برای دستیابی به پنیر نخل (با رنگ سفید) که در اصطلاح محلی به آن غاپ می‌گویند معمولاً سر درخت را می‌اندازند و برگ‌ها و لیف‌های دور برگ‌ها را تا رسیدن به میانه و پنیر نخل، جدا می‌کنند و در همه فصل‌های سال به دست می‌آید و در فصل‌های پربارش از طعم شیرین‌تری برخوردار است.
در ابتدای بهار که نخل شکوفه می‌زند، شکوفه‌ها را که "تارونه" نام دارد، می‌‌چینند و از آن عرق تارونه می‌گیرند که مانند بقیه عرقیجات مفید و درمان‌گر دردهای معده است؛ عرق تارونه مقوی، گرم و برای قلب مفید است.
پنیر نخل یا همان غاپ، سوغات لذیذی است که از دل نخل بیرون می‌آید و بسیار مقوی است. هر نخل 3 تا 10 کیلوگرم پنیر دارد و پنیر نخل تمام خواص خرما را دارد یعنی سرشار از قند، مواد معدنی، ویتامین، کالری و آهن است.
پنیر نخل که در واقع مریستم انتهایی نخل بوده بسیار مقوی و عامل رشد و نمو و تولید برگ و میوه جدید است؛ مریستم که یکی از حساس‌ترین بخش‌های گیاهی بوده در صورت آسیب دیدن باعث مرگ گیاه می‌شود.
نخل‌داران آن دسته از نخل‌هایی را که زمان ثمردهی آنها تمام شده است، قطع می‌کنند و پنیر آن را که در قسمت انتهایی تنه نخل است بیرون آورده و استفاده می‌کنند.
از جمله خواص آن درمان نازایی، درمان بیماریهای عصبی از جمله آلزایمر، پارکینسون و درمان کم‌خونی و ضعف قوای جسمی و جنسی را می‌توان نام برد.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/