به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، توصیه می‌کنیم این‌بار که به کرمان سفر کردید، سری هم به باغ‌سنگی در 40 کیلومتری جنوب‌شرقی سیرجان، دهستان بلورد در روستای میاندوآب بزنید.
این باغ متعلق به فردی به نام درویش‌خان اسفندیارپور بوده که 11سالی از مرگ او می‌گذرد. او کر و لال بود و در سال 1303 در همین روستا متولد شد. نسب او به خان‌های قدیمی ایران می‌رسد که اعتبار زیادی بین مردم منطقه داشت. او صاحب یک باغ بزرگ و مملو از درختان میوه بود و همه‌چیز خوب پیش می‌رفت تا اینکه در طرح اصلاحات سال 1340، زمین‌هایش را از دست داد و شاهد خشک‌شدن درختان باغش بود.
بیشتربخوانید : قلعه‌ای برای خیال پردازان!
بعد از آن، درویش‌خان دست به کار عجیبی زد و گودالی نیم‌متری حفر می‌کرد و تنه درختان را در آن می‌گذاشت و به مرور به این کارش ادامه داد تا اینکه به باغی وسیع و هزارمتری تبدیل شد که در اواخر عمرش 180 درخت داشت.
عده‌ای تصور می‌کنند این باغ‌سنگی راز و رمزهایی را در دل خود دارد اما حقیقت اینجاست که درویش‌خان با باغ سنگی‌ای که ساخته بود، زندگی تازه‌ای پیدا کرده بود و به‌نوعی، اتفاقات و رویدادهای تلخ و شیرین زندگی‌اش را با درختان و سنگ‌هایی که به آنها آویزان می‌کرد، سهیم می‌شد. به‌عنوان مثال، او سال‌ها پیش سنگی را شبیه به سر تراشیده انسان به مناسبت سربازی‌رفتن پسرش به درخت آویخت یا حتی با درگذشت یا تولد عزیزانش سنگ‌هایی را به درختان آویزان می‌کرد.
او برای بستن سنگ‌ها به درختان از سیم، تسمه، لاستیک یا هر چیز دیگری استفاده می‌کرد. بعضی، این باغ‌سنگی را نوعی اثر هنری می‌دانند که با شکل و شمایل مختلفی که درختان و بعضی سنگ‌ها دارند، ظاهر زیبایی به این باغ بی‌آب و علف داده است. قبر درویش‌خان در همین باغ قرار گرفته و هرساله گردشگران زیادی از آنجا دیدن می‌کنند.
منبع: روزنامه فرهیختگان
انتهای پیام/