ضرابی تصریح کرد: در دهه های اخیر با تحقیقات صورت گرفته توسط روانشناسان جنایی، اجتماعی و قضایی دیدگاه ها متفاوت شده است به طوری که پروفسور التاویلا نویسنده کتاب ارزشمند روانشناسی قضایی بیان می کند: بیگناهی را دیده ام که واقعا رفتاری چون شب کوران داشته اند و مجرمانی که در طی محاکمه خود، مانند پرستوها، رفتاری ثابت و مطمئن داشته اند .
این روانشناس پلیس اظهار داشت : بیگناه همیشه حقیقت را نمی گوید و در بازجویی های خود ثابت نیست بر اثر اتهام بی اساس ، چه بسا که دروغ آشکار یا بیان متناقض او، دلیلی بر مجرمیتش شناخته اند.
وی در ادامه با اشاره به اینکه بیگناه در جریان محاکمه ، اغلب خود را در وضعی دشوارتر از مجرم می یابد بیان کرد: باید اذعان داشت عامل جنایت، جهتی برای دفاع خود تهیه کرده است ، از واقعه ای که به او نسبت داده اند اطلاع دارد مانند ساعت ، مکان، کیفیات ارتکاب جرم و به طرح دفاعی خود فکر کرده است حتی بعضی کیفیات عمل جنایی را با این طرح مطابقت داده است.
همچنین مجید ضرابی گفت : بیگناه مانند کوران در تاریکی و خلا ذهنی حرکت می کند و دقیقا نمی داند موضوع اتهام چیست چون که به طور غیر مترقبه دستگیر و قربانی یک افترا یا تصادف شوم با دلائل ظاهری بی رحمانه شده است.
این روانشناس پلیس عنوان کرد: بزهکار اغلب مبارزی است که منتظر حمله است و بیگناه عابری است که ناگهان با یک حمله غیر مترقبه غافلگیر شده است.
وی افزود: آن یکی در پرتو اطلاع خود از اتهام ممکن است رفتاری سرشار از اطمینان داشته باشد و این یکی چون چیزی نمی داندممکن است خود را ببازد.
ضرابی تصریح کرد: دروغ شخص بیگناه اغلب بی معنی است زیرا دروغ در رابطه با طرح دفاعی است و این عمل غیر ارادی کسی است که در وضع نابهنجاری قرار گرفته و خطری را از خود دور می کند بدون اینکه توجه به بروز خطر شدیدتری داشته باشد به خصوص اگر شخص کم هوشی دورغ بگوید.
وی ادامه داد: این شخص ممکن است تحت استیلای گمراهی کور باشد و مبتلا به منفی بافی به نظر آید.
مجید ضرابی ، روانشناس پلیس کرمان عنوان کرد: هرگز نباید فراموش کرد که بیگناهی که بر او یک اتهام جدی و سنگینی وارد می شود خود را در یک حالت تحریک و اضطراب شدیدی می یابد که او را به اعمال غیر معقول سوق می دهد و این وضع را در رابطه با مجرمیت دانستن چندان معقول نخواهد بود.
وی اظهار داشت : اصولا مجرمی که بازداشت می شود تمکین می کند، رام می شود از خود دفاع می کند و بیگناه عصبانی و نومید می شود و چنین می پندارد که همین قرائن ظاهری جرم که موجب دستگیری او شد ممکن است موجب محکومیت او نیز گردد و از آنجا ضرورت دروغگویی برای وی محسوس می شود.
ضرابی بیان کرد : یک بیگناه و یک مجرم را در جریان محاکمه ای که دستگاه عدالت در تشخیص بین دو اثر مردد است در برابر هم نخواهید دید که مجرم اغلب مطمئن تر و بیشتر پرخاشگر است در حالی که بیگناه در صندلی خود، به خود می پیچد نفس های او به شماره افتاده و زبانش دچار لکنت شده است.
این روانشناس پلیس کرمان افزود: مسلما کسی که به پیروزی حقیقت ایمان دارد و مطمئن است که شاهد این پیروزی خواهد شد، دارای هوش کافی است و از آرامشی برای ارزیابی موقعیت خود برخوردار است وضع و رفتارش مطمئن و مصمم خواهد بود و زبان خود را از دروغ گفتن محفوظ می دارد.
انتهای پیام/ س