ابریشمی تولید می‌کنند که بافت و رنگ آن شبیه جایی است که روی آن تخم گذاشته اند و به این شکل فرزندانشان را استتار می‌کنند.
عنکبوت‌ها تنها با عضلاتشان حرکت نمی‌کنند
عنکبوت‌ها برای حرکت دادن پاهایشان به ترکیبی از عضلات و فشار همولنف (خون) متکی هستند. برخی مفاصل پای عنکبوت‌ها به طور کلی فاقد عضلات منبسط کننده است. عنکبوت با منقبض کردن عضلات سفالوتوراکس می‌تواند فشار همولنف را در پاهایش افزایش دهد و پاهایش را در این مفاصل بکشد. عنکبوت‌های جهنده با استفاده از افزایش ناگهانی فشار همولنف می‌پرند که آن‌ها را به هوا پرتاب می‌کند.
منبع: برترین ها
انتهای پیام/
عنکبوت‌ها و دانستنی‌های جالبی درباره آن‌ها