هرگاه که آتش جنگی بر می‌افروختند خدا خاموش می‌کرد و اگر شاخ شیطانی سرک می‌کشید و یا مرزی از سوی مشرکان گشوده می‌شد پیامبر، برادرش حضرت علی علیه السلام را در کام آن می‌افکند و او نیز تا هنگامی که یال و بال آنان را با کف پای خود پایمال نمی‌کرد و آتش آنان را با شمشیر خاموش نمی‌ساخت بر نمی‌گشت.
متن حدیث:
مِن خُطبَتِها علیهاالسلام: … وَکُنْتُمْ عَلی شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النّارِ مُذْقَةَ الشّارِبِ وَنُهْزَةَ الطّامِعِ… فَاَنْقَذَکُمُ اللّه ُ. تَبارَکَ وَ تَعالی بِمُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله بَعْدَ اللَّتَیّا وَاللَّتی وَبَعْدَ اَنْ مُنِیَ بِبُهَمِ الرِّجالِ وَذُؤْبانِ الْعَرَبِ وَمَرَدَةِ اَهْلِ الْکِتابِ کُلَّما أوْقَدُوا نارا لِلْحَرْبِ اَطْفَأَهَااللّه ُ، اَوْ نَجَمَ قَرْنُ الشَّیْطانِ اَوْ فَغَرَتْ فاغِرَةٌ مِنَ الْمُشْرِکینَ قَذَفَ اَخاهُ فی لَهَواتِها، فَلایَنْکَفِی ءُ حَتّی یَطَأَ جَناحَها بِاَخْمُصِهِ وَیَخْمِدَ لَهَبَها بِسَیْفِهِ.
منبع: مشرق
انتهای پیام/