دوباره پر شده قلب من از هوای شما
گرفت دست مرا اشک روضه های شما
دوباره بی سر و سامان روضه ها هستم
چراغ راه شبم پرچم عزای شما
تویی دلیل همیشه بهاری چشمم
خیال گریه ندارم به جز برای شما
در این لباس عزا پیر می شوم هر سال
چه خوب می گذرد عمر من به پای شما
تمام عمر درون دلم که خانه ی توست
نخواستم بنشیند کسی به جای شما
قسم به خاطره هایی که در خیال من است
نمی رود ز سرم فکر کربلای شما
حدیث نوشت:
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ علیه‌السلام عِنْدَهُ، فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّهِ؛
کسى که یادى از حضرت حسین بن على (علیه السلام) نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگسی اشک خارج شود،
اجر او بر خدا است و حق‌تعالی به کمتر از بهشت براى او راضى نیست»
کامل الزیارات/ ص ۱۰۱
وسائل الشیعه/ ج ۱۴/ ص ۵۰۷
انتهای پیام/