همچنین این گزارش در دو مرحله به طور همزمان اجرا می‌شود که قسمت اول گزارش ۲۰۱۷ که بررسی وضعیت کفایت و سلامت خون براساس پرسشنامه‌های جمع آوری شده توسط سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۴-۲۰۱۵ است.
براساس این گزارش، قسمت دوم روند کلی سلامت و کفایت خون در کشورهای منطقه در ۱۵ سال از آغاز قرن حاضر است. در حال حاضر نیز، تیمی متشکل از اعضای هیئت علمی و کارشناسان موسسه و سازمان انتقال خون جهت تهیه پیش نویس اولیه گزارش و تحلیل داده‌های موجود تشکیل شده است.
پیش از این، اولین گزارش از وضعیت کفایت و سلامت خون در منطقه مدیترانه شرقی (گزارش ۲۰۱۶) با همکاری اعضای هیئت علمی و کارشناسان موسسه و سازمان انتقال خون ایران توسط سازمان جهانی بهداشت به چاپ رسید که به بررسی وضعیت کشورها با استفاده از پرسشنامه‌های جمع آوری شده توسط سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۳ می‌پرداخت. همچنین از زمان جمع آوری تا پردازش این گزارش‌ها معمولا دو سال به طول می‌انجامد.
بنابر این گزارش، در ادامه پروفسور زبینگا درخصوص دلیل انتخاب ایران جهت اجرای طرح پایش منطقه‌ای مراکز انتقال خون، گفت: سازمان انتقال خون از سال‌های پیش به عنوان مرکز همکار سازمان جهانی بهداشت در امر آموزش و پژوهش انتقال خون انتخاب شده است.
مشاور سازمان جهانی بهداشت، همچنین درباره ارزیابی فعالیت‌های ایران در این زمینه، اظهار کرد: همکاری ما با سازمان انتقال خون بسیار مفید و در فضای بسیار صمیمانه‌ای انجام می‌شود. سازمان انتقال خون قرار است در دو بخش از تحلیل اطلاعات به ما کمک کند. بخش اول، تحلیل اطلاعات و بررسی وضعیت سلامت خون براساس پرسشنامه‌های جمع آوری شده توسط سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۴-۲۰۱۵ است و بخش دوم به تهیه یک گزارش ۱۵ ساله از روند کلی سلامت و کفایت خون در ۲۱ کشور منطقه اختصاص دارد. حمایت و راهنمایی سازمان انتقال خون و موسسه عالی آموزش و پژوهش طب انتقال خون در تحلیل این اطلاعات بر عهده من است.
وی همچنین در مورد وضعیت انتقال خون ایران از نظر سلامت خون تاکید کرد: ایران در این زمینه بسیار خوب عمل می‌کند، خصوصا در میان کشورهای منطقه، ایران در حقیقت یکی از کشورهای سرآمد در زمینه سلامت خون است به طوری که نرخ پایینی در انتقال عفونت‌های قابل انتقال از طریق خون را دارد.
مشاور سازمان جهانی بهداشت در بخش دیگری از سخنان خود درباره اینکه بهترین انتقال خون از نظر استاندارد‌های سازمان جهانی بهداشت چه کشور‌هایی هستند، گفت: اولین کشور درباره رعایت استاندارد‌های سازمان جهانی بهداشت در منطقه ایران بوده و به همین دلیل است که این کشور به عنوان مرکز همکار سازمان جهانی بهداشت برگزیده شده است تا بقیه کشورها بتوانند از تجربیات آن استفاده کنند.
زیبینگا ادامه داد: به غیر از ایران، تونس یکی از کشورهای پیشرفته در امر انتقال خون در منطقه است و امارات متحده عربی و اردن در رده‌های بعدی قرار دارند. البته این کشورها پول و اعتبارات بسیاری را برای توسعه و بهبود انتقال خون اختصاص می‌دهند؛ در این راستا فرهنگ اهدای خون، امر مهمی محسوب می‌شود. متاسفانه در منطقه برخی کشورها در وضعیت وخیمی قرار دارند و عمده این کشورها از جمله عراق، سومالی، سوریه، لیبی و یمن در جنگ و منازعه به سر می‌برند.
وی به ارزیابی جایگاه علمی سازمان انتقال خون ایران در میان کشورهای منطقه مدیترانه شرقی (امرو) پرداخت و گفت: از لحاظ موقعیت علمی، سازمان انتقال خون ایران و موسسه عالی آموزشی پژوهشی طب انتقال خون یک نمونه برتر در منطقه هستند. سال گذشته بررسی‌هایی را در سطح منطقه درخصوص تعداد مقالات و انتشارات معتبر علمی انجام دادیم که در آن ایران به طور قطع در جایگاه برتر قرار داشت. تقریبا ۳۰ درصد از تمام مقالات منتشر شده در زمینه انتقال خون در سطح منطقه متعلق به ایران هستند. البته تعدادی از مقالات نیز مربوط به مطالعات بالینی در بیمارستان‌های ایران و جدا از سازمان انتقال خون ایران بوده است.
پروفسور زبینگا درباره اینکه این پایش‌های آماری چه چشم انداز تحولی در منطقه ترسیم می‌کند و ایران در این زمینه چه نقشی خواهد داشت، اظهار کرد: این پروژه‌های تحقیقاتی خصوصا پروژه بررسی روند ۱۵ ساله وضعیت انتقال خون در منطقه می‌تواند به عنوان یک سند پایه جهت برنامه ریزی‌های بعدی و اجرای استراتژی‌های سلامت خون منطقه امرو که در سال ۲۰۱۶ با کمک کشور‌هایی از جمله ایران تدوین شد، به کار آید.
وی در پایان گفت: برای اجرای تصمیمات اتخاذ شده ما نیاز به پیشینه و اطلاعات پایه‌ای قوی داریم که این پروژه آن را برای ما فراهم می‌کند. براساس اطلاعات این پروژه ما می‌توانیم اولویت‌های هر کشور در زمینه انتقال خون را تعیین کرده و براساس آن، برنامه ریزی کنیم.
انتهای پیام/