به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، برای یک کودک بازی‌ها و ورزش هرگز خطرناک به نظر نمی‌رسند، کودکان به آنها به‌عنوان یک سرگرمی نگاه می‌کنند. امروزه ورزش‌ها در قالب ماجراجویی‌های مختلف هیجان بسیاری دارند. مسابقه و رقابت موضوعی طبیعی در ورزش و بازی است. در ورزش‌های خطرناک هم چنین رقابتی وجود دارد اما هدف اصلی از رقابت زنده‌ماندن است. نگاهی به بعضی از پرطرفدارترین گونه‌های خطرناک ورزش جهان خواهیم داشت.
بیشتر بخوانید:رشته‌های ورزشی عجیب که نامشان را هم نشنیده‌اید/ از قایقرانی روی یخ تا تیراندازی با نخود!
به گزارش sportskeeda، غواصی در غار یکی از خطرناک‌ترین ورزش‌های جهان است. در این ورزش همه‌چیز زیر آب اتفاق می‌افتد. اگر شیرجه کاملا برنامه‌ریزی نشده باشد، می‌تواند به قیمت جان انسان تمام شود. این ورزش به آموزش و تجربه‌های زیادی نیاز دارد. غواصان باید توانایی غواصی و غارنوردی توامان با هم را داشته باشند که در کنار ترس و ریسک‌پذیری شرایط را سخت می‌کند. این ورزش بیشتر در انگلستان و آمریکا طرفدار دارد. طرفداران این ورزش ترس را به جان می‌خرند و مشتاقند مناظری را که هزاران سال است زیر آب گیر افتاده، ببینند.
بین ورزش‌های رقابتی، اسب‌سواری هم جزء خطرناک‌ترین‌هاست و پیروزی درآن به نژاد اسب، مهارت سوارکار و تجهیزات خوب بستگی دارد. اسب با سرعت 65 کیلومتر در ساعت می‌تواند سوارکارش را تا ارتفاع چهار متر بالاتر از زمین بالا ببرد. در این هنگام چنانچه حادثه‌ای رخ دهد و سوارکار از روی اسب سقوط کند، ممکن است صدمات شدیدی را متحمل شود. از این‌رو سوارکار علاوه‌بر مهارت کافی باید موقعیت خود روی اسب را هم در نظر بگیرد. بدترین نوع آسیب در این ورزش سقوط در نزدیکی اسب است، چون ممکن است زیر لگدهای اسب بماند و ضربه‌های مهلکی به بدنش وارد شود.
اولین مسابقه لژسواری در قرن 15 در نروژ برگزار شد، درحالی که اولین مسابقه این ورزش با حضور تماشاچیان در سال 1883 در سوئیس برگزار شد. سوارکاران به‌عنوان لژر شناخته می‌شوند. آنها می‌توانند سرعت خود را تا 150کیلومتر در ساعت افزایش دهند. مسابقه براساس زمان ثبت‌شده انجام می‌شود، هر لژسوار که مسیر تعیین‌شده را در زمان کمتری طی کند برنده است. FIL فدراسیون رسمی این ورزش است و 53 کشور عضو آن هستند. دراین ورزش به علت سرعت بالا اتفاقاتی چون مرگ و میر یا آسیب جدی می‌افتد.
کنیونینگ از ورزش‌های پرهیجانی است که با استفاده از صخره‌نوردی از طریق طناب انجام می‌شود، البته در این ورزش شنا، قایقرانی و پریدن از روی آبشار هم وجود دارد. در این ورزش فرد ماجراجو از بالای آبشار با سرعت زیاد و در میان سنگ‌ها و صخره‌هایی با شیب‌های تند با جریان آب پایین می‌آید. این ورزش طرفداران خود را دارد و برخی موسسات نیز شرایط و تجهیزات آن را برای افراد متقاضی فراهم می‌کنند. همان‌طور که متوجه شده‌اید کنیونینگ یک ورزش خطرناک است، چون ممکن است فرد ماجراجو همان‌طور که به طناب آویزان است به صخره‌ها برخورد کند و منفجر شود.
صعود به صخره‌های یک کوه خطرناک است، در این میان اگر بدون طناب باشد، خطرناک‌تر است. اما اگر صعود در شرایط یخبندان و بالارفتن از آبشارها و صخره‌های یخ‌زده باشد، چطور؟ مطمئنا این‌بار علاوه‌بر خطرناک بودن، مرگبارتر نیز هست. با این حال کسانی هستند که ریسک چنین هیجانی را می‌پذیرند و به دل کوه‌ها و دره‌های یخ‌زده می‌زنند.
جالیکاتو یا کشتی با گاو در طول 20 سال گذشته 200 نفر را به کشتن داده است. این ورزش در تمیل‌نادو یکی از ایالت‌های هند برگزار می‌شود. قانون این بازی این‌گونه است که یک مرد باید در یک زمان تعیین‌شده گاو را نگه دارد تا حرکت نکند. این بازی در بسیاری از کشورها ممنوع شده است. در این میان در اسپانیا هم بازی‌ای به نام فرار از گاو (Bull) وجود دارد که همزمان با جشن سن‌فارمین در ششم جولای برگزار می‌شود. در این بازی با شلیک گلوله گاوها مردان جوان را دنبال می‌کنند. سالانه نزدیک به 100 نفر به خاطر این بازی مصدوم می‌شوند. نام گاوسواری را هم که حتما شنیده‌اید. در این ورزش که علاقه‌مندان مخصوص به خود را دارد فرد ورزشکار سعی می‌کند تا آنجا که می‌تواند خود را روی گاو وحشی که بر آن سوار است، نگه دارد. بیشترین صدمات مربوط به این ورزش شکستن سر و گردن است. 29سال پیش پس از اینکه مردی با سقوط از گاو قفسه سینه‌اش شکست و قلبش منفجر شد، قانونی درباره این ورزش به تصویب رسید که ورزشکاران باید لباس مخصوصی به تن کنند، با این حال این ورزش همچنان مصدومان زیادی دارد.
منبع: روزنامه فرهیختگان
انتهای پیام/