امیرمهدی پوروزیری کارگردان مجموعه تلویزیونی «مینو» در ابتدای این نشست خبری گفت: ساخت فیلم سخت است و از آن سخت‌تر این است که بخواهی سریال بسازی؛ چرا که کار در مجموعه تلویزیونی بیشتر از هر چیزی شما را در حیطه نقد قرار می‌دهد. این اولین تجربه من در سریال‌سازی و البته کاری جذاب بود.
وی ادامه داد: طرح اولیه «مینو» خیلی شبیه فیلم مستند بود. با همایونفر صحبت کردیم و به این نتیجه رسیدیم که یک داستان عاشقانه و حضور آدم‌های معمولی را در فضای جنگ به نمایش بگذاریم. ساختن سریال درباره یک شهر جنگی و مردمی که می خواهند شهرشان را نگه دارند، برای ما جذاب بود. نام اولیه سریال «آشوب» بود، ولی در نهایت اسم کار را به مینو تغییر دادیم.
پوروزیری در پاسخ به سوال خبرنگاران درباره حجاب زنان در «مینو» گفت: سریال سازی محدودیت هایی دارد؛ اما در حد معمول حجاب زنان ما در سریال حفظ شده است.
وی همچنین درباره حذف برخی سکانس های مجموعه و تغییر روند داستان شخصیت‌ها ادامه داد: صحنه‌ای از این سریال حذف نشده است. تغییر شخصیت «عماد» از جایی شروع می شود که او وارد جنگ شده و جنگ او را با خود همراه و او را برخلاف شخصیت اولیه اش، در قصه عزیزتر می کند.
این کارگردان درباره چالش ساخت سریال‌های دفاع مقدس بیان کرد: ساخت سریال‌های دفاع مقدس اصولاً با چالش روبروست. وقتی به قصه‌های جنگ می‌رسیم، همه متولی امر می شوند و هر یک روایتی خاص دارند. مستندنگاری در قصه‌های دفاع مقدس کارگردان را به چالش می‌کشد؛ اما قصه بیشتر خیال پردازی است و باید با قصه همراه بود. عزم ما برای ساخت فصل دوم مجموعه هم هنوز پابرجاست؛ اما باید پایان این فصل را ببینیم و بعد درباره آن تصمیم جدی تری بگیریم.
پوروزیری درباره بازیگران این مجموعه بیان کرد: به شدت از انتخاب بازیگرانم راضی هستم. ما با هرچه داشتیم، پیش رفتیم و تا جایی که امکان بود تهیه کننده دست ما را باز گذاشت و در انتخاب بازیگران هیچ محدودیتی نداشتیم. ما سعی کردیم، شریف جلو برویم و پا روی شانه کسانی که چندین میلیون فالوور در اینستاگرام دارند، نگذاریم. بازیگران سریال ما با رابطه و سفارش دعوت به کار نشدند.
در ادامه، مهدی همایونفر تهیه کننده این مجموعه گفت: من از دیرباز با مسائل جنگ آشنا هستم. دوست داشتم درامی عاشقانه در این فضا بسازم؛ جنگ ما بیشتر مردانه بود و کمتر حضور زنان را دیده ایم. حضور زنان در جنگ بستری شد که ما بخواهیم مینو را بسازیم و بهانه‌ای به دستمان داد که درامی عاشقانه را شکل بدهیم.
وی درباره هزینه ساخت این مجموعه و حمایت اسپانسر گفت: به غیر از اینکه اوج اسپانسر کار بود و هزینه‌هایی را پرداخت، روایت فتح هم از ما حمایت کرد. البته بخشی از دکور‌ها در بوستان ولایت و برخی از آن‌ها در شهرک سینمایی دفاع مقدس ساخته شد. کل هزینه‌های ساخت مینو کمتر از ۵ میلیارد تومان بود. اصولاً ساخت اثر جنگی هزینه بردار و سختی‌های کار زیاد است.
عباس غزالی بازیگر این سریال هم درباره نقش آفرینی خود اظهار کرد: من در انتخاب فیلمنامه‌ها بسیار وسواس دارم و دوست دارم با انتخابم به مخاطب احترام بگذارم. از لحظه اول با یک قصه جذاب روبرو شدم و این فیلمنامه برای خودم بسیار جذاب بود. لحظه به لحظه کار در این مجموعه برایم جذاب است و هنوز با دوستان در ارتباط هستم.
وی درباره شباهت نقش خود در سریال «مینو» به شخصیت بهروز در «وضعیت سفید» اظهار کرد: من دو سریال «وضعیت سفید» و «مینو» را کار کردم و فکر می‌کنم این دو مجموعه به غیر از برهه تاریخی هیچ شباهتی با یکدیگر ندارند. در وضعیت سفید ما نقش بهروز را به عنوان یک تیپ ساختیم و بعد آن را بازی کردیم، ولی در مینو رضا یک شخصیت کامل بود.
غزالی همچنین با انتقاد از انتخاب بازیگران اینستاگرامی در برخی پروژه ها گفت: اینکه برخی دوستان و همکاران بازیگران را از روی فالوور اینستاگرام انتخاب می‌کنند، ضربه مهلکی به جامعه هنری و سریال سازی می‌زند. متاسفانه بازخورد و فالوور‌ها در فضای مجازی ملاک و معیار انتخاب بازیگران شده است؛ اما خوشبختانه سریال مینو و عوامل مینو، به دنبال چنین کاری نبوده‌اند.
مهدیه نساج هم درباره چگونگی انتخاب خود برای نقش «مینو» گفت: از سریال آسپرین، آقای فرخنده را می‌شناختم و با معرفی او برای بازی در نقش مینو انتخاب شدم. بازی در این سریال تجربه متفاوتی برای من بود و ما شاهد صحنه‌های دراماتیک زیادی در طول اثر بودیم. کار سختی‌های زیادی داشت و مطمئنا وقتی مخاطب آن را می بیند، متوجه سختی‌ها می‌شود. آنچه به من رسیده، بازخوردهای خوب از سوی مردم بود. برای برقراری ارتباط با نقشم هرچه منابع مطالعاتی و فیلم بود را خواندم و دیدم. سعی کردم مینو شبیه هیچ یک از نقش‌های دیگری که تا امروز دیدیم، نباشد.
سلمان فرخنده نویسنده و مجری طرح سریال «مینو» هم بیان کرد: از اول که شروع به نوشتن قصه کردم با کاری مستندگونه مواجه شدم و پس از آن قسمت به قسمت شروع به نگارش کردم. البته، فیلمنامه مینو تنها ما حصل تلاش یک تیم نویسنده نیست؛ بلکه تلاش همه گروه و حتی بداهه گویی بازیگران است. ما سر صحنه خیلی اتود زدیم و هر سکانس را یک بار قبل از اجرا بازی کردیم و پس از آن جلوی دوربین بردیم. خیلی تلاش کردیم صحنه‌ها برای مردم مصنوعی نشود و کاری خوب روی آنتن برود.
فرخنده افزود: کار ما جدا از اینکه یک مجموعه تلویزیونی با ژانر دفاع مقدس بود، ساختش شهامتی می‌خواست که از عهده کمتر کسی برمی‌آمد؛ چرا که شیوه کاری ما بسیار متفاوت‌تر از آن چیزی است که در مابقی آثار دیده‌ایم. اینکه بدانیم در یک خیابان ۱۰۰ متری کار می کنیم و کل کار را در یک خیابان می‌بندیم، بسیار شهامت می خواهد.
وی در ادامه در خصوص انتخاب بازیگران گفت: گاهی می گوییم بازیگر و بعد نقش را برای او طراحی می‌کنیم و گاهی بالعکس. حاج کاظم در آژانس شیشه‌ای را همه میشناسند، ولی چه کسی نقش رضا کیانیان را در این فیلم می‌شناسد؟ به عقیده من کار مهمی در انتخاب بازیگران انجام شد و بچه‌هایی که کمتر دیده شده بودند را به کار گرفتیم. همه دوستان به واقع بازیگر بودند و ما دنبال این بودیم که شرایط را درک کرده باشند و با فیلمنامه ارتباط برقرار کنند.
همچنین، خلاق‌دوست مدیر تصویربرداری، درباره همکاری با گروه سریال سازی «مینو» گفت: از تمام دوستان جلوی دوربین و پشت دوربین تشکر می‌کنم. کار در سریال‌های جنگی دست تصویربردار را باز می‌گذارد؛ در مینو بسیاری از صحنه‌ها ساخته شد، ولی بعید می‌دانم تا الان کسی متوجه شده باشد.
انتهای پیام/