همچنین این عدد در قیاس با سال‌های پیش از آن روندی منفی طی کرده است تا جایی که در سال ۱۳۹۵ این عدد ۵.۸۵، در سال ۱۳۹۶، ۵.۷۸ و در پاییز ۱۳۹۶ هم، ۵.۸۵ بوده است.
ارزیابی‌های صورت گرفته نشان می‌دهد که غیرقابل پیش‌بینی بودن شرایط اقتصاد ایران و همچنین تغییرات به وجود آمده در قیمت مواد اولیه و محصولات اقتصادی اصلی‌ترین دلایلی هستند که به افت این شاخص منجر شده است.
همچنین بررسی‌ها نشان می‌دهد پس از بهار ۹۶ که وضعیت محیط کسب و کار بهبودی نسبی را نشان داده این روند همواره به شکل منفی دنبال شده و از ۵.۶۹ در نخستین فصل از سال گذشته به عدد فعلی نزول یافته است.
در کنار موارد مطرح شده محدودیت دسترسی به حامل‌های انرژی و برق و گاز در حوزه صنعت و خدمات و محدودیت دسترسی به آب مساعد در حوزه کشاورزی اصلی‌ترین عامل در این حوزه بوده است.
در میان استان‌ها نیز استان‌های گیلان، آذربایجان غربی و زنجان در حوزه کسب و کار بهترین عملکرد را داشته‌اند و استان‌های خراسان شمالی، ایلام و کرمانشاه شرایط نامساعدتری را نسبت به دیگر استان‌ها به ثبت رسانده اند. البته با توجه به اینکه حداکثر فاصله میان بهترین و بدترین استان ۸۶ دهم درصد است نشان می‌دهد که شرایط در مقایسه میان استان‌های مختلف تفاوت چشمگیری را نشان نمی‌دهد.
در بررسی‌ها حوزه خدمات با ۶.۵۸ بدترین آمار را به ثبت رسانده است و پس از آن صنعت و کشاورزی قرار دارند.
اتاق بازرگانی این گزارش را با مشارکت بیش از ۷۱ درصدی واحد‌های نمونه و فعال اقتصادی کشور ارائه کرده است.
انتهای پیام/